Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΑΣ και ΜΕΛΕΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΑΡΓΥΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΑΡΓΥΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

Η αρχική σύσταση των Δήμων του Ν. Ευβοίας από το 1833

Βουλευτικές εκλογές στην Εύβοια

Δήμαρχοι και δημοτικές εκλογές στο δήμο Ταμυνέων-Δυστίων (1835-2002)

Η ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΔΥΣΤΟΣ 1834

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΤΑΦΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Προς:Δ.Σ. Εκπολιτιστικού Συλλόγου Αργυρού.
ΑΡΓΥΡΟ 1-5-98 Σας κάνουμε γνωστό ότι εδώ και ένα χρονικό διάστημα, σε μια ομάδα κατοίκων και καταγόμενων από το χωριό ατόμων, μελών του συλλόγου, αναπτύσσεται ο προβληματισμός για μεγαλύτεροι βοήθεια και καλύτερη παρέμβαση για λύση προβλημάτων και ανάπτυξη στο χωριό μας, παραμονές μάλιστα της εφαρμογής του νόμου Καποδίστρια και σύσταση του Δήμου Δυστίων.
Μια δραστηριότητα της ομάδας αυτής ήταν και η κυκλοφορία 12σέλιδου ημερολογίου 1998 υπό την επωνυμία ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΑΣ και ΜΕΛΕΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΑΡΓΥΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ σε συνεργασία με το σύλλογο σας και τη κοινότητα Αργυρού.
Ζητάμε από τον Σύλλογο σας την υιοθετήσει του ΚΕΝΤΡΟΥ σαν παράρτημα του Συλλόγου σας, δίνοντας τη δυνατότητα να ενεργοποιηθούν συγκροτημένα περισσότερα μέλη του Συλλόγου.
Άποψη μας είναι το ΚΕΝΤΡΟ να δρα βοηθητικά και αυτόνομα προς το Δ.Σ. του Συλλόγου του σημερινού Κοινοτικού Συμβουλίου και του αυριανού Τοπικού Συμβουλίου του Δήμου Δυστίων.
Το ΚΕΝΤΡΟ δεν έχει μέλη και είναι ανοικτό σε όποιον θέλει να βοηθήσει τη δουλεία του.
Ένα τουλάχιστον μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου να χρεωθεί για παρακολουθήσει και σύνδεση του Συλλόγου με το ΚΕΝΤΡΟ.
Στόχος του ΚΕΝΤΡΟΥ είναι να κατακτήσει και την οικονομική του αυτοτέλεια για να μην επιβαρύνει οικονομικά τον Σύλλογο, αλλά σαν αρχή ίσως χρειαστεί την οικονομική βοήθεια του Συλλόγου.
Κλείνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι η πρόθεση μας να δραστηριοποιηθούμε στο βαθμό που μπορούμε εάν υλοποιηθεί δεν έχει να κάνει με ανταγωνισμό με το Δ.Σ. ΤΟΥ Συλλόγου ή το Τοπικό Συμβούλιο, αλλά συμπληρωματικά και βοηθητικά για το δύσκολο στην εποχή μας ρόλο τους. (πολλά άτομα της ομάδας του ΚΕΝΤΡΟΥ είναι τέως πρόεδροι γραμματείς και μέλη του Συλλόγου.)
Μετά τιμής
ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΑΗΛ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2001

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2003

ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ
ΑΡΓΥΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ ΑΡΓΥΡΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΕΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Χάρτης του 1905 Andree, Richard; Scobel, Albert.
Ο κάμπος του Αργυρού χαρτογραφείται σαν λιμνούλα!

Στις 13 και 14 Δεκέμβρη 2008 πραγματοποιήθηκε εξερευνητική αποστολή από τον Σπηλαιολογικό Ελληνικό Αθλητικό Σύλλογο (Σ.Ε.Λ.Α.Σ.), στην ομώνυμη σπηλαιοκαταβόθρα κοντά στο χωριό Αργυρό του Δήμου Δυστίων του Ν. Ευβοίας.
Στην αποστολή συμμετείχαν τα μέλη του Σ.Ε.Λ.ΑΣ. Ζαχαρίας Στέλιος, Μπάττος Μιχάλης, Νικολακάκη Σοφία, και ο υπεύθυνος αποστολής Μητσάκης Νίκος
Κατά την διάρκεια της αποστολής πραγματοποιήθηκε, φωτογράφηση, χαρτογράφηση και αποτύπωσή του σπηλαίου όπως επισυνάπτετε.
Η είσοδος του σπηλαίου βρίσκεται σε πεδιάδα νοτιότερα της λίμνης του Δύστου. Το σπήλαιο είναι καταβόθρα η οποία συλλέγει τα νερά της πεδιάδας. Η είσοδος έχει κατεύθυνση ανατολική αλλά μετά από λίγα μέτρα παίρνει κατεύθυνση προς το νότο. Αποτελείται από δυο αίθουσες, η πρώτη μεγαλύτερη και με μεγάλη κατηφορική κλίση, η δεύτερη πολύ μικρότερη μετά από λίγα μέτρα οριζόντιας πορείας
Η συνέχεια της καταβόθρας έχει φράξει με φερτά υλικά (πέτρες λάσπη) ενώ μια λεπτή στρώση αργίλου καλύπτει τον ελάχιστο σταλαγμιτικό διάκοσμο στον πάτο, κάτι που δείχνει ότι στο παρελθόν η καταβόθρα έχει στο παρελθόν γεμίσει με νερό τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο αρκετών μέτρων από το πάτο.
Κατά την επίσκεψη μας, αφαιρέσαμε από την καταβόθρα περίπου 15μ σπασμένου πλαστικού αποχετευτικού σωλήνα.
Δεν βρέθηκε καμιά ένδειξη αρχαιολογικού, παλαιοντολογικού ή και σπηλαίο-βιολογικού ενδιαφέροντος.

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥ.
Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΚΟΥΚΙΔΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ

ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΠΟΥ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑ

Είσοδος καταβόθρας Αργυρού

ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑΣ

ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΙΑΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑΣ

ΚΟΜΕΝΟΣ ΣΤΑΛΑΚΤΙΤΗΣ
ΚΟΜΕΝΟΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΞΑΦΝΙΚΗ ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ
ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΕΡΙ

Αφαίρεση σωλήνων από την καταβόθρα του Αργυρού

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ-ΛΑΣΠΗ ΥΠΑΡΧΕΙ.....

Κριμένη Ομορφιά

ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΚΑΤΑΒΟΘΡΑΣ

ΧΕΙΜΑΡΑ

Η μεγαλύτερη ελληνική ναυτική τραγωδία του 20ού αιώνα.

ΧΕΙΜΑΡΑ

Ξημερώματα 19ης του Γενάρη 1947, το επιβατικό ατμόπλοιο «ΧΕΙΜΑΡΑ», στο οποίο επέβαιναν 630 άτομα (544 επιβάτες και 86 πλήρωμα), προσκρούει στις βραχονησίδες «Βερδούγια», στο Νότιο Ευβοϊκό. Σε λιγότερο από μία ώρα, παρασέρνει στο θάνατο 383 άτομα.
Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν και 39 κομμουνιστές, ΕΠΟΝίτες και ΕΑΜίτες πολιτικοί κρατούμενοι, δεμένοι με τις χειροπέδες στα αμπάρια του πλοίου. Οι 29 από αυτούς βρήκαν φριχτό θάνατο, στα παγωμένα νερά του Eυβοϊκού…Η βύθιση του «ΧΕΙΜΑΡΑ» αναφέρεται ως η μεγαλύτερη ελληνική ναυτική τραγωδία του 20ού αιώνα.
Πρόκειται για το πλέον πολύνεκρο ναυάγιο ελληνικού πλοίου που δεν προκλήθηκε από πολεμικές ενέργειες και το δεύτερο συμπεριλαμβανομένων και των ναυαγίων στα πλαίσια του πολέμου (αφορά στο επιβατηγό «Αρντένα» που βυθίστηκε στις 27/9/1943, στο Αργοστόλι με 700 νεκρούς). Οταν βούλιαξε το «ΧΕΙΜΑΡΑ» είχε ηλικία 42 ετών, επρόκειτο δηλαδή για ένα πολύ γερασμένο πλοίο. Ναυπηγήθηκε το 1905, στη Γερμανία.
Στη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως πλωτό νοσοκομείο. Το καλοκαίρι του 1946 παραχωρήθηκε στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των …«πολεμικών επανορθώσεων»! Στις 9 του Σεπτέμβρη 1946, μετά από σύντομες επισκευές στον Πειραιά, μετονομάστηκε και άρχισε να χρησιμοποιείται ως επιβατικό, μόλις, όμως, για τέσσερις μήνες, όταν και παρέσυρε στον υγρό του τάφο 383 ανθρώπους…

Κρυώνω, κρυώνω

ΝΑΥΑΓΟΙ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΑ

Το ΧΕΙΜΑΡΑ αναχωρεί από τη Θεσσαλονίκη στις 8.30 το πρωί του Σαββάτου 18 του Γενάρη 1947, με προορισμό το λιμάνι του Πειραιά. Στις 4.10 το πρωί της Κυριακής, και όταν το πλοίο βρίσκεται 1,5 μίλι από το ερημονήσι Καβαλλιάνοι και 14 μίλια από τη Ραφήνα, ένας ισχυρός κρότος ακούγεται δημιουργώντας τρόμο στους επιβάτες.
Ακολουθεί πανικός. Πενήντα πέντε λεπτά αργότερα, στις 5.05, ο πλοίαρχος, Σπύρος Μπιλίνης, δίνει διαταγή να εγκαταλειφθεί το πλοίο. Αρπάχτηκα από μια καουτσουκένια σχεδία και ενώ το καράβι βούλιαζε με την αριστερή μπάντα, βρέθηκα στη θάλασσα, περιγράφει ο Γ΄ ασυρματιστής του πλοίου, κ. Φρέρης, σε εφημερίδες της εποχής. «Βούλιαξα και εγώ. Κάποια γυναίκα με κρατούσε από τα πόδια.
Ενώ βυθιζόμουν, κρατώντας όσο μπορούσα την αναπνοή μου και ενώ με παρέσυρε η δίνη που έκανε το, κουνώντας χέρια και πόδια βρέθηκα στον αφρό. Σε λίγο είδα συντρίμμια του καραβιού και αρπάχτηκα από αυτά. Η θάλασσα είχε γεμίσει από ναυαγούς. Παλεύανε λίγο με το νερό και βουλιάζανε. Στα αυτιά μου έχω τις φωνές τους, “κρυώνω, κρυώνω”. Οι περισσότεροι ναυαγοί ύστερα από λίγη ώρα σιωπούσαν για πάντα»…
Το πόρισμα από τις ανακρίσεις που διενήργησε η Ανακριτική Επιτροπή Ελέγχου Ναυτικών Ατυχημάτων κατέληξε πως το πλοίο δεν κινούνταν επί της ορθής πορείας με αποτέλεσμα να προσκρούσει στη βραχονησίδα Γάιδαρο».

Δεμένοι με χειροπέδες!

ΑΛΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΑ

Στο ΧΕΙΜΑΡΑ, και κάτω από τη συνοδεία χωροφυλάκων, μεταφέρονται και 39 κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι, με τελικό προορισμό την εξορία στη Λήμνο.
Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Νικ. Ζαγουρτζής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στο βιβλίο Ηρωες και Μάρτυρες (εκδόθηκε το 1954 στο εξωτερικό) αναφέρεται: Ο Νικ. Ζαγουρτζής πνίγηκε στο δρόμο προς την εξορία, στο ναυάγιο του Χειμάρα.
Τον είχαν δεμένο οι χωροφύλακες με χειροπέδες, ακόμη και την ώρα που το πλοίο βυθιζόταν…! Από τους 39 κρατούμενους, σώθηκαν οι δέκα.
Σε κανέναν από τους διασωθέντες δεν επιτράπηκε να περιγράψει στους δημοσιογράφους τα όσα έζησε. Λίγες μέρες αργότερα, οι επιζήσαντες συνελήφθησαν και εξορίστηκαν. Η Εκτελεστική Επιτροπή της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας δύο μέρες μετά το ναυάγιο έβγαλε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλονταν η αδράνεια του κράτους, τόσο για την περισυλλογή των πτωμάτων όσο και για την περίθαλψη των διασωθέντων.
Ενας από τους επιζήσαντες του ναυαγίου, ο Αλέκος Ξυλάκης, που μεταφερόταν μαζί με άλλους 35 συντρόφους του στην εξορία, θυμάται: “Επιβιβαστήκαμε στο “Χειμάρρα” στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης κατά τις 7 το πρωί. Μόλις ξεκίνησε το πλοίο, εμείς οι πολιτικοί κρατούμενοι διαμαρτυρηθήκαμε γιατί μας είχαν δεμένους.
Μετά την επίμονη στάση μας, ήρθε ο καπετάνιος και είπε στους αστυνομικούς να μας λύσουν. Τα προβλήματα άρχισαν μόλις το πλοίο βγήκε από τον Θερμαϊκό. Επαθε βλάβη και για κάποιο χρονικό διάστημα ήμασταν ακυβέρνητοι.
Στη 1 τα ξημερώματα της Κυριακής φθάσαμε στη Χαλκίδα και σε λίγο το “Χειμάρρα” απέπλευσε. Μετά από λίγες ώρες το πλοίο συγκλονίστηκε από μια τρομερή έκρηξη.
Επακολούθησε πανικός. Δε λειτουργούσε τίποτε. Επικράτησε απόλυτο σκοτάδι.
Το “Χειμάρρα” ήταν ακυβέρνητο. Ολοι οι πολιτικοί εξόριστοι είχαμε συγκεντρωθεί στο κατάστρωμα.
Ενας σύντροφός μου, ο Αριστείδης, είχε μία λάμπα θυέλλης και την άναψε.
Ο Παναγιώτης ο Τάρπογλου έρχεται και μας λέει ότι τα αμπάρια γεμίσανε νερό.
Από ένα κιβώτιο παίρνουμε σωσίβια. Βγάζω τα ρούχα μου, το φοράω και ζητάω από τους άλλους συγκρατούμενούς μου να κάνουν το ίδιο. Το καράβι απότομα γέρνει αριστερά και αρχίζει να βυθίζεται.
Ανέβηκα στην κουπαστή και έπεσα στη θάλασσα. Στο μεταξύ πολλές ναυαγοσωστικές βάρκες άρχισαν να αναποδογυρίζουν γιατί ήταν υπερφορτωμένες. Οι στιγμές ήταν εφιαλτικές. Από όλα τα σημεία ακούγονταν σπαρακτικές κραυγές βοήθειας.
Κολυμπώ μερικά μέτρα και βλέπω τη λάμπα να τρεμοσβήνει και ακριβώς την ώρα εκείνη το πλοίο να χάνεται. Καθώς κολυμπούσα προς την ακτή ένιωθα κάθε λίγο τα σώματα των πνιγμένων που ανέβαιναν στην επιφάνεια του νερού.
Μετά από ώρες έφθασα στην ακτή. Στις δέκα το πρωί πέρασε ένα καϊκι και όπως οι ναυτικοί με είδαν να στέκομαι γυμνός στην ακτή, ήρθαν κοντά μου”.
Τους οχτώ πολιτικούς εξόριστους γρήγορα η Ασφάλεια τους εντόπισε στα λιμάνια ή στα νοσοκομεία και τους συνέλαβε.
Δύο μόνο μπόρεσαν να ξεφύγουν. Ο Σ. Κοντοστάθης και ο Αλ. Ξυλάκης, οι οποίοι γρήγορα ήρθαν σε επαφή με το Κόμμα στην Αθήνα. Αυτό κράτησε μέχρι τον Αύγουστο του ’47.
Ωσπου… “Μία μέρα του Αυγούστου πήγαμε επίσκεψη με τον Κοντοστάθη σ’ ένα συγγενικό του σπίτι στον Αγ. Μελέτιο.
Εκεί μας έκαναν το τραπέζι. Κάποιος όμως με παρατηρούσε από πάνω ως κάτω. Με τι όρεξη να φας μετά από αυτό. Τους ευχαριστήσαμε και φύγαμε. Στο δρόμο λέω στο σύντροφο μου: “Στάθη, κάτι δε μ’ άρεσε σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Φοβάμαι ότι πέσαμε σε χαφιέ”. Σύχναζα τότε σ’ ένα φαρμακείο στην οδό Αιόλου 101.
Βλέπω σε μια στιγμή τον άνθρωπο που είχαμε συναντήσει στο συγγενικό σπίτι του Κοντοστάθη να περνάει μπροστά από το μαγαζί. Σε δύο λεπτά και πριν προλάβω να αντιδράσω με ακινητοποιεί με το πιστόλι του”.
Και ο Αλ. Ξυλάκης, σήμερα ογδόντα χρόνων, καταλήγει:
“Είκοσι μέρες με είχαν στην απομόνωση. “Σε δέρνουμε” μου έλεγαν “γιατί δεν πνίγηκες”. Ακολούθησαν 12 χρόνια εξορίας και φυλακής”.
Σύμφωνα με στοιχεία, που μπόρεσαν να συγκεντρώσουν οι επιζήσαντες του ναυαγίου πολιτικοί εξόριστοι, κατά τη βύθιση της “Χειμάρρας” έχασαν τη ζωή τους οι παρακάτω:
1. Ζαγουρτζής Ν.
2. Δούκας.
3. Κάκαβος.
4. Μαγαζώης Αρ.
5. Αδαμίδης Κ.
6. Ισσόπουλος Αρ.
7. Ματσαβίδου Ελ.
8. Αλβέρτος Κ.
9. Τζορμπαζηκωστής Κ.
10. Ταξιντάρης Κ.
11. Απέργης Γρ.
12. Τσαρδάκης Γ.
13. Μπατζάκης Ν.
14. Ρουμελιώτης Χ.
15. Καλλικρατίδης Ι.
16. Λυκάρτσης Σ.
17. Γερογιάννης Ι.
18. Νότογλου Ευαγ.
19. Χρυσοχέρη Αθ.
Δεν υπάρχουν τα ονόματα των υπόλοιπων αγνοούμενων πολιτικών εξόριστων, ούτε έγινε γνωστό κάτι για την τύχη τους.

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ

Διασώθηκαν οι:
1. Βούτσας Α.
2. Πασδατίδης Ν.
3. Τάρπογλου Κ.
4. Τσακνής Αθ.
5. Τόπκας Α.
6. Στεφανίδης Ν.
7. Κοντοστάθης Σ.
8. Στοϊδης Χρ.
9. Δεληγιαννίδης Ν.
10. Ξυλάκης Αλ.
“Πνίγηκαν κοντά 400 άνθρωποι.
Οι οικογένειες των τραγικών θυμάτων δεν πήραν καμιά αποζημίωση”, λέει ο Αλ. Ξυλάκης
Ο «Ριζοσπαστης» στο φύλλο της 22ης του Γενάρη 1947 σημειώνει: «Μερικοί από τους διασωθέντες κρατουμένους έσωσαν τέσσερα άτομα από βέβαιο πνιγμό. Ενα χωροφύλακα, ένα στρατιώτη, μια κοπέλα και μια γριά».
Πηγές: Εφημερίδα «Ριζοσπάστης» Εφημερίδα «Εθνος» Περιοδικό «Εφοπλιστής»

Η αρχική σύσταση των Δήμων του Ν. Ευβοίας από το 1833

Ο Νομός Εύβοιας σχηματίστηκε με το Β. Δ. της 3-4-1833 και είχε τις επαρχίες:
Χαλκίδας με πρωτεύουσα τη Χαλκίδα.
Καρυστίας με πρωτ. την Κάρυστο.
Βορείων Σποράδων με πρωτ. τη Σκόπελο (είχε τα νησιά Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόνησο (Ηλιοδρόμιο), Γερόντια (Γιούρα).

ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ
Το 1833 ορίστηκε έδρα η Κάρυστος και το 1835 η έδρα μεταφέρθηκε στην Κούμη (Κύμη).
Το 1835 είχε τους εξής δήμους: Καρυστίων, Στυρέων, Διστύων, Κούμης ή Κύμης (Κυμαίων), Κοτυλαίων και Ταμυνέων. Το 1836 σχηματίσθηκε και ο δήμος Κονιστίων.
Στην επαρχία Καρυστίας το 1858 προσαρτήθηκε η Σκύρος, που αποσπάστηκε από την επαρχία Σκοπέλου.
ΔΗΜΟΣ ΚΥΜΑΙΩΝ
Σχηματίστηκε με το Β. Δ. της 2ης Νοεμ. 1835, με πληθυσμό 2.626 κατοίκους και έδρα την Κούμη (Κύμη).
Αρχική σύσταση: Κούμη ή Κύμη 1608 κάτοικοι, Οξύλιθος 276, Κληματάρι 31, Κήπος 89, Κουρούνη 177, Ποταμιά 168, Ενορία 263, Μονή Σωτήρος 8, Μονή Μάντσαρι 6.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Παραλία Κύμης, Κ. Ποταμιά, Πλατάνα, Μετόχι Πλατάνη της Μονής Σωτήρος, Λιθάρι, Προσού50 (Νησίδες).

Κοινότητες που λειτούργησαν:Ποταμιάς.
Το 1836 ο οικισμός Κουρούνη υπήχθη στο δήμο Κοτυλαίων. Το 1911 η μονή Κλιβάνου (Αλίβανος) της επισκοπή ς Χαλκίδας ενώθηκε με τη μονή Μάντσαρι της επιοκοπής Καρυστίας, του δήμου Κονιστρίων.
Το όνομα του δήμου προήλθε από την αρχαία πόλη της Εύβοιας, που ήταν μητρόπολη των ομώνυμων πόλεων που έχτισαν οι Κυμαίοι με τους Χαλκιδείς στην Αυλίδα της Μ. Ασίας και στην Καμπανία της lταλίας.

ΔΗΜΟΣ ΑΥΛΩΝΟΣ
Σχηματίστηκε με το Β. Δ. της 12ης Φεβρ. 1848 από χωριά κοι οικισμούς του δήμου Δυστιων με 1078 κατοίκους και έδρα το Αλωνάρι..
Αρχική σύσταση: Αυλωνάρι, Οχτωνιά, Αχλαδερή, Νικολέτα, Λάλα. Βαρυμπόπη, Βούζι ή Μπούζι, Αγιος Γεώργιος, Αγία Θέκλη, Ωρολόγι, Πυρνάκι, Κοίλη, Όριον, Πυργί, Μουρτάρι ή Μουρτάρα,Καρβίνου, Μονές διατηρούμενες Λευκαι, Καρυαί, Μονές διαλυμέ, Καταρράκτης, Κούτσουρο, Γερμανού, Μερνάγιο.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Κοτσικιά Οκτωνιάς.
Το όνομα του δήμου από την κωμόπολη Αυλωνάρι.

ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΥΣΤΙΩΝ
Σχηματίστηκε με το Β. Δ. της . 2ης Νοεμβρίου 1835 με 2.824 κατοίκους και έδρα την Κάρυστο.
Αρχική σύσταση: Κάρυστος 929 κάτοικοι, Πλατανιστός 377, Αντιά 111, Κόμιτον 55. Μπαρελάι 16, Δράμεσι 82, Κατοουφι 104, Δύμη 14, Ζαχαριά 46. Aμυγδαλιά 49, Σχίζαλι 48, Καλλιανοι; 230, Ρούκλια 5, Άγ. Δημήτριος 158, Γιαννίτσι 63, Πόθοι 29. Ασκούασι ή Σκουάση 16, Μπαγιάτι 44, Στούμπεσι 12, Θύμη 15, Αλώπη (Αλλέξι) 27, Μελισσώνα 37, Χεροδύναμος 8, Φρύγαις ή Φρύγανη 59. Μπεζιάνοι ή Μπεζάνι 127, Κατσαρόνι 138, Μαμαλιά 25, Μαρμάσι Πεταλιά.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Παλαιά Χώρα, Πηγαδάκια, Αετός, Πρινιά, Δρυμονάρι, Καψούρι, Γραμπία, Κοκκάλαις, Μεκουνίδα, Αγαθός, Γκιάλπηδες, Καλλέργου, Καλύβι, Νικάσι, Λάλα, Μύλοι, Καστρί, Οθωνόπολις, Καγκάτο, Πρινιά, Κάλποι, Πραγιά, Τσιφτιλιά, Λυκόρρευμα, Λενωσαίοι, Πανοχώριον, Σιμηκούκον, Τσεναίοι, Μύρτος, Αγία Πελαγία (νησίδες), Λατυρώνη, Βατίσι.
Το 1848 η έδρα από την Κάρυστο μεταφέρθηκε στην Οθωνόπολη, που έγινε οικισμός το 1842.
Το 1875 αποσπάστηκαν πολλά χωριά και αποτέλεσαν το Δήμο Μαρμαρίου.
Το όνομα του δήμου από την αρχαία πόλη Κάρυστο, που οφείλει τ’ όνομά της στον ιδρυτή της ήρωα Κάρυστο, γιο του Χείρωνος. Γι’ αυτό λέγονταν και Χειρωνία.
Παλιότερα ονομάζονταν Αιγαία.

ΔΗΜΟΣ ΚΟΝΙΣΤΡΙΩΝ
Σχηματίστηκε με το Β. Δ. της 30ής Μαί”ου 1836 με 475 οικογένειες και έδρα τις Κονίστρες.
Αρχική σύσταση: Κονίστρανη ή Κονίστραις 70 οικογένειες, Κάδι, Πασσά 60, Κακοχώρι, Επισκοπή 25, Δρέσματα ή Διρρεύματα 50, Σπηλιαίς 5, Μονόδρι 45, Βρύσι 20, Νιοχώρι 4, Γάζια ή Γάία 20, Μανίκια 23, Μακρυχώρι 18, Κρεμαστός 20, Μονή Αλίβανος, Κουρούνι 45, Κήποι 20, Πυρνάκι 25, Κοίλος25.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Κόκα, Κλιβάνον.
Το 1848 τα χωριά Κάδι, Κακολύρι και Κουρούνη επανήλθαν στο δήμο Κοτυλαίων.

ΔΗΜΟΣ ΚΟΤΥΛΑΙΩΝ
Σχηματίστηκε με το Β. Δ. της 12ης Νοεμ. 1835 με 2.638 κατοίκους και έδρα το Κοτύλαιον (Κονίστραις).
Αρχική σύσταση: Κοτύλαιον (Κονίστραις) 252 κάτοικοι, {Καλημεριάνοι, Γραμματικιάνοι, Κολιάνοι, Μαλετιάνοι, Καρασαλιάνοι, Βίταλον, Χαροκόπου, Τραγιάνοι, Ανδρονιάνοι, Καλλιάνοι, Πύργος (965)} , Κακολύρι και Κάδι 219, Πασσά 177, Επισκοπή 126, Δυρρεύματα 178, Σπηλιαίς 24, Μονόδρι 196, Βρύσι 96, Νιοχώρι 14, Γάζια ή Γαία 58, Μανίκια 113, Μακρυχώρι 75, Κρεμαστός 129, Μονή Αλίβανος 16.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Κουρούνη, Κρινιάνοι, Γιάννηδες, Μεντούλη, Μετόχιον της Μονής Σωτήρος, Άγιοι Απόστολοι, Καζάρμα, Σκοτεινή, Τράπεζα, Δάσος, Αλκατερή, Λούτσα, Μηλίτσα, Πουρνάρι, Κουρούνι Πύργου, Κουρούνι.
Κοινότητες που λειτούργησαν: Καστροβαλά.
Το 1836 ο δήμος Κοτυλαίων σχηματίστηκε σε δύο δήμους: δήμο Κοτυλαίων και δήμο Κονιστρίων.
Ο δήμος Κοτυλαίων είχε 360 οικογένειες.
Το χωριό Κουρούνη του δήμου Κυμαίων υπήχθη στο δήμο Κοτυλαίων το 1836. Το 1848 τα χωριά Κάδι, Κακολύρι και Κουρούνη επανήλθαν στο δήμο Κοτυλαίων.
Το όνομα του δήμου από το όρος Κοτύλαιο ανάμεσα Χαλκίδα Κύμη.

ΔΗΜΟΣ MAPMAPIOΥ Σχηματίστηκε το 1875 από διαίρεση του δήμου Καρυστίων με 2214 κατοίκους και έδρα το Κατσαρόνι.
Αρχική σύσταση: Μαρμάρι 12 κάτοικοι, Άγιος Δημήτριος 219, Αλέξι ή Αλώπη 49, Βαρελαίοι ή Μπαρελαίοι 30, Βατίσι 73, Γιαννίτσι 142, Καραίοι 38, Κατσαρόνι 20, Μαμαλιά 180, Μελισσιού ή Μελισώνα 140, Μπεζάνι 290, Μπαγιάτι 42, Πεταλιοί 126, Πόθοι 83, Ασκουάσι ή Σκουάση 99, Στουπαίοι ή Στούμπεσι 127, Τσεφτιλήκι 13, Φρύγανη 260, Χυμή ή Θύμη, Χεροδύναμος 55, Πλαγιά 16.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Γάλανα, Κακογκιώνι, Κοίλωση, Λαγεία, Φυγιάς.
Το 1903 η έδρα του δήμου μεταφέρθηκε από το Κατσαρόνι στο Μαρμάρι.
Το όνομα του δήμου από την αρχαία πόλη Μαρμάριον.

ΔΗΜΟΣ ΣΚΥΡΙΩΝ Σχηματίστηκε το 1835 ως δήμος της επαρχίας Αρκτικών Σποράδων με 1545 κατοίκους και έδρα τη Σκύρο.
Mεταγενέστερες προσαρτήσεις: Λιναριά, Aβδέλαις Άγιος Φωκάς, Άγιος Μάμος, Αναβάλουσα, Αντωνιού, Ατσίτσα, Αχίλλειον, Λίμνη, Μαγαζιά, Μάγγλον, Μάλος, Μισοχώρα, Πουργιά, Πεύκος, Σαρακινάδα, Μπαλάξα (νησίδες), Ασπούς, Βρουλιά, Αυγόνυμος, Κλούθρας, Μονή Αγ. Γεωργίου (διατηρούμενη): Μονή Αγ. Δημητρίου (διαλυμένη), η ιδιόκτητη Μονή του Χρήστου Μαυρινά.
Το 1858 η Σκύρος προσαρτήθηκε στην επαρχία Καρυστίας.
Το όνομα του δήμου από την ομώνυμη αρχαία πόλη.

ΔΗΜΟΣ ΣΤΥΡΕΩΝ Σχηματίστηκε το 1835 με 1.022 κατοίκους και έδρα τα Στύρα.
Αρχική σύσταση: Στύρα 341 κάτοικοι, Ραγούζη ή Ρεούζι 55, Αμυνού 6, Τσουταίοι 17, Κουβέλαι 70, Καραλαίοι ή Καραλήδες 22, Ποταμούνια 54, Τσουναίοι 33, Ραπταίοι 17, Μεσοχώρια 115, Μετόχι Βύθουλου, Αλμυροπόταμος 55, Ζάρκα 105, Βίρα 132, Μονή Αγ. Τριάδας.
Μεταγενέστερες προσαρτήσεις: Κελιά, Τσακαίοι, Κάψαλα, Παραλία Στύρων, Βυθούλκας, Γαβαλιανή, Μεγαλόνησος, Πετούσα, Άγιος Ανδρέας, Μεγάλο και Μικρό Κουνέλι, Φονιάς, Μεγάλο Βερδόνι, Μικρό Βερδόνι, Μαραθονήσι, Ελαφονήσι και Τηγάνι.
Το όνομα του δήμου από την ομώνυμη αρχαία πόλη.

Πηγή: Ελ. Σκιαδά Ιστορικό διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδας 1833-1912, Αθήνα 1993

Βουλευτικές εκλογές στην Εύβοια

Μέρος 1ο 1843-1862

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Τη σημερινή εποχή, στην αρχή του 21ου αιώνα, που οι επικοινωνιολόγοι και τα πρόσωπα τείνουν να υποκαταστήσουν τις ιδέες, το άρθρο του Γεώργιου Ν. Φιλάρετου στη σπουδαία εφημερίδα του «ΕΥΒΟΙΑ» της 5 Σεπτέμβρη 1879 είναι δραματικά επίκαιρο.
Έτσι, χωρίς σχόλιο, θεωρώ το γραφτό του Φιλάρετου ιδεώδη πρόλογο αυτού του κειμένου

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η επιχειρούμενη εδώ καταγραφή των εκπροσώπων του Ευβοϊκού λαού στη Βουλή των Ελλήνων, από το 1843 μέχρι το 2004, δεν διεκδικεί το «πλήρες ή άριστον». Είναι μια αρχική, μέτρια πιθανόν, προσέγγιση, που σκοπό έχει να προσφέρει το ελάχιστο στην ιστορία της Εύβοιας.
Δυστυχώς η αντίστοιχη βιβλιογραφία είναι μηδαμινή. Τα «Ευβοϊκά κείμενα -Α΄- οι βουλευταί Ευβοίας – 1843-1962, Αθήνα 1970» του Γεωργίου Δ. Σέττα, θεωρείται η μοναδική αντίστοιχη εργασία. Καταγράφει ονομαστικά τους βουλευτές Ευβοίας, αλλά με πολλά λάθη στις χρονολογίες και στα πρόσωπα. Έτσι, οι τέσσερις Κοντόσταυλοι αναφέρονται όλοι με το όνομα Αλέξανδρος Κοντόσταυλος κι οι τρεις Παπανικολάου γίνονται δύο. Βέβαια η βοήθεια που προσφέρει είναι σημαντική!
Εμπόδιο στην έρευνα είναι κι η «αφαίρεση» των περισσοτέρων φύλλων των εφημερίδων με τα εκλογικά αποτελέσματα από τις διάφορες βιβλιοθήκες. Έργο που πιθανόν οφείλεται σε συγγενικά πρόσωπα εκλεγέντων βουλευτών, η σε ερευνητές που δεν είχαν την υπομονή να αντιγράψουν τα στοιχεία.

Η αναφορά σε πρόσωπα με βιογραφικά σημειώματα, είναι σχεδόν «δειγματολογική» από το υπάρχον υλικό. Σε μελλοντική καταγραφή, μια που η έρευνα συνεχίζεται, θα γίνει πληρέστερη αναφορά.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1843-1862

Α΄ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
«Η ΤΗΣ Γ΄ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ»
(πληρεξούσιοι 263)
Την 3η Σεπτεμβρίου 1843 ξέσπασε επανάσταση στην Αθήνα, με αρχηγούς τους στρατηγούς Δημήτριο Καλλέργη και Ιωάννη Μακρυγιάννη. Ο Όθωνας υποχρεώθηκε να συγκαλέσει Εθνική Συνέλευση. Αποτέλεσμα η ψήφιση του Συντάγματος που επικύρωσε ο Όθωνας την 18 Μάρτη 1844. Η Α΄ Εθνική Συνέλευση, πριν τελειώσει τις εργασίες της, ψήφισε και εκλογικό νόμο, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης την 25 Μάρτη 1844.
Ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε σε όλες τις εκλογές που έγιναν μέχρι την έξωση του Όθωνα. Η διάρκεια κάθε βουλευτικής περιόδου ήταν 3 χρόνια. Από το 1844, που άρχισαν να γίνονται εκλογές, αρχίζει και η αρίθμηση των εκλογικών περιόδων.
Στην άμεση εκλογή με ψηφοδέλτια είχαν δικαίωμα ψήφου όλοι οι Έλληνες από 25 ετών και πάνω. Οι εκλογές διαρκούσαν οχτώ ημέρες, μια και η διεξαγωγή τους δεν γινόταν την ίδια μέρα σε όλη τη χώρα.

Αντιπρόσωποι Α΄ Εθνοσυνέλευσης1
ΧΑΛΚΙΔΟΣ:
1) Αθανάσιος Πετσάλης
2) Νικόλαος Κριεζώτης
3) Ιωάννης Οικονόμου
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ:
1) Σπυρίδων Καλογερόπουλος
2) Κωνσταντίνος Ζέρβας
3) Βελισσάριος Νικολαΐδης
4) Αναγνώστης Παππα-Ιωάννου
ΞΗΡΟΧΩΡΙΟΥ:
1) Βασίλειος Δρόσος
2) Δημήτριος Βιρβίλης (Μπιρμπίλης)
ΣΚΟΠΕΛΟΥ – ΣΚΙΑΘΟΥ:
1) Αλέξιος Αποστολίδης
2) Δημήτριος Φαλκίδης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ
1) Ο Αθανάσιος Πετσάλης ήταν δικηγόρος στην Χαλκίδα, γεννημένος το 1807. Τα στοιχεία του βρίσκομε στον «Κατάλογο ενόρκων της Επαρχίας Χαλκίδος», Παράρτημα ΦΕΚ 1855, σελ. 3. (Αθανάσιος Πετσάλης, ηλικία 48, κατοικία Χαλκίς, επιτήδευμα δικηγόρος, ετήσιον εισόδημα 1500).
2) Η ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ για τον ήρωα του ’21 στρατηγό Νικόλαο Κριεζώτη (1785-1853) είναι τεράστια.
3) Βιογραφικό του Ιωάννου Οικονόμου του Βελισσαρίου (1796-1861) βρίσκομε στην «ΕΥΒΟΙΑ», 5 – 1983 – Ετήσια έκδοση προοδευτικής Εύβοιας – Δημ. Ι. Μαδεροχωρίτης: Η Χαλκίδα που έφυγε: Ιωάννης Βελισσαρίου ? σελ. 206». Τα στοιχεία του βρίσκομε και στον «Κατάλογο ενόρκων της Επαρχίας Χαλκίδος», παράρτημα ΦΕΚ 1855, σελ. 1. «Ιωάννης Οικονόμου, ηλικία 48, κατοικία Χαλκίς, επιτήδευμα γερουσιαστής, ετήσιο εισόδημα 1.000». Αν βασιστούμε σ’ αυτό το στοιχείο ο Ι. Οικονόμου θα πρέπει να γεννήθηκε το 1807.
4) Σπυρίδων Καλογερόπουλος, γιατρός. Τα στοιχεία του βρίσκομε στον «Κατάλογο Ενόρκων Επαρχίας Χαλκίδος», παράρτημα ΦΕΚ 1855: «Σπυρίδων Καλογερόπουλος, ηλικία 66, κατοικία Χαλκίς, επιτήδευμα γερουσιαστής, ετήσιον εισόδημα 5.000». Στοιχεία του βρίσκομε στο βιβλίο της Ελένης Γούτου-Φωτοπούλου «Σύσταση και εξέλιξη του Δήμου Χαλκιδέων», έκδοση Δήμου Χαλκιδέων, 1986 (σελ. 21-24), μια που ο Σπυρίδων Καλογερόπουλος, που ‘χε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη, εκτός από βουλευτής και γερουσιαστής, έγινε και δυο φορές δήμαρχος Χαλκιδέων. Μάλιστα για τη δεύτερη δημαρχιακή του θητεία που πιθανολογείται ότι αρχίζει την 1 Μάρτη 1842 θα ‘θελα να προσθέσω ένα στοιχείο, που ορίζει το διορισμό του τον Ιούλιο του 1841. Η είδηση του διορισμού του δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Η ΤΑΧΥΠΤΕΡΟΣ ΦΗΜΗ»2
5) Κωνσταντίνος Ζέρβας. Στοιχεία για τη ζωή του βρίσκομε στο «Χρονικό Δήμου Αυλώνος», 1833-1862, Κώστα Σγούρου, Αθήνα 1983, σελ. 44-45, 48-51, 56-57, 80-81.
6) Βελισσάριος Νικολαΐδης. Γεννήθηκε το 1894 στον Καστροβαλά (Καλημεριάνοι). Στον «Κατάλογο ενόρων», παράρτημα ΦΕΚ 1859, σελ. 59, έχουμε τα στοιχεία του. «Βελισσάριος Νικολαΐδης, ηλικία 65, κατοικία Καστροβαλά, επάγγελμα βουλευτής, αξία ακίνητης περιουσίας 20.000». Έγινε δήμαρχος Κοτυλαίων το 1835-1837 και το 1859-1866. Εκλέχτηκε βουλευτής Καρυστίας για έξι συνεχείς περιόδους, από το 1843 μέχρι το 1859.
7) Αναγνώστης Παππα-Ιωάννου. Γεννήθηκε στην Κάρυστο το 1811. Τα στοιχεία του βρίσκομε στον «Κατάλογο ενόρκων», παράρτημα ΦΕΚ 1855, σελ. 13, «Αναγν. Παππα-Ιωάννου, ηλικία 44, κατοικία Κάρυστος, επιτήδευμα κτηματίας, ετήσιον εισόδημα 400».
8 ) Αλέξανδρος Αποστολίδης. Γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1801 και ήταν κτηματίας (παράρτημα ΦΕΚ 1855, σελ. 6).

ΕΚΛΟΓΕΣ ΙΟΥΝΙΟΣ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1844

(Βουλευτές 127)
Στις 30 Μάρτη 1844 ορκίστηκε η πρώτη συνταγματική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, που δημοσίευσε αμέσως το διάταγμα για προκύρηξη βουλευτικών εκλογών. Τον διαδέχθηκε στις 6 Αυγούστου 1844 ο Ιωάννης Κωλέττης που είναι ο πρώτος εκλεγόμενος πρωθυπουργός του ελεύθερου Ελληνικού Βασιλείου.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α΄: 7 Σεπτεμβρίου 1844 – 11 Απριλίου 1847
ΧΑΛΚΙΔΟΣ: 1) Κριέζωτης Νικόλαος
2) Οικονόμου Ιωάννης
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ: 1) Νικολαΐδης Βελισσάριος
2) Γουναρόπουλος Γεώργιος
3) Καραγιάννης Βασίλειος
Και βέβαια εξ αρχής τα φαύλα. Στην πρώτη εκλογή που έγινε στην Καρυστία, τον Ιούλιο του 1844, επιχειρήθηκε νόθευση της θέλησης του λαού από τον Αλ. Μαυροκορδάτο και τον Κωνσταντίνο Ζέρβα. Σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα «Η ΕΘΝΙΚΗ».3
Δια να εκθέση τις τα μέσα και τον τρόπον με τον οποίον εγένετο η εκλογή της Καρυστίας, απετείται να κατατρύψη ολόκληρον μήνα και να καταχρασθή της υπομονής των αναγνωστών του εις την εκτραγώδησιν των κατορθωμάτων του Κ. Ζέρβα εν συντόμω όμως λέγομεν, ότι τόσον η υπουλότης και κλεψίνοια την οποίαν ο Κ. Μαυροκορδάτος μετεχερίσθη δια να αντιπροσωπεύση την Καρυστίαν, υπό την σκιάν του ονόματος του Κ. Μεταξά, καθώς και η άπιστος συμπεριφορά του Κ. Ζέρβα εις ένα των πρωτίστων υπερασπιστών του τον Στρατηγόν Κριεζώτην, συνδυαζομένης με τας απείρους παρανομίας θέλουν έλθει εις γνώσιν της Βουλής, ήτις πότε δεν θέλει ανεχθή τοσαύτας παρανομίας σημειωτέον δ’ όμως ότι δια να επιτύχη ο Κ. Μαυροκορδάτος, εξέδοτο διαταγήν, συγχωρούσαν την εκλογήν τριών Βουλευτών, ενώ κατά τον πληθυσμόν δύο μόνον έπρεπε να εκλεχθώσιν από την Καρυστίαν. Αλλά Κύριε Μαυροκορδάτε, μη διέλθη ποτέ εις την φαντασίαν σου ότι εκέρδισας τίποτε δια της επιτυχίας σου εις Κάρυστον, μη νομίσης ότι λαός του οποίου ενοθεύθη η θέλησις, δύναται ποτέ ν’ αναδεχθή την αντιπροσωπίαν σου· μη νομίσης ότι κατόρθωσας τίποτε κρύβεις όπισθεν της σκιάς άλλου, δια της οποίας υπέκλεψας την συνείδησιν των Καρυστίων, εξ εναντίας εχθρός της Ελληνικής πολιτείας αναδειχθείς και διώκτης της Ελληνικής ευκλείας, είστε ο πλέον μισητός του λαού, ο πλέον άσπονδος εχθρός του, και δια να βεβαιωθής περί τούτου περίμενε την έναρξιν της Βουλής όπου θέλεις ανταμειφθή δια τας πανουργίας σου, και θέλεις κλαύσει δια τας φιλοδωρηθείσας 7.000 δραχμάς αλλ’ εις μάτην. Σε δε Κ. Ζέρβα ελεεινολογούμεν τη αληθεία, διότι δι’ εφήμερον ωφέλειαν, επρόδοσας την εμπιστοσύνην του Στρατηγού Κριεζώτου του οποίου την φιλίαν πολλάκις θέλεις αναζητήσει άλλ’ ανωφελώς! Πόσας αι περιστάσεις δεικνύωσιν αστασίας ιδεών και χαρακτήρων!!
Στην ίδια εφημερίδα «Η ΕΘΝΙΚΗ», μετά από δύο μήνες βρίσκομε μια απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου Κυμαίων, που επιβεβαιώνει την καλπονοθευτική επέμβαση του Κωνσταντίνου Ζέρβα και των φίλων του Μαυροκορδάτου.

Δήμαρχος Δυστίων το καλοκαίρι του 1844 ήταν ο Βασίλειος Καραγιάννης που γεννήθηκε το 1795 στα Κριεζά. Η αδελφή του Μάρω είχε παντρευτεί, σε δεύτερο γάμο, τον Κωνσταντίνο Ζέρβα. Πρώτος της άντρας ο αδερφός του Νικολάου Κριεζώτη, Κωνσταντίνος Χαραχλιάνης, που πέθανε το 1811.4
Στοιχεία για τη ζωή του Βασιλείου Καραγιάννη, που εκλέχτηκε βουλευτής Καρυστίας στις εκλογές του θέρους του 1844, βρίσκομε στον περιοδικό «Το Ρόπτρο».5
Ο Γιώργος Γουναρόπουλος γεννήθηκε το 1889 στην Κάρυστο. Η απόφαση του δημοτικού Συμβουλίου Κυμαίων, που δημοσιεύεται πιο κάτω, εκτός των άλλων στοιχείων μας δίνει και το όνομα του δημάρχου Κυμαίων (Δημήτριος Γιαννάκης) και των δημοτικών συμβούλων το Σεπτέμβριο του 1844.
Το Δημοτικόν Συμβούιον των Κυμαίων εν πλήρει συνοδειάσει συνέλθεν σήμερον την τρίτην Σεπτεμβρίου του 1844 τετάρτου έτους εις το Δημαρχικόν κατάστημα, παρόντος του Δημάρχου Δ. Γιαννάκη, δια να σκεφθή περί της προσβαλλομένης καταστάσεως των πραγμάτων Ευβοίας ως αντιπροσωπεύων τον λαόν τούτον, λαβόν αφορμήν από την εφημερίδα της Συνενώσεως φέρουσαν 7 αριθμόν του τρέχοντος έτους και την ευθείαν, ότι το σύνταγμα δήθεν δεν έχει ισχύν, ούτε άλλος τις ενεργείται Νόμος χωρίς την θέλησιν του Υποστρατήγου Νικολάου Κριζιώτου κλπ.
Λαβόν υπ’ όψιν την προκειμένην διαγωγήν του διαληφθέντος Κριζιώτου, ως εκ της κοινής φήμης και του πλησίον, εγνώρισε και γνωρίζει καλώς τον πατριωτισμόν του, όχι μόνον δεν ηπειλήθη τις παρ’ αυτού, μήτε κατέφυγεν εις τα δάση εν τη εποχή της εκλογής των Βουλευτών ή μετά· άλλ’ απεμακρύνθη μάλιστα της πόλεως Χαλκίδος, εργαζόμενος ιδιωτικώς εις τα κτήματά του, Τριάδα κλπ. και ως άγρυπνος επιθεωρητής ακούσας μόνον, ότι λησταί κατελήστευσαν την διατηρουμένην μονήν Μάτζαρη. Έτρεξε προς καταδίωξιν αυτών, έως ότου ανακαλύψας τους αυτουργούς και συλλαβών παρέδωσεν εις την δικαιοσύνην απέχων πάσης επεμβάσεως περί την εκλογήν των Βουλευτών. Επομένως είναι πολύ απίθανον να απείλησε τον Επίσκοπον Ευβοίας Κ. Νεόφυτον (ότι αν είχε τοιούτον σκοπόν, όταν εκατεδίωκε τους ληστάς εδύνατο να τον προσβάλη εις Κονίστραν, Κύμη ή Καστροβαλά), όπου περιερχομένου από δήμον εις δήμον όλον τον Νομόν Ευβοίας και δια των ιερών υπενήργει δι’ απειλών και λοιπών μέσων την εκλογήν του Μαυροκορδα΄του, διανέμων και ψηφοδέλτια γεγραμμένα, τα οποία γέμουν εισέτι τα χωρία· και ως εκ της κοινής φήμης είχε γνώσιν των πεπραγμένων καθώς και την διανομήν αριστείων εναντίον του αρχιερατικού χαρακτήρος του.
Ότι βιαιοπραγάς, απειλάς και ραδιουργίας ενήργησαν οι Κύριοι Σγάμβας, Κουτσονίκος, Μόστρας και Ζέρβας, ο τελευταίος μάλιστα προς τοις άλλοις ερράβδισε τον Β. Σ. Βάχλα, Αναγ. Φραγγάν και τον Γ. Δημητριάδην απέκλεισε των δικαιωμάτων του πολίτου Έλληνος, όχι μόνον από την ψηφοφορίαν, αλλά και από του να παρουσιασθή εις την κάλπην δι’ απειλής θανάτου της ζωής του.
Ότι κατά των παρανομιών και βιαιοπραγιών της εκλογής των Βουλευτών εξελθόντες οι Κύριοι Σταμ. Παπ. Ιωάννου και Ιώαννης Μπάχλας εις τους δήμους Κοτυλαίων, Θονιστρίων και Δυστίων προς συνδρομήν υπογραφών επί της γενομένης διαμαρτυρήσεως. Ο Κύριος Ζέρβας από Χαλκίδα έτρεξε δρομαίως να κακοποιήση τούτους ως κακούργους, με απειλάς θανάτου της ζωής των. Ο Δήμαρχος των Δυστίων παρασυρόμενος από καππιον γραμματέα του Παναγή Χρυσοστάλη λεγόμενον υπέβαλεν αυτούς υπό ανάκρισιν κακουργήματος ως υποκινησάντων δήθεν στάσιν εναντίον των καθεστώτων συρράψαντες συκοφαντίαν, όπως εξαπατήσωσι τους λαούς και αποφύγωσι την συνδρομήν της διαμαρτυρήσεως, της οποίας είχον προϋπάρχουσαν γνώσιν, ενώ υπεγράφετο παρά των Δημοτών Κύμης και λοιπών, ώστε οι ανωτέρω έφερον εις ανησυχίαν και διαμερισμόν την επαρχίαν ιδίως Καρυστίας, και όχι ο Κριζιώτης· όστις, καίτιο μακράν της επαρχίας ευρισκόμενος, έλαβε τοσαύτας ψήφους, από τους οποίους δεικνυται το σέβας των λαών προς αυτόν και όχι ο φόβος, εκτός του Δήμου των Δυστίων, όπου παρίστατο ο Ζέρβας και έσχιζε τα ψηφοδέλτια, τα μη φέροντα το όνομά του, ως διακωδωνίζεται παρ’ όλων των Δυστίων δημοτών κλπ.
Προς ανασκευήν δε των προσβολών κατά του διαληφθέντος Κριζιώτου, αποφαίνεται ψευδόμενον και μη αληθώς έχοντα τον συντάκτην της εκθέσεως των συνδρομητών της εφημερίδος Συνενώσεως.
Περί δε οικισμών, αν έλαβον χώραν κατά του Ζέρβα, πιθανόν να έδωσεν αυτός αιτίας άλλων αντικειμένων μεταξύ των, ότι αυτός από τας πτέρυγας του αετού επέτετο, πλην αγνοούμεν αυτά, και δια τούτο δεν έχει την αντίρρησιν.
Η δια του τύπου δημοσίευσης της παρούσης, ανατίθεται προς τον Δήμαρχον των Κυμαίων προς γνώσιν ου τίνος ανήκει ότι μηδεμία προσβολή του Συντάγματος εγένετο παρά του Κριζιώτου.

Το Συμβούλιον

Παντελής Χατζή, Κωνσταντίνος Μιχαήλ, Ιω. Σανιός, Κωνσταντίνος Χρυσού, Δημήτριος Ι. Μήτρου (Πρωτοκολλιστής), Γεώργιος Κ. Αστέρης, Δ. Σανιός, Ιω. Σημαιών.

Να σημειώσουμε εδώ ότι αρχικά είχε εκλεγεί βουλευτής Καρυστίας ο Κ. Ζέρβας. Όμως ο Κριεζώτης όρισε επιτροπή και πέτυχε την ακύρωση της εκλογής Καρυστίας. Επαναληπτική εκλογή στις 25 Αυγούστου 1845. Έτσι κατάφερε να βγουν οι δικοί του υποψήφιοι, οι Κωλεττικοί Β. Νικολαΐδης, Γ. Γουναρόπουλος, Β. Καραγιάννης. Δύσκολες εποχές και δύσκολο να πεις, αν τότε ήταν πιο φαύλος ο Ν. Κριεζώτης ή ο Κ. Ζέρβας. (Σχετικό δημοσίευμα: Αύγουστος 1845: Γίνονται επαναληπτικές εκλογές στην επαρχία Καρυστίας: Κώστα Σγούρου, Χρονικό Δήμου Αυλώνος, 1833-1862, Αθήνα 1983, σελ. 56-57).

ΕΚΛΟΓΕΣ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 1847

Βουλευτές 127
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β΄: 28 Ιουλίου 1847 – 22 Ιουλίου 1850

ΧΑΛΚΙΔΟΣ:
1) Οικονόμου Ιωάννης
2) Τασσαίος Ιωάννης
3) Βιτάλης Μάρκος
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ:
1) Νικολαΐδης Βελισσάριος
2) Νικολαΐδης Σταμάτιος
3) Παπανικολάου Γεώργιος
ΣΚΟΠΕΛΟΥ – ΣΚΙΑΘΟΥ:
1) Αντωνιάδης Σταμάτιος
2) Αντωνιάδης Κωνσταντίνος
Ο Ιωάννης Τασσαίος ήταν γιατρός στη Χαλκίδα, γεννημένος το 1809 (ΦΕΚ 1855, παράρτημα σελ. 1).
Ο Σταμάτιος Νικολαΐδης ήταν κτηματίας στην Κάρυστο γεννημένος το 1806 (ΦΕΚ 1854, παράρτημα, σελ. 25).
Ο Κωνσταντίνος Αντωνιάδης, ήταν κτηματίας στη Σκύρο, γεννημένος το 1816 (ΦΕΚ 1855, παράρτημα, σελ. 7).
Ο πρωθυπουργός Ι. Κωλέττης πέθανε την 1η Σεπτέμβρη 1847. Στις 5 Σεπτέμβρη 1847 έγινε πρωθυπουργός ο οπλαρχηγός του ’21 Κίτσος Τζαβέλας. Παραιτήθηκε στις 8 Μάρτη 1848 και τον ακολούθησε στην πρωθυπουργία ο Γεώργιος Κουντουριώτης. Στις 15 Οκτώβρη 1849 τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης. Έμεινε στην κυβέρνηση μέχρι τις 12 Δεκέμβρη 1849. Τον ακολούθησε ο Αντώνιος Κριεζής.

ΕΚΛΟΓΕΣ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1850

(Βουλευτές 127)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄: 30 Οκτωβρίου 1850 – 27 Οκτωβρίου 1853
ΧΑΛΚΙΔΟΣ:
1) Αποστολίδης Γεώργιος
2) Μητσάκης Δημήτριος
3) Κικίδης Χρήστος
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ:
1) Νικολαΐδης Βελισσάριος
2) Βάχλας Ιωάννης
3) Παππα Ιωάννου Αναγνώστης
ΣΚΟΠΕΛΟΥ – ΣΚΙΑΘΟΥ:
1) Γεωργιάδης Ιωάννης
2) Νικολάου Γεώργιος
Ο Γεώργιος Αποστολίδης, ήταν κτηματίας στη Χαλκίδα, γεννημένος το 1802 (ΦΕΚ 1855, παράρτημα σελ. 1). Έγινε δήμαρχος Χαλκιδέων από 12/8/1838 μέχρι 1/3/1842. Στο νεκροταφείο της Χαλκίδος σώζεται ο τάφος του Γεωργ. Αποστολίδη. Στην επιτύμβια πλάκα έχει χαραχθεί: «Ιερολοχίτης και λοχαγός της Εθνικής φάλαγγας, γεννήθηκε το 1800, διετέλεσε πληρεξούσιος της Εύβοιας στην Γ΄ συνέλευση των Ελλήνων της Επιδαύρου μέλος της Α΄ δημογεροντίας της πόλης μας, δήμαρχος αυτής, βουλευτής κατά τις περιόδους 1844 και 1850, δημοτικός σύμβουλος επό δωδεκαετίαν. Τιμήθηκε με το αργυρό εθνόσημο που δόθηκε στους «προμάχους της Χαλκίδας». Πέθανε στη Χαλκίδα το έτος 1875.6
Ο Ιωάννης Γ. Βάχλας γεννήθηκε το 1818 στην Κύμη. Τα στοιχεία του βρίσκομε στο παράρτημα ΦΕΚ, τεύχος Α΄, 1888, σελ. 22: Ιωάννης Γ. Βάχλας, κατοικία Κύμη, ηλικία 70, διετέλεσε βουλευτής.

ΕΚΛΟΓΕΣ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1853

(Βουλευτές 138)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ΄: 30 Οκτωβρίου 1853 – 29 Οκτωβρίου 1856
ΧΑΛΚΙΔΟΣ: (αριθμός ψηφοφορισάντων 2792)
1) Αβέρωφ Αυγερινός (2783)
2) Βουδούρης Νικόλαος (2782)
3) Μάντζαρης Αναγνώστης (2777)
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ: (αριθμός ψηφοφορισάντων 3948)
1) Νικολαΐδης Βελισσάριος (3593)
2) Μπαλάφας Ιωάννης (3568)
3) Δημητριάδης Κωνσταντίνος (3437)
ΞΗΡΟΧΩΡΙΟΥ: (αριθμός ψηφοφορισάντων 1442)
1) Γεώργιος Χ. Μαδεμοχωρίτης (1434)
2) Γεώργιος Μπάνης (1406)
Όλοι οι βουλευτές αναφέρονται ως «νεοεκλεγέντες», πλην του Β. Νικολαΐδη, που ήταν βουλευτής και την προηγούμενη περίοδο.
Τα στοιχεία δημοσίευσε η εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΑΣ».7
Νικόλαος Βασιλείου Βουδούρης.8 Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1806 (ΦΕΚ 1855, παράρτημα σελ. 3). Πρόκριτος της Ύδρας ο πατέρας του Βασίλειος Βουδούρης ήταν ένας εκ των «συνεισενεγκόντων» κατά τον ιερό αγώνα. Από το 1837 μέχρι το 1845 ήταν Υγειονόμος Πειραιά. Το 1845 προβιβάστηκε σε γενικό Επιθεωρητή των Υγειονομείων του Κράτους και εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα. Το 1847 απολύθηκε της υπηρεσίας σαν «Κριεζωτιστής». Ιδιώτευσε μέχρι το 1853. Τότε ο λαός τον εκλέγει βουλευτή Χαλκίδος (Δ΄ Περίοδος) και πάλι το 1856-1859 (Ε΄ Περίοδος). Το 1857 εκλέχτηκε και δήμαρχος Χαλκιδέων (4/10/1855 – 30/11/1857). Το 1862 ήταν πληρεξούσιος Χαλκίδος στη Β΄ Εθνική Συνέλευση. Στις 27 Μαρτίου 1863 εκλέγεται Υπουργός Ναυτικών και κατόπιν αντιπρόεδρος του Σώματος. Το 1865 εκλέχτηκε και πάλι βουλευτής Χαλκίδος. Τον Οκτώβριο του 1865 έγινε και πάλι Υπουργός Ναυτικών. Στις 6 Ιανουαρίου 1868 πέθανε στην Αθήνα από οξεία νόσο και τάφηκε εκεί.
Αναγνώστης Μάντζαρης. Γεννήθηκε το 1811 (ΦΕΚ 1855, παράρτημα σελ. 3). Πριν να γίνει βουλευτής έγινε δυο φορές δήμαρχος Χαλκιδέων από 30/1/1846 μέχρι 9/11/1849 και από 9/11/1849 μέχρι 26/7/1853. Γόνος πλούσιας οικογένειας από τα Φύλλα Χαλκίδος, σπούδασε δικηγόρος στη Μεγάλη του γένους Σχολή, στην Κωνσταντινούπολη.

Εκλέχτηκε βουλευτής Χαλκίδος το 1853, 1856, 1859, 1861 (Δ΄, Ε΄, Στ΄, Ζ΄ βουλευτικές περίοδοι).
Ιωάννης Μπαλάφας. Γεννήθηκε στο Μονόδρι το 1814 και πέθανε στην Επισκοπή στις 24 Ιουλίου 1882. Βουλευτής Καρυστίας από το 1853 μέχρι το 1879. Εκλέχτηκε στις εξής βουλευτικές περιόδους: Δ΄, Ε΄, Στ΄, Ζ΄ (της περιόδου 1844-1862) και Α΄, Γ΄, Ζ΄ (της περιόδου 1865-1910.
Παράλληλα ήταν δήμαρχος Κονιστρίων από το 1843 μέχρι το 1862. Διετέλεσε και επαρχιακός σύμβουλος και πρόεδρος του επαρχιακού συμβουλίου Καρυστίας.
Στοιχεία για τη ζωή του βρίσκομε: 1) Οικογένεια Μπαλάφα (1823-1936) του Κωνσταντίνου Σγούρου, «Ρόπτρο» Αυλωναρίου, Χριστούγεννα 2001, σελ. 68-71, 2) Δήμαρχοι και δημοτικές εκλογές στο δήμο Κονιστρίων (1835-2002), «Ρόπτρο» Αυλωναρίου, Καλοκαίρι 2003, σελ. 8-11.
Δημητριάδης Κωνσταντίνος. Βουλευτής Καρυστίας στην Δ΄ και Ζ΄ βουλευτική περίοδος (της περιόδου 1844-1862) και Α΄, Β΄ βουλευτική περίοδο (της περιόδου 1865-1910).
Άνθρωπος με ιδιαίτερη μόρφωση. Άρθρωσε σπουδαίο λόγο στο κοινοβούλιο. Ενδεικτική η «αγόρευσις του βουλευτού Καρυστίας κ. Κ. Δημητριάδου κατά την συνεδρίασιν της 15 Ιουλίου 1855» που δημοσιεύει η εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΑΣ».
Τον Οκτώβριο του 1855 «ο κ. Κ. Δημητριάδης, βουλευτής Καρυστίας, διωρίσθη διευθυντής της Διοικ. Αστυνομίας Αθηνών και Περαιώς».

Γεώργιος Χ. Μαδεμοχωρίτης. Γεννήθηκε το 1814 στο Ξηροχώρι «Γεώργ. Χ. Μαδεμοχωρίτης, ηλικία 41, κατοικία Ξηροχώρι, επιτήδευμα κτηματίας, ετήσιον εισόδημα 1500» (ΦΕΚ, παράρτημα 1855, σελ. 8).
Ο πρωθυπουργός Αντώνιος Κριεζής παραιτήθηκε στις 16 Μαΐου 1854 και τον ακολούθησε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Αυτός παραιτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1855 και σχημάτισε κυβέρνηση ο Δημήτριος Βούλγαρης.
Στις 5 Οκτωβρίου 1855 διορίζεται Υπουργός Οικονομικών ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος. Παραιτήθηκε στις 2 Ιουλίου 1856. Είναι ο πρώτους βουλευτής από την Εύβοια (εκπρόσωπος Καρυστίας) που γίνεται Υπουργός. Τον Κοντόσταυλο έφερε ο Βούλγαρης ως εξωκοινοβουλευτικό Υπουργό. Η εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΑΣ»12 δίνει την είδηση. «Η δυστυχώς επισυμβάσα ασθένεια του επί των Οικονομικών Υπουργού Κ. Σιληβέργου επέφερε πρό τινων ημερών νέαν υπουργικήν μεταρρύθμισιν. Κατά συνέπειαν ο κ. Α. Κοντόσταυλος διωρίσθη Υπουργός των οικονομικών… Ο κ. Κοντόσταυλος αν και προ πολλού απομεμακρυσμένος από τα δημόσια, υπήρξεν μεγαλέμπορος διακεκριμένος, γνωστός εις όλον τον εμπορικόν κόσμον διά τας οικονομικάς και εμπορικάς γνώσεις του και δια την ικανότητά του».

ΕΚΛΟΓΕΣ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1856

(Βουλευτές 138)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ε΄: 7 Δεκεμβρίου 1856 – 24 Μαΐου 1859
ΕΠΑΡΧΙΑ ΧΑΛΚΙΔΟΣ:
1) Ν. Μπουδούρης
2) Α. Μάντσαρης
3) Α. Αβέροφ
ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ:
1) Α. Κοντόσταυλος
2) Ι. Μπαλάφας
3) Β. Νικολαΐδης
ΕΠΑΡΧΙΑ ΞΗΡΟΧΩΡΙΟΥ:
1) Α. Καλογερόπουλος
2) Γ. Μαδεμοχωρίτης13
ΕΠΑΡΧΙΑ ΣΚΟΠΕΛΟΥ – ΣΚΙΑΘΟΥ:
1) Σκλαβέντζος Ιωάννης
2) Νικολάου Γεώργιος
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1855 παραιτήθηκε ο Α. Μαυροκορδάτος και σχημάτισε κυβέρνηση ο Δημήτριος Βούλγαρης. Παραιτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 1857. Τον ακολούθησε ο Αθανάσιος Μιαούλης. Έμεινε στην πρωθυπουργία μέχρι την 29 Μαΐου 1859. Ο Όθωνας διέλυσε τη βουλή και ο γιος του ήρωα της Επανάστασης του ’21 που έκανε τις εκλογές πλειοψήφισε. Έτσι ο Αθ. Μιαούλης θα είναι και πάλι πρωθυπουργός από 29 Μαΐου 1859 μέχρι 26 Μαΐου 1862.
Ο Αλέξανδρος Π. Κοντόσταυλος (1789-1865) εκλέχτηκε βουλευτής Καρυστίας το 1856 και το 1859. Ήταν φίλος των Κουντουριώτιδων και του Ι. Καποδρίστρια.

Κατηγορείται ότι το 1826, όταν στάλθηκε στην Αμερική για να αγοράσει δύο φρεγάτες, με χρήματα του ελληνικού δημοσίου έφερε μία. Με τα χρήματα της φρεγάτας φέρεται να αγόρασε μεγάλη έκταση στο Δύστο της Καρυστίας και να έχτυσε σπίτι λαμπρό εκεί που τώρα είναι το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Μάλιστα όταν ήρθε ο Όθωνας στην Αθήνα τον πήγαν να μείνει προσωρινά στο σπίτι του Κοντόσταυλου, που λειτούργησε και η Βουλή των Ελλήνων. Οι Αθηναίοι όταν περνούσαν έξω από το σπίτι του Κοντόσταυλου φώναζαν:
«Κοντόσταυλε το σπίτι σου
εκ του μακρόθεν μοιάζει
τρικάταρτο Αμερικής
εξ ου αυτό πηγάζει».

Να τι γράφει η εφημερίδα «Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ»14 στα 1860.
«Σήμερον, οπότε αι δύο πολυθρύλλητοι διαφοραί του Κ. Κοντοσταύλου με το δημόσιον κατέστησαν αντικείμενον της ημέρας, ένεκα των πολλών προσπαθειών αίτινες καταβάλλονται υπό των περί αυτόν, όλων ανθρώπων της εξουσίας, όπως αι διαφοραί ούτοι λυσώσι κατά των δημοσίου, νομίζομεν ότι υπηρετούμεν την πατρίδα, ευχαριστούμεν δε και τους αναγνώστας μας, μεταφέροντες εις τα στήλας ημών το εις τον Φιλόλαον υπαιστευθέν προχθές άρθρον περί της υποθέσεως ταύτης. Είναι περίεργον τω όντι με τον άνθρωπον τούτον, τον Κ. Κοντόσταυλον! Οσάκις ανέλαβεν δημόσιον υπηρεσίαν, εκατοστύας εκατομμύρια ως εκ θαύματος εξέφυγον εκ του δημοσίου ταμείου! Και εν τούτοις δις ο άνθρωπος ούτος εγένετο υπουργός, δις βουλευτής, πρόεδρος της βουλής, αριστειούχος! Σήμερον δε ελέχθη ότι ο υιός αυτού, διά τας λαμπράς βεβαίως πατραγαθίας, καλείται υπουργός της δημοσίου παιδείας! Θεέ μου, οποίου είδους πολιτεία είναι αυτή! Πως μέχρις οστέων εισέδυσεν η διαφθορά, η εξαχρείωσις, η ηθική αναλγησία!
Υπάρχει γνωστή τοις πάσιν η υπόθεσις της φρεγάτας, την οποίαν ο Κοντόσταυλος εξεποίησεν ει Αμερικήν, σφετερισθείς τα χρήματα του δυστυχούς έθνους, κθ’ την στιγμήν η πατρίς έτρεχε τον περί των όλων έσχατον γίνεμνον, στερουμένη και του προς διατροφήν των ηρωικών στρατευμάτων της αναγκαιούντος άρτου. Τότε ο Κ. Κοντόσταυλος σταλείς εις την Αμερικήν, δια να φέρη δύο φρεγάτας αγορασθείσας με το αγγλικόν δάνειον, εστάθη τόσον άξιος, τόσον καλώς πατριώτης, ώστε έφερε μόνον την μίαν, κατορθώσας με το τίμημα της παρ’ αυτού εκποιηθείσης ετέρας να σκεπάση μόνον τα δαπάνας του διάπλου της κομισθείσης και της ονομασθείσης κατόπιν «Ελλάδος»…
Δια να ενθυμώνται δε οι μεταγενέστεροι ότι εις ταύτας τας πονηράς ημέρας η της εθνικής τιμής εξουθένωσης έφθασε τον ύπατον αυτής βαθμόν, διωρίσθη και ο Κοντόσταυλος κατά το 1856 υπουργός της Οικονομίας, ότε πάλιν εζημίωσε το δημόσιον εν και ήμισυ περίπου εκατομμύριον δραχμών δια της περιφήμου ανατεθείσης αυτώ προβλέψεως των σιτηρών. Ο Κ. Κοντόσταυλος, τον οποίον έφερεν υπουργόν ο Κ. Βούλγαρης με άλλας ελπίδας, ως φρόνιμος και πραγματικός Χίος, αμέσως κατέγινε να προετοιμάση τα μέσα της αθωώσεως του από την καταψηφισθείσαν αυτώ καταδίκην κατά συνέπειαν της οποίας είχε εγγραφή υπό του δημοσίου υποθήκη εις τα εν Καρυστία χωρία αυτού, αγορασθέντα άλλοτε με τα χρήματα της φρεγάτας αντί 10 χιλιάδων ταλλήρων και σήμερον έχοντα αξίαν ενός εκατομμυρίου δραχμών. Εμόρφωσε λοιπόν το προσωπικόν του ελεγκτικού συνεδρίου, όσον εξόν τε κατά το πνεύματ ου και ήδη συνδέσας και τον γάμον του υιού του μετά μιας των θυγατέρων του Γεωργίου Κουντουριώτου, προσπαθεί να διαφθείρη το σώμα αυτό δια να εκδώση παράλογον απόφασιν εμπαίζον τον νόμον και την δημοσίαν ηθικήν».

Στοιχεία για τη ζωή του Α.Π. Κοντόσταυλου βρίσκομε στον «ΕΝΑΛΛΑ».15

ΕΚΛΟΓΕΣ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1859

(Βουλευτές 140)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Στ΄: 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1859 – 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1860
ΧΑΛΚΙΔΟΣ:
1) Αβέρωφ Αυγερινός
2) Μάντζαρης Αναγνώστης
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ:
1) Κοντόσταυλος Αλέξανδρος
2) Μπαλάφας Ιωάννης
3) Μιχαήλ Ι. Γεώργιος
ΣΚΟΠΕΛΟΥ – ΣΚΙΑΘΟΥ:
1) Μανιώτης Ιωάννης
2) Δουλίδης Ιωάννης
Ο Α. Μάντζαρης στην Α΄ Σύνοδο (15 Φεβρουαρίου – 11 Αυγούστου 1861) εκλέχτηκε ταμίας του προεδρείου.

ΕΚΛΟΓΕΣ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1861

(Βουλευτές 142)
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Ζ΄: 15 Φεβρουαρίου 1861 – 11 Σεπτεμβρίου 1862
ΧΑΛΚΙΔΟΣ:
1) Αβέρωφ Αυγερινός
2) Μάντζαρης Αναγνώστης
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ:
1) Δημητριάδης Κωνσταντίνος
2) Παπανικολάου Γεώργιος
3) Μπαλάφας Ιωάννης
ΣΚΟΠΕΛΟΥ – ΣΚΙΑΘΟΥ:
1) Μανιώτης Ιωάννης
2) Δουλίδης Ιωάννης
ΝΕΩΝ ΨΑΡΩΝ:
1) Κοντσιάς (Κοτζιάς) Ιωάννης
2) Καλλάρης Ανδρέας
Ο Αθανάσιος Μιαούλης παραιτήθηκε στις 26 Μαΐου 1862 και σχημάτισε κυβέρνηση ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης (ο Γενναίος) γιος του γέρου του Μωριά. Στις 6 Οκτώβρη 1862 έγινε επανάσταση. Ακολούθησε η έξωση του Όθωνα στις 12 Οκτώβρη 1862. Στις 11/15 Οκτώβρη 1862 έχομε προσωρινή κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη προέδρου, Κ. Κανάρη, Μπ. Ρούφου, μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 1863. Κατόπιν έχομε σε διάστημα τριών μηνών τρεις κυβερνήσεις του Ζην. Βάλβη στις 13/28 Φεβρουαρίου 1863, στις 27 Μαρτίου 1863 του Διομήδη Κυριακού και στις 29 Απριλίου 1863 του Μπενιζέλου Ρούφου. Στις 21 Ιουνίου 1863 έχομε νέα κυβέρνηση του Μπενιζέλου Ρούφου.
Στις 19 Οκτωβρίου 1863 ορκίζεται βασιλιάς των Ελλήνων ο Γεώργιος ο Α΄.
Στις 25 Οκτωβρίου 1863 έχομε κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη και στις 5 Μαρτίου 1864 κυβέρνηση Κ. Κανάρη. Στις 16 Απριλίου 1864 κυβέρνηση Ζην. Βάλβη και στις 26 Ιουλίου 1864 κυβέρνηση Κ. Κανάρη.
Στις 2 Μαρτίου 1865 ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος. Έκανε εκλογές στις 14 Μαΐου 1865 και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την πρώτη βουλή της κοινοβουλευτικής μοναρχίας που την αποτελούσαν 181 βουλευτές.
Ακολούθησαν κυβέρνηση Επαμ. Δεληγιώργη στις 20 Οκτωβρίου 1865, Δημ. Βούλγαρη στις 3 Νοεμβρίου 1865, Δ. Βούλγαρη στις 3 Νοεμβρίου 1865, Αλέξ. Κουμουνδούρου στις 6 Νοεμβρίου 1865, Επ. Δεληγιώργη στις 13 Νοεμβρίου 1865, Μπ. Ρούφου στις 28 Νοεμβρίου 1865 και 26 Ιανουαρίου 1866, Δ. Βούλγαρη στις 9 Ιουνίου 1866. Αλ. Κουμουνδούρου στις 18 Δεκεμβρίου 1866, Αριστ. Μωραϊτίνη στις 20 Δεκεμβρίου 1867, Δ. Βούλγαρη στις 25 Ιανουαρίου 1868. 23 Κυβερνήσεις μέσα σε 8 χρόνια.
πηγη: Γράφει ο Κώστας Σγούρος

Δήμαρχοι και δημοτικές εκλογές στο δήμο Ταμυνέων-Δυστίων (1835-2002)

Το Αλιβέρι, η σπουδαία αυτή πολιτεία της Κεντρικής Εύβοιας, που σήμερα έχει γίνει το ουσιαστικό «κέντρο» της επαρχίας Καρυστίας, μετά την ίδρυση του λεύτερου Ελληνικού κράτους, γίνεται έδρα του δήμου Ταμυνέων, ενός των σπουδαιοτέρων δήμων της πατρίδας μας.
Η ίδρυση του δήμου Ταμυνέων έγινε με το Β.Δ. της 12ης (24) Νοεμβρίου 1835, που δε δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Έδρα του δήμου ορίστηκε το Αλιβέρι. Με το ίδιο διάταγμα ιδρύθηκε και ο δήμος Δυστίων με τυπική έδρα το Δύστο.
Κάτι που δεν ίσχυσε ποτέ, γιατί ουσιαστική έδρα ήταν το Αυλωνάρι, με το δημαρχείο στον Πύργο. Το 1841, με το Β.Δ. της 30 Ιανουαρίου (11 Φεβρουαρίου), που δε δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ο δήμος Ταμυνέων συγχωνεύθηκε στο δήμο Δυστίων. Έδρα ορίστηκε το Αλιβέρι. Αλλά ούτε αυτό ίσχυσε, γιατί ο δήμος Δυστίων συνέχισε να έχει έδρα του το Αυλωνάρι, μέχρι το 1848.
Το 1848, με το Β.Δ., το οποίο δε δημοσιεύθηκε στην Ε.τ.Κ. τμήμα του δήμου Δυστίων αποσπάσθηκε και αποτέλεσε το δήμο Αυλώνος.
Τυπικά εδώ, στα 1848, και ουσιαστικά στα 1850 χωρίζουν οι τύχες του Αλιβερίου από το Αυλωνάρι. Ενδεικτικοί της κοινής πορείας Αυλωναρίου – Αλιβερίου είναι οι κατάλογοι εχόντων προσόντα ενόρκων πολιτών που δημοσιεύονταν κάθε χρόνο στο παράρτημα της Ε.τ.Κ.
Από το 1845 μέχρι το 1850 έχουμε ενόρκους του δήμου Δυστίων από τα χωριά και του Αυλωναρίου και του Αλιβερίου μαζί.
Από το 1851 έχουμε ξεχωριστά ενόρκων από το Δήμο Αυλώνος και από το δήμο Δυστίων.

Ο δήμος Δυστίων, με έδρα αυτή, με το Β.Δ. της 11η Σεπτεμβρίου (ΦΕΚ 103) ο δήμος Δυστίων μετονομάσθηκε σε δήμο Ταμυνέων, που λειτούργησε μέχρι το 1912.
Τη χρονιά αυτή με το νόμο ΔΝΖ (4057) της 14ης Φεβρουαρίου καταργήθηκαν οι δήμοι κι έγιναν οι κοινότητες

Η αρχική σφραγίδα του Δήμου
ήταν κυκλική χωρίς έμβλημα.
Το δημοτικό συμβούλιο πρότεινε
ως έμβλημα της σφραγίδας
να τεθεί πλοίο… «…διότι η ναυτιλία
είναι η ψυχή του τόπου…».
Κατόπιν γνωμοδοτήσεως του αρχαιολόγου Π.Ευστρι

Η πρώτη σφραγίδα του δήμου, που ίσχυσε από το 1835 μέχρι το 1850, είχε κυκλικά τις λέξεις ΔΗΜΟΣ ΔΥΣΤΙΩΝ με ενδιάμεσο κόσμημα, χωρίς έμβλημα.

Η δεύτερη σφραγίδα, που ίσχυσε μετά το 1850 μέχρι το 1896, ήταν κυκλική, απεικόνιζε τη «Δήμητρα καθίμενη, κρατούσα κέρας αμάλθειας» και γύρω τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΔΥΣΤΙΩΝ».
Η τρίτη σφραγίδα του δήμου που ίσχυσε από το 1896 μέχρι το 1914, έφερε ως έμβλημα «άγαλμα Απόλλωνος» και κυκλικά τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ».
Κάτι που δεν ίσχυσε ποτέ, γιατί ουσιαστική έδρα ήταν το Αυλωνάρι, με το δημαρχείο στον Πύργο.
Το 1841, με το Β.Δ. της 30 Ιανουαρίου (11 Φεβρουαρίου), που δε δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. ο δήμος Ταμυνέων συγχωνεύθηκε στο δήμο Δυστίων. Έδρα ορίστηκε το Αλιβέρι. Αλλά ούτε αυτό ίσχυσε, γιατί ο δήμος Δυστίων συνέχισε να έχει έδρα του το Αυλωνάρι, μέχρι το 1848.
Το 1848, με το Β.Δ., το οποίο δε δημοσιεύθηκε στην Ε.τ.Κ. τμήμα του δήμου Δυστίων αποσπάσθηκε και αποτέλεσε το δήμο Αυλώνος.

Τυπικά εδώ, στα 1848, και ουσιαστικά στα 1850 χωρίζουν οι τύχες του Αλιβερίου από το Αυλωνάρι. Ενδεικτικοί της κοινής πορείας Αυλωναρίου – Αλιβερίου είναι οι κατάλογοι εχόντων προσόντα ενόρκων πολιτών που δημοσιεύονταν κάθε χρόνο στο παράρτημα της Ε.τ.Κ.
Από το 1845 μέχρι το 1850 έχουμε ενόρκους του δήμου Δυστίων από τα χωριά και του Αυλωναρίου και του Αλιβερίου μαζί.

Από το 1851 έχουμε ξεχωριστά ενόρκων από το Δήμο Αυλώνος και από το δήμο Δυστίων.
Ο δήμος Δυστίων, με έδρα αυτή, με το Β.Δ. της 11η Σεπτεμβρίου (ΦΕΚ 103) ο δήμος Δυστίων μετονομάσθηκε σε δήμο Ταμυνέων, που λειτούργησε μέχρι το 1912.
Τη χρονιά αυτή με το νόμο ΔΝΖ (4057) της 14ης Φεβρουαρίου καταργήθηκαν οι δήμοι κι έγιναν οι κοινότητες

Η πρώτη σφραγίδα του δήμου, που ίσχυσε απότο 1835 μέχρι το 1850, είχε κυκλικά τις λέξεις ΔΗΜΟΣ ΔΥΣΤΙΩΝ με ενδιάμεσο κόσμημα, χωρίς έμβλημα.
Η δεύτερη σφραγίδα, που ίσχυσε μετά το 1850 μέχρι το 1896, ήταν κυκλική, απεικόνιζε τη «Δήμητρα καθίμενη, κρατούσα κέρας αμάλθειας» και γύρω τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΔΥΣΤΙΩΝ».
Η τρίτη σφραγίδα του δήμου που ίσχυσε από το 1896 μέχρι το 1914, έφερε ως έμβλημα «άγαλμα Απόλλωνος» και κυκλικά τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ».

ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ

1835: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ

Ο «γενικός κατάλογος των δήμων του κράτους» δημοσιεύτηκε σε παράρτημα της Ε.τ.Κ. του 1836, αρ. 80 της 28ης Δεκεμβρίου.< Πρώτος δήμαρχος Ταμυνέων αναφέρεται ο Δημήτριος Χρυσοστάλης. Προφανώς ήταν ο γεννήτορας της μεγάλης αυτής οικογένειας του Αλιβερίου, παππούς του φαρμακοποιού και βουλευτή Ευβοίας Δημήτριου Σ. Χρυσοστάλη. Από το 1837, που έληγε η θητεία των πρώτων δημάρχων, μέχρι το 1850 βρίσκομε μόνο δημάρχους του δήμου Δυστίων που έχει έδρα (ουσιαστικά) το Αυλωνάρι. Έτσι το 1837 έχομε τον Κ. Καραμάνη από το Αλιβέρι, το 1841 τον Τ. Μπάνο, το 1846 τον Ι. Αντωνιάδη, από τα Ζάρκα και το 1848 τον Ζαφείριο Βελισσαρίου από το Αυλωνάρι.1 Μάλιστα στο δημοτικό συμβούλιο του 1843 συμμετείχε και το Κωνσταντίνος Μ. Καλλίας, που θα γίνει δήμαρχος Δυστίων τον Αύγουστο του 1850, με έδρα το Αλιβέρι. Η περίοδος από το 1837 μέχρι το 1850 πρέπει να ερευνηθεί ιδιαίτερα, γιατί πολλά πράγματα παραμένουν αδιευκρίνιστα.

1850-1855: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΛΛΙΑΣ

Στον «κατάλογο εχόντων προσόντα ενόρκου πολιτών» του 18502 βρίσουμε στοιχεία του δημάρχου Δυστίων «Κωνσταντίνος Μ. Καλλίας, ηλικία 30, κατοικία Άγιος Ιωάννης, επιτήδευμα: κτηματίας, ετήσιο εισόδημα 1500». Το 1841 σε ηλικία 21 χρόνων ήταν δημοτικός σύμβουλος Δυστίων, με δήμαρχο τον Τ.Γ. Μπάνο. Το διορισμό του βρίσκομε στο ΦΕΚ 1850, αρ. 23, 6 Αυγούστου «Δια του από 1ης Αυγούστου Β.Δ. διωρίσθη δήμαρχος μεν του δήμου Δυστίων της Επαρχίας Καρυστίας ο Κωνστ. Καλλίας, δημαρχιακοί δε πάρεδροι οι Κων. Λεβέντης, Ιωάννης Αγγελέτος και Γεώργιος Πρόγιαννης». Ο Ιωάννης Αγγελέτος ήταν κτηματίας από τον Άγιος Λουκά, γεννημένος το 1807. Από το 1855 μέχρι το 1866 πού ’γινε δήμαρχος Δυστίων ο Κ. Κυριαζής, δε βρήκαμε διορισμό άλλου δημάρχου Δυστίων. Βέβαια, αν ο διορισμός δημάρχων γινόταν από τη Νομαρχία δεν περνούσε από τη Ε.τ.Κ. Εκτός και αν ο Κ. Καλλίας συνέχισε να κυβερνά το δήμο Δυστίων μέχρι το 1866. Όπως και νά ’χει η ιστορία, ο Κ. Καλλίας θα είναι υποψήφιος δήμαρχος τον Απρίλη του 1866 στις πρώτες ουσιαστικά δημοτικές εκλογές πού ’γιναν στην πατρίδα μας. Κι όπως θα δούμε στη συνέχεια, η ήττα θα τον ενοχλήσει τόσο πολύ (αν ήταν 15 χρόνια δήμαρχος, δικαιολογημένα) που θα κάνει μήνυση στους αντιπάλους του που θα τον χλευάσουν, πανηγυρίζοντας το βράδυ των εκλογών.

3 Απριλίου 1866 – 12 Μαρτίου 1870: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Οι εκλογές που διαρκούσαν τέσσερις ημέρες έγιναν από 31 Μάρτη μέχρι 3 Απρίλη. Διαβάζομε σχετικά στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ»3 «Αι εκλογαί αρξάμεναι την Πέμπτην εξακολουθούν ενεργούμεναι εν πληρεστάτει τάξει και ησυχία πάσαι αι αρχαί πολιτικαί τε και στρατιωτικαί εκτελούσιν δραστηρίως και αμερολήπτως το καθήκον των, προς πρόληψιν παντός απευκταίου». Την εφορευτική επιτροπή στις εκλογές που έγιναν στο Αλιβέρι αποτελούσαν οι κ.κ. Δήμος Παπαθανασίου, Αντ. Στεφάνου, Σταύρος Χρυσοστάλης και Αναγν. Σκούρας.4 Τα αποτελέσματα των εκλογών δημοσιεύθηκαν στον «ΕΥΡΙΠΟ»5. «Δήμος Δυστίων. Δήμαρχος Κ. Κυριαζής. Πάρεδρος Α΄ Δ.Κ. Καπηνής. Σύμβουλοι: Κ. Γλάρος, Στ. Κυριακίδης, Π.Κ. Λεβέντης, Κ. Μασούρας, Αναστ. Μπόκαρης, Ευστ. Δ. Μπόνος, Ν. Μπόνος, Β. Παλαιολόγος, Κ.Γ. Πέπας, Γεώργ. Ι. Πηλιχού, Ν. Σπανός, Αθ. Ι. Τόλιγας». Στην ίδια εφημερίδα διαβάζομε ότι «η περί δημαιρεσιών επιτροπή του νομού εκήρυξεν καθ’ ολοκληρίαν έγκυρον την εκλογήν του δήμου Δυστιών».6 Αντίπαλοι στις εκλογές του 1866 για το δήμο Δυστίων ήσαν ο Κωνσταντίνος Κυριαζής και ο Κωνσταντίνος Μ. Καλλίας, πρώην δήμαρχος Δυστίων. Ο Κ. Καλλίας έχασε τις εκλογές κι όπως ήταν φυσικό δέχθηκε τη χλεύη των νικητών. Δεν το ανέχθηκε όμως κι υπέβαλε μήνυση στους χλευαστές του. Έτσι στο «κλητήριο θέσπισμα» έχομε μια έξοχη περιγραφή για το τι επακολουθούσε τις εκλογές τότε. Και βέβαια, όπως θα διαπιστώσετε τίποτε δεν είναι διαφορετικό απ’ αυτά που ακολουθούν τις σημερινές εκλογές. «Εν Αλιβερίω τη 15 Απριλίου 1866 ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κλητήριον θέσπισμα Ο παρά των Πταισματοδικείω Δυστίων ιδιώτης κατήγορος Έχοντας υπ’ όψιν την από 14 Απριλίου τρέχοντος έτους έγκλησιν εμού του Κωνσταντίνου Μ. Καλλία, κατοίκου Αγίου Ιωάννου Δυστίων, δυνάμει των υπ’ αριθμ. 24 και 143 του Ποινικού Δικαίου κατηγορώ τον Χρήστον Δ. Κιάσην, ΝΙκόλαον Μπακούλην, Δ.Α. Σκούραν, Παλαιολόγου Δ. Παλαιολόγου, Δημήτριον Ευαγγέλη Λιόσην, Βασίλειον Τάσιου Λεβέντην, Γ.Α. Κυριαζήν και Κωνσταντίνου Α. Κυριαζήν, κατοίκους άπαντας Αλιβερίου του δήμου Δυστίων να εμφανισθώσιν αυτοπροσώπως εις το ακροατήριον του Πλημελιοδικείου του δήμου τούτου την 19 τρέχοντος μηνός, ημέραν Τρίτην και ώραν 10ην π.μ. δια να δικασθώσιν ως υπαίτιοι ότι το εσπέρας της τρίτης Απριλίου τρ. έτους εκ συστάσεως με προσέβαλον την τιμήν δια συριγγών και κραυγάζοντες γιούχα του Καλλία και τλπ. και κρούοντες τους κώδωνας της Εκκλησίας εν καιρώ νυκτός, διότι εκτεθείς ως υποψήφιος δήμαρχος απέτυχον εις την περατωθείσαν δημοτικήν εκλογήν Δυστίων• ήτοι επί παραβάσει του άρθρου 1 από 26 Ιουνίου 1836 Β.Δ…. Εν Αλιβερίω τη 5 Απριλίου 1866 ο ιδιώτης κατήγορος Κ.Μ. Καλλίας Εθεωρήθη. Εν Αλιβερίω τη 14 Απριλίου 1866 ο παρά τω Πταισματοδικείον Δυστίων Δημόσιος Κατήγορος (Τ.Σ.) Ν.Ε. Καραλής Επεδόθη των Δημητρίω Ευαγγέλη Λιόση Εν Αλιβερίω τη 14 Απριλίου 1866 ο κλητήρ Ν. Τάκης»7

12 Μαρτίου 1870 – 5 Ιανουαρίου 1874: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Σε έγγραφο της 1ης Ιουλίου 18768 παραδόσεως του δημοτικού ταμείου Δυστίων του Δημοτικού εισπράκτορα Ν.Κ. Ζέρβα στον αντικαταστάτη του Κ. Λεβέντη αναφέρεται: «…6) την από 17 Αυγούστου 1871 αίτησιν του πρώην δημάρχου Κωνστ. Κυριαζή μετά των εν αυτή αποδείξεων και τας παρά πόδας ταύτης καταστάσεις, δραχμαί 180,25 δι’ έξοδα προκαταβληθέντα εις την δημοτικήν εκλογήν του 1870 έτους…» Που σημαίνει ότι ο Κωνσταντίνος Κυριαζής ήταν δήμαρχος Δυστίων την τετραετία 1870-1874. Δηλαδή κυβέρνησε το δήμο για οχτώ συνεχόμενα χρόνια, από το 1866 μέχρι το 1874. Στον «κατάλογο εχόντων προσόντα ενόρκου πολιτών» του 18529 βρίσκομε τα στοιχεία του δημάρχου Κ. Κυριαζή «Κυριαζής Κωνσταντίνος, έτος γεννήσεως 1820, κατοικία Αλιβέρι, κτηματίας, ακίνητη περιουσία 7000». Άρα το 1866 πού ’γινε δήμαρχος Δυστίων ήταν 46 χρόνων και το 1870 που ξαναπήρε τη δημαρχία ήταν 50 χρόνων.

5 Ιανουαρίου 1874 – Ιούλιος 1876: ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ

Σε έγγραφο παράδοσης – παραλαβής των δημοτικών εισπρακτόρων του δήμου Δυστίων της 1ης Ιουλίου 187410 υπογράφει ως δήμαρχος Δυστίων ο Γ.Ι. Αγγελέτος και ως πρώην δήμαρχος (την 20 Μαρτίου 1874) ο Σταμάτιος Κυριακίδης. Άρα λοιπόν δήμαρχος Δυστίων από τον Ιανουάριο του 1874 μέχρι τον Ιούλιο του 1876 ήταν ο Σταμάτιος Κυριακίδης. Στο έγγραφο που διαβάζομε στη συνέχεια, έχομε και το όνομα του δημάρχου Δυστίων 1870-1874 (Κωνσταντίνος Κυριαζής). Ο Σταμάτιος Κυριακίδης με εισπράκτορα τον Νικόλαο Κ. Ζέρβα, από τα Κριεζά θα κυβερνήσει το δήμο Δυστίων μέχρι τον Ιούλιο του 1876. Τότε, για άγνωστο λόγο (πιθανόν παραίτηση η θάνατος του Σ. Κυριακίδη) ανέλαβε τη δημαρχία ο Γ.Ι. Αγγελέτος, προφανώς πάρεδρος του δήμου. Στη συνέχεια έχουμε το έγγραφο της 1ης Ιουλίου 1876. «Εν Αλιβερίω σήμερον την τριακοστήν πρώτην του μηνός Ιουλίου του 1876 εβδομηκοστού έτους ημέραν Σάββατον, ο υποφαινόμενος μέχρι τούδε δημοτικός εισπράκτωρ Δυστίων Νικόλαος Κ. Ζέρβας επί παρουσία και του κυρίου Δημάρχου Δυστίων Γεωργίου Ι. Αγγελέτου παρέδωσα προς τον διάδοχόν μου Κωνστ. Σ. Λεβέντην διωρισθέντα τοιούτον δια τον από 29 Μαρτίου Β. Διατάγματος την υπηρεσίαν του Δημοτικού ταμείου ως εξής: 1) Το βιβλίον διπλοτύπων εισπράξεων τρέχοντος έτους του οποίου το όλον της αθροίσεως ανέρχεται εις δραχμαί 134. 2) Εν βιβλίον καθημερινόν του αυτού έτους εις το όποιον εκφαίνονται κατακεχωρημέναι άπασαι αι εισπράξεις… 3) Εν όμοιον καθολικόν του αυτού έτους εις το οποίον υπάρχουσιν κατακεχωρημέναι εις τας οικίας μερίδας άπασαι αι εισπράξεις και πληρωμαί όσαι εις το βιβλίον διπλοτύπων και καθημερινών. ως εξής: 1) Τα υπ’ αριθμ. 11, 17, 18 χρηματικά εντάλματα και τας επί αυτόν αποδείξεις… 6) Την από 17 Αυγούστου 1871 αίτησιν του πρώην δημάρχου Κωνστ. Κυριαζή μετά την εν αυτή αποδείξεων και τας παρά πόδας ταύτης καταστάσεις, δραχμαί 180,25 δι’ έξοδα προκαταβληθέντα εις την δημοτικήν εκλογήν του 1870 έτους… 12) Την από 25 Ιουνίου 1870 αναφοράν του πρώην δημοτικού εισπράκτορα Γεωργ. Ιω. Αγγελέτου από την οποίαν φαίνονται ότι εκρατήθησαν παρά του ταμείου Καρυστίας δραχμαί 9 δια αντίτιμον του τόμου της Ελληνικής νομοθεσίας… 17) Την από 20 Μαρτίου 1874 κατάστασιν του πρώην δημάρχου Σταματίου Κυριακίδη εκ δραχμών 28,9 προκαταβληθεισών δια προμήθειαν και αγοράν εκθεμάτων αποσταλέντων προς τα Ολύμπια… Προς βεβαίωσιν συνετάχθη το παρόν εις τριπλούν και έλαβον ανά ένα ο παραδίδων, ο παραλαμβάνων και ο Δήμαρχος ως έπαιτε. ο Δήμαρχος ο παραδίδων ο παραλαμβάνον Γ.Ι. Αγγελέτος Ν.Κ. Ζέρβας Κ. Σπ. Λεβέντης» Να σημειώσουμε εδώ ότι λίγο πριν φύγει από τη δημαρχία ο Σ. Κυριακίδης ιδρύθηκε το Ελληνικό Σχολείο Αλιβερίου. Την είδηση έχουμε από την «ΕΥΒΟΙΑ»11. «ΕΞ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ. Δια Β. Διατάγματος από 26 Δεκεμβρίου 1825 απεφασίσθη η σύστασις Ελληνικού Σχολείου».

Ιούλιος 1876 – 15 Ιουλίου 1877: ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΑΓΓΕΛΕΤΟΣ

Ο Γ. Αγγελέτος, που θα πάρει τη δημαρχία από τον Σ. Κυριακίδη, όπως φαίνεται από το έγγραφο Ζέρβα ήταν και δημοτικός εισπράκτορας του δήμου Δυστίων το 1870, επί δημάρχου Κωνσταντίνου Κυριαζή. Νέος άνθρωπος, με πολυμελή οικογένεια, δε θα μπορέσει να πάει στις επόμενες εκλογές. Θα πεθάνει από τυφοειδή πυρετό στις 15 Ιουλίου 1877. Διαβάζουμε σχετικά στην «ΕΥΒΟΙΑ».12 «ΕΞ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ. Εν τη ακμή της ηλικίας του προσβληθείς υπό τύφου απεβίωσεν ο δήμαρχος Δυστίων Γ. Αγγελέτος». Επίσης στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ»13. «Προσβληθείς υπό τύφον, απεβίωσεν χθες ο δήμαρχος Δυστίων κ. Γ. Αγγελέτος, εν τη ακμή της ηλικίας του. Το πένθος όπερ κατέλαβεν την τε πρωτεύουσαν του δήμου Αλιβερίου και τα λοιπά του δήμου χωρία, επί των αώρω θανάτω του μακαρίτου, είναι τρανή απόδειξη της υπολείψεως ης απήλανε, και της τιμιότητος μεθ’ ης εξεπλήρον τα καθήκοντά του. Κύριος αναπαύσαι την ψυχήν του μακαρίτου και δώση βάλσαμον παρηγορίας εις την πολυμελή οικογένειάν του». Λίγες μέρες μετά το θάνατό του θα έρθει και η βασιλική ευαρέσκεια για το νεκρό δήμαρχο Δυστίων. Διαβάζομε σχετικά στην εφημερίδα «ΕΥΒΟΙΑ».14 «Τη προτάσει του επί των Εσωτερικών υπουργού απενεμήθη η Βασιλική ευαρέσκεια προς τους δημάρχους Κυμαίω, Κονιστρίων, Σκυρίων, Καρυστίων και Δυστίων κ.κ. Γ. Μαρίνου, Ι. Καραμάνον, Γ. Καμπάνην, Α. Σαραβάνου και Γ. Αγγελέτου (δυστυχώς αποθανόντα) επί τη προθυμία και αποτελεσματική ενεργεία αυτών προς προσέλευσιν των εκτάκτων εφέδρων και απόδοσιν των εφετεινών κληρούχων». Να σημειώσουμε εδώ ότι επί των ημερών του Γ. Αγγελέτου ιδρύθηκε το Τηλεγραφείο Αλιβερίου. Την είδηση έχομε από την «ΕΥΒΟΙΑ».15 «ΕΞ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ. Το ενταύθα και εν Κύμη, συσταθέν τηλεγραφικόν γραφείον από προχθές παρεδόθη εις την χρήσιν του κοινού».

16 Ιουλίου 1877 – 8 Απρίλη 1879: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ε. ΛΙΟΣΗΣ

Μετά τον πρόωρο θάνατο του δήμαρχου Γεωργίου Αγγελέτου τη δημαρχία ανέλαβε ως δημαρχεύων ο Δημήτριος Ευαγγέλη Λιόσης. Τα στοιχεία του βρίσκομε στον «κατάλογο εχόντων προσόντα ενόρκου πολιτών» του 1888.16 «Δημήτριος Ε. Λιόσης, κατοικία Αλιβερίου, επάγγελμα κτηματίας, ηλικία 45, περιουσία δραχμές 20.000». Ο Δ. Λιόσης λοιπόν είχε γεννηθεί το 1843. Όταν λοιπόν ανέλαβε το δήμο Δυστίων ήταν 34 χρόνων. Την είδηση της ανάληψης της τύχης του δήμου Δυστίων βρίσκομε σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΥΡΙΠΟΣ».17 «Η εφετινή εσοδεία των αμπέλων Αλιβερίου είναι αρίστης ποιότητος και άφθονη, ο δε τρυγητός άρξεται κατά τας αρχάς των ελευσομένων 7 Σεπτεμβρίου, οι δε προσερχόμενοι αγορασταί θέλουν εύρη και τον μούστον εις τιμήν συμφέρουσαν και ασφάλειαν ακρούσαν. ο Δήμαρχος Δ.Ε. Λιόσης» Στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ»18 βρίσκομε την είδηση για διενέργεια εκλογών. «Χθες διετάχθη ο έπαρχος Καρυστίας να εκδώσει το κατά νόμον πρόγραμμα της εκλογής του δημάρχου Δυστίων. Η ημέρα της εκλογής θέλει να προσδιορισθεί μετά παρέλευσιν 40 ημερών από τις εκδόσεως του προγράμματος». Τις εκλογές κέρδισε ο Δ. Λιόσης και κυβέρνησε το δήμο Δυστίων για 2 χρόνια. Σε επιστολή προς την εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ»19 στις 12 Απριλίου 1878 ο Δημήτριος Ευαγγέλη Λιόσης υπογράφει ως δήμαρχος Δυστίων. Να και η επιστολή: «Κύριε Συντάκτα του Ευρίπου! Εις φύλλα τινά της εν Αθήναις εκδιδομένης εφημερίδος ο «Ελληνικός Λαός» και εσχάτως εις την εν Χαλκίδι εκδιδομένην εφημερίδα η «Εύβοια» ανέγνωσα διατριβάς καθαπτομένας του επάρχου μας κου Α. Βλάση και των λοιπών μελών του στρατολογικού συμβουλίου Καρυστίας ως προς την εξέτασιν των εκτάκτων εφέδρων της επαρχίας μας και δεν έλλειψαν του να μνημοσεύσωσι και τα γενομένας εξαιρέσεις του δήμου μου, εκτοξεύοντες πολλάς ύβρεις κατά του επάρχου και των λοιπών μελών του Στραγολοτικού Συμβουλίου, δια την εξαίρεσιν του εφέδρου Γεωργίου Σαμαρά. Τον έφεδρον τούτον ως και τους λοιπούς εφέδρους του δήμου μου, ωδήγησα εγώ αυτός αυτοπροσώπως ενώπιον του στρατολογικού συμβουλίου και παρεστάθην κατά την εξέτασίν των βεβαιώσας την ταυτότητα αυτών. Έργον επομένως ευσυνειδήτου δημοτικού άρχοντος επιβάλλει μοι το καθήκον ν’ αναιρέσω δημοσία τας αποδιδομένας μομφάς εις το στρατολογικόν Συμβούλιον και ιδίως κατά του κου Επάρχου, καθόσον τα δημοσιευθέντα ληρήματα εισί γένημα κεφαλής από άγριον φατριασμόν νοσούσης και προσοχής ανάξια. Επειδή δε οι διατριβογράφοι έστρεψαν κυρίως να βέλη των κατά του επάρχου μας κυρίου Βλάση, διότι εις το πρόσωπον του υπαλλήλου τούτου δεν ευρίσκουσι πέρασιν τα όνειρα αυτών, ως προς την κατάληψιν φαίνεται των εθνικών γαιών και άλλων κομματικών συμφερόντων, οφείλω ν’ αναιρέσω δημοσία τας αποδιδομένας αυτώ μομφάς, ου μην ως υπαλλήλου, αλλά και ως ιδιότου και να διατρανόσω ότι και η συμπεριφορά αυτού και η εκπλήρωσιε των χρεών του είναι περί παντός επαίνου αξία και δικαίως ούτος περιφρονεί τα φωνάς των κρωζόντων κοράκων• είμαι δε βέβαιος ότι ο ειρημένος έπαρχος, ου μόνον την εμήν υπόληψιν χαίρει, δια την αρίστην αυτού συμπεριφοράν, αλλά και πάντων των εν τη επαρχία δημοτικών αρχόντων. Αλιβέριον 12 Απριλίου 1878. Ο Δήμαρχος Δυστίων Δ.Ε. Λιόσης» Έτσι λοιπόν ο Δημήτριος Ευαγγέλη Λιόσης περνά στην ιστορία σαν ο τρίτος δήμαρχος Δυστίων στην τετραετία 1874-1879.

9 Απρίλιου 1879 – 2 Ιουλίου 1883: ΠΑΝΑΓΗΣ Κ. ΛΕΒΕΝΤΗΣ

Ο Παναγής Λεβέντης γεννήθηκε στο Αλιβέρι το 1846. Τα στοιχεία του βρίσκομε στον «κατάλογο εχόντων προσόντα ενόρκου πολιτών» στο παράρτημα της Ε.τ.Κ. 1888.20 «Παναγ. Κ. Λεβέντης, Αλιβέριον, ιατρός, ηλικία 42, περιουσία δραχμές 15.000». Ο Παναγής Λεβέντης σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και άσκησε το λειτούργημά του στο Αλιβέρι. Η πρώτη του εμφάνιση στην πολιτική ζωή της Εύβοιας γίνεται από τη Δικαστική Στήλη της εφημερίδας «ΕΥΒΟΙΑ»21 το Σεπτέμβρη του 1877. Στις 6 του Σεπτέμβρη του 1877 καταδικάστηκε από το Πλημελειοδικείο Χαλκίδος για εξύβριση, παραμονές των εκλογών του 1875 του βουλευτή Καρυστίας Γεώργιου Παπαγεωργίου. Να και το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΥΒΟΙΑ». ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ Η αξία ενός αρχιστηλίτου. – Την 6ην Σεπτεμβρίου ε.ε. εδικάσθησαν ενώπιον του Πλημμελειοδικείου Χαλκίδος και κατεδικάσθησαν, ερήμην δεκτής γενομένης και της εκ 30.000 δραχμών πολιτικής αγωγής, οι Παναγής Λεβέντης ιατρός Μιλτ. Αγγελέτος και άλλοι 3-4 επί τω λόγω ότι κατά τας παραμονάς των εκλογών του 1875 εξύβρισαν εν Αλιβερίω τον κ. Γεώργ. Παππαγγεωργίου πρώην βουλευτήν δια των λέξεων «Ιούδαν, εστιγματισμένον, άτιμον» κλπ. Είναι όμως αληθές ότι ο κ. Παππαγεωργίου κατά την αγόρευσίν του ως πολιτικώς ενάγων αφού προηγουμένως έπεισε το ακροατήριον, ότι il a merite de la patrie κατά την διάσημον εποχήν της βουλευτίας του, στηλιτικής ατυχώς επικληθείσης, εδήλωσεν ότι το οριστικώς επιδικασθησόμενον ποσόν θέλει διατεθή υπέρ φιλανθρωπικών σκοπών• αν και δεν ωρίσθησαν κάπως κατηγοριματικότερον οι φιλανθρωπικοί σκοποί, εν τούτοις, εάν κατά την κατ’ αντιμωλίαν δίκην δεν παραστήσωσιν οι κατηγορούμενοι την πράξιν ενώπιον της δικαιοσύνης άλλως πως και επομένως εάν δεν απαλλαγώσι, θα παρακαλέσωμεν τον κ. Παππαγεωργίου υπενθυμίζοντες, εάν η χρεία το καλέση, την υπόσχεσίν του να προτιμήση την ενταύθα Σχολήν των Απόρων παίδων η τοιαύτη δε χρήσις της αποζημιώσεως θα ήναι το λαμπρότερον, πιστεύομεν έργον του πραξικοπήματος των στηλιτών». H παρθενική του εμφάνιση στον πολιτικό στίβο θα γίνει στις Δημοτικές εκλογές του Απρίλη 1879. Θα είναι υποψήφιος για τη δημαρχία του Δήμου Δυστίων. Διαβάζομε σχετικά στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ».22 «Εις τον εκλογικόν αγώνα θα εκτεθώσι. Εκ του δήμου Δυστίων οι ιατροί Θεμιστοκλής Κόλιας και Παναγιώτης Λεβέντης». Από τη μάχη των δύο γιατρών νικητής θα είναι ο Παναγής Λεβέντης, που θα κυβερνήσει το δήμο Δυστίων μέχρι τον Ιούλιο του 1883. Τα ονόματα των νικητών των εκλογών βρίσκομε στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ».23 «Αποτελέσματα Δημοτικών εκλογών. Δήμος Δυστίων: Παναγής Λεβέντης».
Στην ίδια εφημερίδα της 12ης Μαΐου 1879 (φύλλο 719) διαβάζομε «Επικυρώθησαν άπασαι αι δημοτικαί εκλογαί πλην δύο: 1) Του Δήμου Κονιστριών, 2) Του Δήμου Δυστίων, ακυρωθείσης της εκλογής α΄ μόνο ήτοι του των Κριεζών τμήματος, ως προς το πρόσωπον του Δημάρχου». Τελικά, επικυρώθηκε και η εκλογή του Λεβέντη, μια που στον «ΕΥΡΙΠΟ» της 28 Ιουλίου 1879 αναφέρεται ως δήμαρχος. «Διατρίβει ενταύθα από της προχθές Πέμπτης ο νέος δήμαρχος Δυστίων κ. Παναγής Λεβέντης, ιατρός». Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας «ΕΥΡΙΠΟΣ»24 αναφέρονται και οι υποστηρικτές των υποψηφίων δημάρχων, αφού αναφέρει ότι ο Λεβέντης και ο Κόλιας είναι δύο συμπαθείς νέοι γιατροί που ενδιαφέρονται για το καλό του Αλιβερίου, συνεχίζει «ο αγών ήτο κυρίως μεταξύ του κ. Κοντοσταύλου, υποστηρίζοντος τον κ. Θ. Κόλιαν και των ανθρώπων, ήτο Παπαγεωργίου, Καραβά κλπ. υποστηρίζοντας τον κ. Λεβέντην». Βέβαια, όπως γίνεται σήμερα, το ίδιο γινόταν και τότε, ο Π. Λεβέντης το 1975 «εστηλίτευε» τον αρχιστηλίτη Γ. Παπαγεωργίου, αλλά στις δημοτικές εκλογές του Απρίλη 1979 τους βρίσκομε στην ίδια παράταξη. Ας είναι όμως. Αυτά πάντα θα γίνονται. Τα πρώτα χρόνια της δημαρχιακής θητείας του Π. Λεβέντη, χρωματίσθηκε από την αντιδικία του βουλευτή Αλέξανδρου Κοντόσταυλου με το δήμο Δυστίων. Ας δούμε το θέμα, όπως βγαίνει από δημοσιεύματα της εφημερίδας «ΕΥΒΟΙΑ». «ΕΞ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ. Τη 20 Νοεμβρίου 1978.

Εις την παραλίαν υπάρχει πύργος Ενετικός.

Εις την παραλίαν Αλιβερίου υπάρχει, ως γνωρίζετε, πύργος Ενετικός. Τούτον κατά το 1835 ο κ. Κοντόσταυλος εζήτησεν να καταλάβη, αλλά δεν ηδυνήθη, διότι το δημόσιον δια του αρμοδίου εφόρου έλαβε τα απαιτούμενα μέτρα. Τότε δε ο πύργος ούτος, περιποιηθείς επαρκώς, εγένετο αλαταποθήκη επί ελαταποθηκαρίου Δημ. Ολυμπίου. Εκπειγάσης όμως της προς τούτο ανάγκης. Έμενεν ούτος πάντοτε όμως εις την κατοχήν και κυριότητα του Δημοσίου. Προ ολίγων όμως ημερών ο κ. Κοντόσταυλος δια των αντιπροσώπων του έκαμε επιδιορθώσεις τινάς εις τον πύργον και θύραν, ην εκλείδωσε διεδώθη ταυτοχρόνως, ότι τον πύργον τούτον ηγόρασεν ο κ. Κοντόσταυλος. Αν είναι αληθές ή όχι, δεν είχα εις θέσιν να βεβαιώσω οι πλείστοι εδώ φρονούσιν ότι είναι σκόπιμος η τοιαύτη διάδοσης. Οπωσδήποτε ο τύπος πρέπει να επιστήσει την προσοχήν των αρμοδίων επί των ανωτέρω»25 «ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ. Ο κ. Αλέξανδρος Κοντόσταυλος πρέσβυς εν Λονδίνω, κατέλαβε δια των υπηρετών του παρά την παραλίαν παλαιόν Ενετικόν πύργον ανήκοντα εις το Δημόσιον και χρησιμεύσαντα άλλοτε ως αλαταποθήκη. Ήδη ο πύργο εγένετο κτήμα του Κοντοσταύλου, καθόσον και θύραν έθεσεν και εκλείδωσεων αυτήν. Το λυπηρόν δ’ είναι ότι ο δήμαρχος όστις ανέφερεν ταύτα εις την Εφορίαν και το Υπουργείον, εθεωρήθε ως αμαρτήσας και εζητήθη παρ’ αυτού απολογία. Η τοιαύτη κατάκτησις έκαμεν μεγίστην αίσθησιν εις τον Δήμον Δυστίων και επείσθη πλέον ότι πολιτεία λύκων είναι η Ελληνική» Όπως είδαμε προηγουμένως, ο Α. Κοντόσταυλος, παντοδύναμος βουλευτής Καρυστίας και Υπουργός, ήταν υποστηρικτής του Θ. Κόλια και αντίπαλος του Π. Λεβέντη. Συν το ότι, «λύκος» κι αυτός, θέλησε να ιδιοποιηθεί τον πύργο του Αλιβερίου. Οι οπαδοί του Κοντόσταυλου ευκαιρία βρήκαν και θέλησαν να εκμεταλλευθούν το θέμα. Έστειλαν λοιπόν δύο επιστολές στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ» της Χαλκίδας που δημοσιεύθηκαν στα τεύχη 770 τον Μάιο και 784 στις 31 Αυγούστου 1880, με βολές εναντίον του δημάρχου Λεβέντη, ότι τάχα δεν κάνει τη δουλειά του και δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του δήμου. Ο δήμαρχος απάντησε και αξίζει να διαβάσουμε την επιστολή που δημοσιεύτηκε στην «ΕΥΒΟΙΑ» «Κύριε συντάκτα του «Ευρίπου». Σας παρακαλώ κατά νόμον να ονομάσητε τον συντάκτην της κατ’ εμού, ως δημάρχου, διατριβής, ην εν των υπ’ αριθμ. 770 φύλλω της εφημερίδως σας καταχωρήσατε, ίνα εν τη δικαιοσύνη αποδείξη ούτος τα λεγόμενά του η διδαχθή την πραγματικήν έννοιαν της ελευθερίας του τύπου, άλλως επιδιώξω το καθ’ υμών νόμιμα. Όσον δια τον αρπαγέντα πύργον του Αλιβερίου χάριν της δημοσιότητος, εις ην περιέστη (και ουχί χάριν του μη αισχυνομένου να μνημονεύη υπέρ εαυτού των κακοήθως παρά του ιδίου συνταχθέντων συμβολαίων), γνωστοποιώ εξ ων εκ της υπηρεσίας μου γνωρίζω, ότι τον πύργον κατέλαβεν ο Αλ. Κοντόσταυλος το Φθινόπωρο του 1878 –πανίσχυρον αυτού πολιτικήν εποχήν. Προ της παρελεύσεως του έτους της καταλήψεως άμα την εγκαταστάσει, η νέα δημοτική εξουσία ανέφερε το γεγονός εις την εφορίαν (3 Ινουνίου 1879), αυτή προσεκάλεσεν τον άρπαγα ν’ απομακρυνθή και εζήτησεν πραγματογνώμονας δια την εκποίησιν. Ούτως δ’ ενώ διέδιδεν εις το εύπιστον κοινόν δια τας τότε ακυρωτικάς και βουλευτικάς εκλογάς, ότι τον ηγόρασε παρά του δημοσίου δημοπρασία, προσήγαγεν αναφοράν λέγουσαν ότι τω ανήκει εκ χοτζαετίων, άπερ όμως δεν έκρινε αναγκαίον να παρουσιάση!!! Προς δε αι προκαλούμεναι παρ’ εμού επιστολαί των κατά καιρούς δούλων και επιστατών του μαρτυρούσι τούτο, ως και τα συμβόλαια, άπερ προβλέπων εικονικώς δια τούτο συνέθετε με τους ποιμένας –αι εν Κύμη αρχαί μετά τα ανωτέρω! Από κοινού εξέθεσαν δια των υπ’ αριθ. 975, 982 αναφορών ότι ο πύργος ανήκει κατά κατοχήν και κυριότητα των Κοντοσταύλου, το δε υπουργείον δια της 40661 αποφάσεως με προσεκάλεσεν ως δήμαρχον εις απολογίαν. Απολογήθην ότι δεν είναι ο πύργος του Κοντοσταύλου, ότι δεν υπάρχουσιν τοιούτα χοτζέτια, γνωρίζω ωρισμένως, ότι οι δούλου του και την Ελλάδα ολόκληρον ηδύναντο δι’ επιστολής προκαλουμένης να τω δώσωσι, ότι μετρημένα τεμάχια γης παρα των Αγιο-Λουκαϊτών έλαβε δια συμβιβασμού μετ’ αποφάσης της μικτής Επιτροπής, ότι αι περί τον πύργον εκτάσεις, δεν είναι τσιφλίκιον, αλλά χωράφια διαφόρων χωρίων, του δημοσίου και χωρικών ανάμικτα, ότι δι ουδενώς χωραφιού ονειρεύεται ο κατακτητής ούτος τω πύργω, ότι ωρισμένος το 1835 επί διετίαν συνεχή εχρησίμευσεν ως αλαταποθήκη του δημοσίου, αλαταποθηκάριος δε διετέλεσαν ο Δ. Ολύμπιος, ότι επεχείρησεν την κατάλυψιν άλλοτε ο πατήρ Κοντόσταυλος, αλλά εξεδιώχθη κακώς υπό του τότε εφόρου. Συνέπεια τούτων προσκληθείς ωνόμασα μάρτυρας όλην την κοινωνίαν ενταύθα και ειδικώς 8, 10 πρόσωπα, αλλά ουδεμία πλέον ενέργεια έκτοτε (τέλος Σεπτεμβρίου 1879) εγένετο, δι’ ο υπέμνησα αρτίως την εφορίαν. Ούτοι εισίν οι τίτλοι της ιδιοκτησίας και η νομική εξέτασις του διατριβογάφου, του εννοούντως ότι το εργάζεσθαι εντιμότατα και ικανότατα εστίν όμοιον τη αρπαγή των δημοσίων, το δε δημαρχείν εστίν ουχί διοικείν πατρικώς τας του δήμου υποθέσεις, αλλά και εγκαταλείπειν και χαρίζεσθαι τον ιδρώτα των ατομικών και ιδιωτικών εργασιών τω δήμω μηδέ ότι υπάρχουσι προϊστάμεναι εξελέγχουσαι αρχαί. Την αλήθειαν των περί πύργου επισήμων ημετέρων κυρώνει βεβαίως η συνεπής προσωπική ημών ευθύνη, εντούτοις μέχρι τούδε διαπιστούται και παραδειγματίζεται παρά τη μικρά τούτη κοινωνία, ότι εδέησε τα σεβασθέντα επί τοσούτα έτη υπό της χωρικής απλότητός της να κατακτήσει ήδη ευπατρίδης Χίος το άωτον της ηθικής επαγγελόμενος εν υψηλοτέραις κοινωνίας, δια τρόπον πανηγυρικού οιωνεί και απροκαλύπτον εις μέγα ενδιαφέρον περιεργείας κοινούντος ταύτην. Εν Αλιβερίω την 7 Ιουνίου 1880. Π.Ν. Λεβέντης Δήμαρχος Δυστίων» Μετά τη λήξη της δημαρχιακής του θητείας ο Π. Λεβέντης έφυγε για το Παρίσι, με σκοπό να παρακολουθήσει τις προόδους της Ιατρικής. Διαβάζομε σχετικά δημοσιεύματα στην «ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ». «Ανεχώρησε δια Παρισίους εξ Αλιβερίου, εν μέσω των εγκαρδίων ευχών των πολλών του φίλων, ο ευπαίδευτος ιατρός κ. Παναγ. Λεβέντης, όπως και εκ του πλησίου ίδη τας νεωτέρας προόδους της επιστήμης, ην τόσον φιλανθρώπως μετέρχεται. Τον φίλον ιατρόν κ. Λεβέντην, πρώην Δήμαρχου Δυστίων, αφήσαντα τα καλλιτέρας κατά την δημαρχείαν του εντυπώσεις, απερχόμενον, συνοδεύουσιν αι ευχαί και τον ενταύθα φίλων του» Και για την επιστροφή του από τη Γαλλία: «Επανέκαμψεν εκ Παρισίων εις Αλιβέριον ο ευπαίδευτος και ικανώτατος ιατρός κ. Παναγής Λεβέντης. Τον Π. Λεβέντην γινώσκωμεν ως ένα των καλλιτέρων πολιτευομένων της Επαρχίας Καρυστίας, συγκεντρώνοντα εν εαυτώ τας αρετάς διακεκριμμένου ιατρού και εναρέτου πολιτευομένου» Απότο 1885 μέχρι το 1930 ο Π. Λεβέντης θα έχει σπουδαίο ρόλο στην πολιτική ζωή της Καρυστίας και της Ευβοίας. Θα εκλεγεί βουλευτής στις 3 Μάη του 1892, στις 16 Απρίλη του 1895, στις 20 Φλεβάρη του 1905, στις 10 Δεκέμβρη του 1915 και την 1η Νοέμβρη του 1920. Με τη ζωή και το έργο του σπουδαίου αυτού πολιτευτή, αλλά και των άλλων πολιτικών του Αλιβερίου, του φαρμακοποιού Δημήτριου Χρυσοστάλη, του γιατρού Θεμιστοκλή Κόλλια, του Νικολάου Μπαλάφα και του δικηγόρου Γεωργίου Μπένου θα ασχοληθούμε σε ιδιαίτερο δημοσίευμα.

3 Ιουλίου 1883- 5 Ιουλίου 1887: ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ Π. ΚΟΛΙΑΣ

Στις εκλογές του Ιούλη του 1883 θα έχομε τρεις υποψήφιους δημάρχους.
Τα ονόματά τους τα βρίσκομε στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ».30 «Ανεκοινώθησαν υπό του Πρωτοδικείου Χαλκίδος τα ονόματα των υποψηφίων δημάρχων, υποψηφίων παρέδρων και υποψηφίων συμβούλων. Δήμος Δυστίων: Ν.Κ. Ζέρβας, Θεμ. Κόλιας και Παναγής Λεβέντης. Πάρεδροι: 9. Σύμβουλοι: 40». Ο Π. Λεβέντης ήταν ο δήμαρχος της προηγούμενης τετραετίας. Ο Νικόλαος Κ. Ζέρβας μοναχογιός του ταγματάρχη Κωνσταντίνου Ζέρβα από τα Κριεζά και της πρωτανηψιάς του στρατηγού Νικόλαου Κριεζώτη Μάρως, ήταν παντρεμένος στο Αλιβέρι με την κόρη του παπα-Αντώνη Μαρία.31 Ο Νικόλαος Ζέρβας ήταν δημοτικός εισπράκτορας του δήμου Δυστίων στα χρόνια 1874-1876 επί δημάρχου Σταματίου Κυριακίδη. Νικητής των εκλογών θα είναι ο γιατρός Θεμιστοκλής Κόλιας. Ο προηγούμενος δήμαρχος γιατρός Παναγής Λεβέντης την άνοιξη του 1884 θα φύγει για το Παρίσι, να παρακολουθήσει τις προόδους της ιατρικής και μετά την επιστροφή του θ’ ασχοληθεί με την πολιτική διαγράφοντας λαμπρή σταδιοδρομία. Ο άλλος χαμένος των εκλογών ο Ν.Κ. Ζέρβας θα ζήσει στ’ Αλιβέρι με τη γυναίκα του και τα πέντε παιδιά του και θα πεθάνει εδώ τον Αύγουστο του 1920 σε ηλικία 68 χρόνων. Ο Θ. Κόλιας θα ξαναγίνει δήμαρχος το 1895 και βουλευτής στις 9 Δεκεμβρίου 1902. Θ’ ανοίξει χειρουργική κλινική στο Αλιβέρι. Μια από τις ιστορικές κλινικές της Εύβοιας που θα λειτουργήσει μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα από το γιο του Παναγή και τον εγγονό του Τάκη.

5 Ιουλίου 1887 – 7 Ιουλίου 1891: ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΟΛΛΙΑΣ

Τις εκλογές της 5ης Ιούλη 1887 θα κερδίσει ο Γεώργιος Κ. Κόλλιας. Στον «κατάλογο εχόντων προσόντα ενόρκου πολιτών» της επόμενης χρονιάς 1888 βρίσκομε τα στοιχεία του.
«Γεώργιος Κ. Κόλλιας, κατοικία Αλιβέριον, επάγγελμα δήμαρχος, ηλικία 45, ακίνητη περιουσία 40.000».
Απ’ αυτούς τους καταλόγους διαπιστώνομε ότι ο κτηματίας Γ. Κόλλιας μαζί με τον Κ. Οικονόμου από την Κάρυστο, το γιατρό Θεμιστοκλή Κόλια, το βουλευτή Νικόλαο Μπαλάφα, τον κτηματία Βασίλειο Δ. Παλαιολόγο, τον έμπορο Ευστάθιο Μπόνο και τον κτηματία Δημ. Νίκα (όλοι ήταν Αλιβεριώτες), ήταν οι πλουσιότεροι άνθρωποι στην επαρχία Καρυστίας.
Αρχές Απριλίου 1891 επισκέφθηκε το Αλιβέρι ο Άγιος Νεκτάριος. Η σχετική ανταπόκριση από την «ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ» είναι ενδιαφέρουσα:
«Γράφουσιν ημίν εξ Αλιβερίου τα εξής. Αφίκετο ενταύθα την παρελθούσαν Παρασκευήν 29 εκπνεύσαντος ο όντως Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης, Πενταπόλεως κ. Νεκτάριος Ιεροκήρυξ Ευβοίας. Τον διαπρεπή ποιμενάρχην υπεδέχθησαν εν των ατμοπλοίω οι Ιερείς του Αλιβερίου και πολλοί άλλοι συνοδεύσαντες αυτόν μέχρι της οικίας του αιδεσ. Οικονόμου παπα-Περικλέως όπου επισκέφθηκαν αμέσως ο δημοφελέστατος βουλευτής Λεβέντης ο δήμαρχος και ειρηνοδίκης Δυστίων, ο κ. Σχολάρχης μετά των διδασκάλων και πλείστοι των προκρίτων. Την πρωΐαν του Σαββάτου επισκέφθη ο Α.Σ. το Ελληνικόν Σχολείον ένθα παρέμεινε περίπου των δύο ωρών επισταμένως εξετάσας την εν γένει πρόοδον των μαθητών προς ους απέτεινεν πατρικώτατας συμβουλάς δια την εκπλήρωσιν των καθηκόντων αυτών. Μετά ταύτα επισκεύθη το Παρθενογωγείον, ούτινος την διεύθυνσιν ανέλαβεν πρότινων ημερών η επαίδευτος διδασκα. κ. Μαριγώ Μόσχου ήτα μετέβη εις το Δημοτικόν των αρρένων Σχολείων όπου παρέμεινεν περίπου της ώρας ακριβώς εξετάσας την πρόοδον αυτών συγχαρείς τους διευθύνοντας το σχολείον διδασκάλους Κωνστ. Παπαθανασίου και Οικονόμ. παπα-Περικλής απήλθε λίαν ευχαριστημένος δια την πρόοδον όλων των εκπαιδεύτικών καταστημάτων της πόλεως. Την Κυριακήν κατά παράκλησιν του εκκλησιαστικού Συμβουλίου ιερουργία ενώπιον ολοκλήρου σχεδόν της πόλεως αναπτύξας προσηκόντως το ιερόν της ημέρας Ευαγγέλιον. Τοιούτοι Ιεράρχαι και κήρυκες του Ευαγγελίου είναι άξιοι της υψηλής αυτώ αποστολής και κοσμήματα της Ορθόδ. εκκλησίας»

7 Ιουλίου 1891 – 17 Σεπτεμβρίου 1895: ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΟΛΛΙΑΣ

Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 1891 ο Γεώργ. Κόλλιας θα είναι νικητής, δήμαρχος για δεύτερη συνεχόμενη τετραετία. Η εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ»34 δημοδιεύει την είδηση: «Επιτυχόντες δήμαρχοι εν Ευβοία. Δήμου Δυστίων: Γ. Κόλλιας». Για το δήμαρχο Γ. Κόλλια υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο βιβλίο του Γ.Γ. Παρασκευόπουλου «Ταξίδια ανά την Ελλάδα».35 «Ο δήμος είναι βεβαρυμένος δι ολίγων χρεών ένεκεν εκτελεσθέντων έργων κοινοφελών υπό του δημάρχου κ. Γ. Κόλλια, του πλουσιοτέρου των συνδημοτών του, παρέχοντος πλείστας όσας εκδουλεύσεις εις τον κόσμον, απορρεούσας εκ του αξιώματός του και του χαρτοφυλακίου του».

17 Σεπτεμβρίου 1895 – 5 Σεπτεμρίου 1899: ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ Π. ΚΟΛΙΑΣ

Ο γιατρός Θ. Κόλιας δήμαρχος Δυστίων την τετραετία 1883-1887 θα είναι και πάλι δήμαρχος Δυστίων και την τετραετία 1895-1899. Στις εκλογές του Σεπτέμβρη 1895 ο Θ. Κόλιας δε θα έχει αντίπαλο.
Διαβάζουμε σχετικά στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ». «Κατάλογος υποψηφίων δημάρχων νομού Ευβοίας. Καρυστία, Δήμος Δυστίων: Θεμιστοκλής Κόλιας. Παραιτήθη του αξιώματός του ίνα ελευθέρως ενεργήσει υπέρ της υποψηφιότητός του ο δημαρχιακός πάρεδρος Δυστίων Δημ. Σ. Αναστασίου».
Στις βουλευτικές εκλογές του Απρίλη 1895, ο άλλος γιατρός του Αλιβερίου Παναγής Λεβέντης είχε εκλεγεί πρώτος βουλευτής Καρυστίας με 5.365 ψήφους, ενώ ο Θ. Κόλιας ήταν όγδοος με 5.193 και είχε μείνει έξω από τη Βουλή. Έτσι η δημαρχία ήταν ελεύθερη και την κατέκτησε χωρίς αντίπαλο. Χάρις στην εφημερίδα «ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ»37 έχομε την είδηση για έργα που γινόντουσαν στο Αλιβέρι το καλοκαίρι του 1896. «Εξακολουθούσιν αι προκαταρτικαί εργασίαι προς κατασκευήν κρηπιδομάτων εν τω λιμένι Αλιβερίου, αλλά το υπάρχον του Λιμενικού Ταμείου κεφάλαιον δεν εξαρκεί προς περάτωσιν του έργου. Η Λιμενική Επιτροπή προτίθεται να πραγματοποιήση δάνειον προς τον σκοπόν τούτον και του οποίου ελπίζεται η πραγματαποίησις. Μεταξύ της παραλίας και Αλιβερίου υπάρχουσι προ αμνημονεύτων ετών έλη προσβάλλοντα την υγείαν της κωμοπόλεως Αλιβερίου και κυρίως κατά το θέρος, ως εκ των ελών τούτων, οι πυρετοί καθίστανται επικύνδυνοι. Ο δήμαρχος Δυστίων κ. Θ. Κόλιας, ιατρός, σκέπτεται μετ’ άλλων οικοκυραίων Αλιβερίου, όπως δια χάνδακος διοχετευθώσι τα λιμνάζοντα ύδατα εις την θάλασσα αντί δαπάνης ουχί περισσοτέρας των 5.000 δραχ. καλυφθησομένης δια προσθέτου φόρο επί του οίνου και ελαίου οπότε θ’ απαλλαγώσι των ενοχλητικών ασθενειών. Χάριν της υγείας των ας το πράξουν». Με το Β.Δ. της 11ης Σεπτεμβρίου 1896 ο δήμος Δυστίων θα μετονομαστεί σε Δήμο Ταμυνέων. Έτσι ο Θ. Κόλιας θα είναι ο πρώτος που θα ονομασθεί «Δήμαρχος Ταμυνέων».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει δημοσίευμα της χειρόγραφης εφημερίδας «Ταμύναι»38 τον Απρίλη του 1892, για τον πολιτευτή γιατρό Θεμιστοκλή Κόλια.
«Αληθώς κάτοχος της τέχνης του ψηφοθηρείς ως ουδείς άλλος είναι ο κ. Κόλιας Ιατρός. Εδόθησαν ημίν αφορμαί ώστε να θαυμάσωμεν την οξύνοιαν του ανδρός. Καταντά ο κ. Θ. Κόλιας τους συνδημότας του δια του λόγου και της ευπροσηγορίας του, τούτου ένεκα οι συνδημόται μας τον τιμώσιν και τον ακολουθώσιν εις την πολιτικήν του πορείαν τυφλοίς όμμασι. Συγχαίρομεν τον άνδρα διότι επαξίως τυγχάνει τοιαύτης υπολήψεως παρά των συνδημοτών του. Ένα παραμυθάκι: ήτανε μια φορά τσένα τσαιρό ένα ωβραίος έμπορας που τον έλεγεν ο κόσμος γερο-Νούφριο, επειδής ο έμπορας αυτός έκανε τον άγιο τσαι καθώς λέγανε στο χωριό του ήτανε πολύ κακός άνθρωπος τσαι εξηνταβελόνης. Λέγανε δε ακόμα ότι με την ψευτιαίς του τσαι με της κλεψαίς του έκαμε κάμποσα λεφτά τσαι επειδής εδώ στο Ρωμαίικο έχουνε μεγάλη πέραση τα λεφτά κατόρθωσε να γενή τσ’ άρχοντας του τόπου τσ’ ας μη γνώριζε να μεράση σε δυο γαϊδούρια άχυρα κλπ. κλπ. το τέλος μεθαύριον».

5 Σεπτεμβρίου 1899 – 16 Αυγούστου 1903: ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΟΛΛΙΑΣ

Μετά από τέσσερα χρόνια ο Γ. Κόλλιας ξαναγυρίζει νικητής στο δημαρχείο Αλιβερίου. Την είδηση έχουμε στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ».39 «Επιτυχόντες δήμαρχοι. Ταμυνέων: Γεώργιος Κόλλιας».

16 Αυγούστου 1903 – 1 Ιουλίου 1907: ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΟΛΛΙΑΣ

Ο Γεώργιος Κόλλιας στις 16 Αυγούστου 1903 θα εκλεγεί για τέταρτη φορά δήμαρχος στο Αλιβέρι και θα περάσει στην ιστορία ως ο μακροβιότερος δήμαρχος του δήμου Δυστίων – Ταμυνέων. Στην εφημερίδα «ΚΥΜΗ»40 σε σχετικό δημοσίευμα της 15ης Μαρτίου 1905 αναφέρετεαι «Δήμαρχος Ταμυνέων: Γεώργιος Κ. Κόλλιας, κτηματίας». Και βέβαια το αξιοσημείωτο είναι ότι στο Αλιβέρι για 24 χρόνια, από το 1833 μέχρι το 1907, είχαν Κόλλια δήμαρχο. Δύο τετραετίες το Θεμιστοκλή Κόλια και τέσσερις τετραετίες το Γεώργιο Κόλλια. Και θα χρειασθεί νά ’ρθει ο Ι. Γαλιτόπουλος το 1907 για ν’ ανατρέψει τα δεδομένα

1 Ιουλίου 1907 – 7 Φεβρουαρίου 1914: ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΓΑΛΙΤΟΠΟΥΛΟΣ

Οι εκλογές της 1ης Ιουλίου 1907 ήταν οι τελευταίες πού ’γιναν στο Αλιβέρι πριν την κατάργηση των δήμων. Ήδη, από τις 13 Μάη ο «ΕΥΡΙΠΟΣ» ασχολείται με τα προεκλογικά του δήμου ΤΑΜΥΝΕΩΝ. Διαβάζομε σχετικά: «Εις το Αλιβέριον Κόμματα και υποψήφιοι Ενταύθα το Κοντοσταυλικόν κόμμα θέλει υποστηρίξει την υποψηφιότητα του φαρμακοποιού Κ. Χρυσοστάλη καίτοι εκ του αυτού κόμματος θα προέρχεται και έτερος υποψήφιος ο και νυν δήμαρχος κ. Γεώργιος Κόλιας.
Έτερος υποψήφιος είναι ο κ. Γαλιτόπουλος υποστηριζόμενος υπό του Κ. Μπαλάφα και άλλοι δε ακόμη ο ιατρός κ. Σίδερης μη χρησθείς υποψήφιος παρ’ ουδενός έτι των κομμάτων. Στις 13 Ιουνίου 1907 ο «ΕΥΡΙΠΟΣ»42 έχει τα ονόματα των υποψηφίων.
Διαβάζομε το σχετικό δημοσίευμα: «Οι ανακηρυχθέντες υποψήφιοι δια τα δημαιρεσίας. Η παρελθούσα Τετάρτη ήτο η τελευταία ημέρα της υποβολής αιτήσεων των υποψηφίων δια τας δημοτικάς εκλογάς Δημάρχων, Παρέδρων και Συμβούλων. Το Πρωτοδικείον δε κατά την πρωινήν αυτού συνεδρίασιν της Πέμπτης προέβη εις την ανακήρυξιν των δια τα δημοτικά αξιώματα υποψηφίων των δήμων της περιφερείας του. Ούτω ανεκηρύχθησαν υποψήφιοι κατά δήμου οι εξής. ΤΑΜΥΝΕΩΝ 1. Δημήτριος Σ. Χρυσοστάλης 2. Γεώργιος Κ. Κόλιας 3. Δημήτριος Β. Μπάνος 4. Ιωάννης Γαλιτόπουλος
Ο Γεώργιος Κ. Κόλιας είχε εκλεγεί δήμαρχος Ταμυνέων τέσσερις φορές και ήταν ο μακροβιώτερος δήμαρχος στην ιστορία του δήμου. Ο Δημήτριος Σ. Χρυσοστάλης ήταν φαρμακοποιός στο Αλιβέρι κι αργότερα θα έχει λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία.
Τις εκλογές όμως κέρδισε ο Ιώαννης Γαλιτόπουλος «αληθής υποψήφιος Δήμαρχος του λαού» όπως έγραφε η προεκλογική του αφίσα, που η διάσωσή της αποτελεί σπάνιο ντοκουμέντο για την ιστορία του Αλιβερίου. Σ’ αυτή του την αφίσα ο Ι. Γαλιτόπουλος έγραφε: «Αγαπητοί συμπολίται, Είμαι και θα μείνω ξένος προς τα κόμματα και την πολιτικήν με την πεποίθησιν ότι ούτως αποβαίνω χρησιμώτερος εις τον τόπον. Την εκλογήν μου δε, θα οφείλω εις τον λαόν, όστις θα είναι εις τα Έργα μου το σύνθημά μου χωρίς διάκρισιν καμμίαν φίλων και αντιθέτων μου. Θα αποδείξωμεν εμπράκτως ότι δύναται ο ουχί πτωχός Δήμος Ταμηνέων να προβή εις Έργα, ικανά και την πόλιν να εξωραΐσουν και εξυγειάνουν και το Εμπόριον να κρατήσουν και γενικώς να δώσουν εις την πόλιν και τα πάντοτε παραμεληθέντα χωρία του Δήμου πρόοδοι σύμφωνοι με τα σημερινάς ανάγκας των, όταν περιορισθή η σπατάλη και εισπράττονται αμερολήπτως τα έσοδα του Δήμου». Κι ήταν πράγματι ξένος προς τα κόμματα.
Ο «ΕΥΡΙΠΟΣ» σε δημοσίευμα με τίτλο «Οι κυβερνητικοί δήμαρχοι εν Ευβοία» αναφέρει ότι «ο Γ. Βογιατζής, δήμαρχος Κονιστρίων, ο Γ. Μέρμηγκας δήμαρχος Αυλώνος και ο Γ. Παγώνας δήμαρχος Κοτυλέων εξελέγησαν ως φίλοι της κυβερνήσεως. Ο Ι.Κ. Στεφάνου δήμαρχος Κυμαίων ανήκε στο Ραλλικόν Κόμμα και ο Ι. Γαλιτόπουλος δήμαρχος Ταμυνέων παραμένει εισέτι αχρωμάτιστος».
Μετά ένα χρόνο στην «ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ» ο δήμαρχος Ι. Γαλιτόπουλος ανακοινώνει την κατασκευή δρόμου στο Αλιβέρι. «Αριθ. 365 ο Δήμαρχος Ταμυνέων Διακηρύττει ότι Εκτίθεται εις μειοδοτικήν δημοπρασίαν η κατασκευή οδού εντός της Κωμοπόλεως Αλιβερίου. Το έργο προϋπολογίσθη εις δραχ. 4.000. Η δημοπρασία γενήσεται εν Αλιβερίω αρχομένη την 8 και λήγουσαν την 10 του μηνός Αυγούστου ε.ε. ημέραν Κυριακήν και ώραν δωδεκάτην της μεσημβρίας. Εν Αλιβερίω τη 10η Ιουλίου 1908. ο Δήμαρχος Ι. Γαλιτόπουλος»
Σε άλλη στήλη έχουμε κολακευτικό σημείωμα για τον δήμαρχο Ταμυνέων. «ΠΟΙΚΙΛΑ Δημοσιεύοντες ανωτέρω την διακήρυξιν του Δημάρχου Ταμυνέων κ. Ι. Γαλιτόπουλου περί έργου εξωραϊστικού της κωμοπόλεως Αλιβερίου, συγχαίρομεν τον κ. Δήμαρχον δια την τοιαύτην φιλοπρόοδον δράσιν, ευχόμενοι να επακολουθήσωσι και άλλα έργα εξωραϊστικά. Και είναι καιρός προς τοιαύτην φιλοπρόοδον δράσιν, διότι μετ’ ολίγον χρόνου η μεγάλη αμαξητή οδός Χαλκίδος – Βάθειας – Αλιβερόυ – Κύμης θα καταστήση το Αλιβέριον προσιτόν τοις διερχομένοις και κέντρον αναψυχής των επιβατών. Ο λόγος ούτος της μεγάλης συγκοινωνίας είμεθα βέβαιοι ότι επιδρά σπουδαίως επί της κοινής συνειδήσεως επιθυμούσης την αποτίναξιν της νωθρότητος και την δράσιν προς βελτίωσιν κατά το εφικτόν της εν γένει καταστάσεως του Αλιβερίου υπό έποψιν ρυμοτομίας και άλλων έργων εξυπηρετούντων την υγείαν. Ο Ι. Γαλιτόπουλος θα συνεχίσει και στα επόμενα χρόνια να είναι ανεξάρτητος.
Στις βουλευτικές εκλογές της 28ης Νοέμβρη 1910 στην Εύβοια είχαμε δύο συνδυασμούς αμφότερους Βενιζελικούς. Στην ηγεσία του πρώτου συνδυασμού είχαμε δυο σπουδαίους γιατρούς πού ’γιναν καθηγητές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, τον Γεώργιο Γαζέπη, καθηγητή της Οφθαλμολογίας και το Ν. Πετσάλη, καθηγητή της Μαιευτικής – Γυναικολογίας. Με το συνδυασμό αυτό πολιτεύονταν από το δήμο Δυστίων ο Βασίλειος Κόλλιας, έμπορος από το Αλιβέρι και ο Πάντσας Κοντόσταυλος, ενώ από το δήμο Αυλώνος πολιτεύονταν ο γιατρός Αναστάσιος Διαμαντίδης και ο Ιωάννης Ποθητάκης, δικολάβος.
Με το δεύτερο συνδυασμό, υπό το Γεώργιο Αβέρωφ, πολιτεύονταν ο Απόστολος Αποστολίδης, δικολάβος από τ’ Αυλωνάρι και από το δήμο Δυστίων ο φαρμακοποιός Δημήτριος Χρυσοστάλης (αντίπαλος του Ι. Γαλιτόπουλου στις δημοτικές εκλογές της 1 Ιούλη 1907) και ο δικηγόρος Γεώργιος Μπένος. Δυο μέρες προ των εκλογών ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε ως επίσημο Βενιζελικό συνδυασμό των Αβέρωφ, που όπως ήταν φυσικό διαμόρφωσε το αποτέλεσμα.
Ο δήμαρχος Ταμυνέων Ι. Γαλιτόπουλος με δήλωσή του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΥΡΙΠΟΣ»,45 ανεξάρτητος πραγματικά, πήρε σωστή θέση. «ΔΗΛΩΣΙΣ Λαβών την απόφασιν ν’ απόσχω πάσης αναμίξεως κομματικής προς υποστήριξην οιουδήποτε συνδυασμού δηλώ δια της παρούσης ότι σύμφωνον προς τα εθνικά συμφέροντα και ορθόν έκρινα ίνα κατά τας προσεχείς εκλογάς τηρήσω αυστηράν την εκλεκτικότητα των προσώπων εις οιονδήποτε των συνδυασμών και αν ανήκωσι ταύτα, υπό το πνεύμα δε τούτο παρακαλώ θερμώς και πάντας τους φίλους μου, όπως ψηφίσωσι εις τα εκλογάς της 28ης Νοεμβρίου. Εν Αλιβερίω τη 5 Νοεμβρίου 1910. Ιωάν. Γαλιτόπουλος Δήμαρχος Ταμυνέων»
Για την ιστορία, εκλέχτηκαν ο Δ. Χρυσοστάλης τρίτος με 11.419 ψήφους, ο Γεώργιος Μπένος με 10.691 ψήφους και ο Απόστολος Αποστολίδης με 9.913 ψήφους. Επί των ημερών του Ι. Γαλιτόπουλου, το Σεπτέμβρη του 1912, γίνεται προσπάθεια για ανέγερση Δημοτικού Σχολείου στο Αλιβέρι.
Διαβάζομε στη συνέχεια την ενδιαφέρουσα έκκληση της επιτροπής προς τους ντόπιους Αλιβεριώτες, αλλά και στους μετανάστες στην Αμερική, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ». ΕΚΚΛΗΣΙΣ προς Τους ενταύθα και τους εν ταις διαφόροις εργασίαις της Αμερικής κατοίκους Αλιβερίου και άλλους φιλομούσους πολίτας. Ως δεν αγνοείτε, φίλοι συμπολίται, ο τόπος μας στερείται διδακτηρίου δημοτικού σχολείου το δε υπάρχον παλαιόν είναι ακατάλληλον διότι και στενόχωρον είναι και δεν ανταποκρίνεται εις τους όρους της υγιεινής. Το δε δημόσιον δια να αναλάβη την ιδίαις δαπάναις ανέγερσιν νέου τοιούτου αξιοί δια νέου νόμου ψηφισθέντος ήδη να προσφέρη το οικόπεδον εκ τριών τουλάχιστον στρεμμάτων δωρεάν ο Δήμος ή η κοινότης. Επειδή όμως ο Δήμος στερείται πόρων άλλως τε δε και καταργείται μετά δύο το πολύ μήνας και δεν υπάρχει άλλο μέσον προς εξοικονόμησιν του απαιτουμένου χρηματικού ποσού, απεφασίσθη και εζητήθη παρά του Υπουργείου η σύστασις επιτροπής συσταθείσης τοιαύτης δια της υπ’ αριθ. 23.088 της 23 Αυγούστου ε.ε. αποφάσεως του επί των Εσωτερικών Υπουργείου δημοσιευθείσης εις το υπ’ αριθ. 260 φύλλον της εφημερίδος της Κυβερνήσεως υπό των κάτωθι προσυγεγραμμένων προς συλλογήν εράνων. Επειδή δε πλην του προς ανέγερσιν διδακτηρίου απαιτουμένου οικοπέδου ο τόπος έχει ανάγκην μείζονος εκτάσεως χρησιμοποιηθησομένης δια σχολικόν κήπον ή γυμναστήριον. Δια ταύτα η επιτροπή απευθυνομένη προς τε τους ενταύθα και τους απανταχού συμπολίτας επικαλείται την συνδρομήν αυτών, τους δε εν Αμερική ευρισκομένους παρακαλεί να φροντίσωσι και συλλέξωσιν εισφοράς και παρ’ άλλων συνδημοτών μας αποστείλωσι δε ταύτας όσον το δυνατόν ταχύτερον προς οιονδήποτε των μελών της επιτροπής επιθυμεί έκαστος. Εν Αλιβερίω τη 10 Σεπτεμβρίου 1912 Η επιτροπή ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΛΙΑΣ ΙΩ. Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Ο Ιωάννης Κ. Γαλιτόπουλος θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους καλύτερους δήμαρχους του δήμου Ταμυνέων, πραγματικά «αληθής δήμαρχος του λαού». ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ Με το νόμο Δ.Ν.Ζ. (4057) της 14ης Φεβρουαρίου 1912 καταργήθηκαν οι δήμοι. Έτσι το Αλιβέρι θα γίνει κοινότητα.
Δυστυχώς, τα στοιχεία για τους κοινοτάρχες που κυβέρνησαν το Αλιβέρι, από το 1914 μέχρι το 1985 είναι λίγα. Η συνεχιζόμενη βέβαια έρευνα θα καταδείξει και την εποχή αυτή της ιστορίας του Αλιβερίου. Έτσι, γίνεται ονομαστική αναφορά των γνωστών προέδρων Αλιβερίου, με συνοδά δημοσιεύματα εφημερίδων της Εύβοιας, χωρίς σχόλια.

1923: ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Από δημοσίευμα στον «Οδηγό πόλεων και κωμοπόλεων Ελλάδος», Ι. Ιγγλέση,

1923 εως 1925: ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤ. ΑΓΓΕΛΕΤΟΣ

Ο Ι. Αγγελέτος ήταν γιατρός στο Αλιβέρι από το 1907. Διαβάζουμε στην εφημερίδα «ΚΥΜΗ».47 «18 Φεβρουαρίου 1907, Αλιβέριον – Νέος ιατρός. Ανηγορεύθη το περασμένο Σάββατο αριστούχος διδάκτωρ της ιατρικής ο εξ Αλιβερίου αγαπητός νέος Ιωάννης Στ. Αγγελέτος». Στο περιοδικό «ΠΕΝΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΕΠΕΤΗΡΙΣ – 1925» που εξέδωσε ο Αυλωναρίτης καθηγητής της Γαλλικής Ι. Φωκίτης στις σελίδες 177-178 το δημοσίευμα «Η κοινότης Αλιβερίου» υπογράφει ο Ιωάννης Στ. Αγγελέτος – πρόεδρος κοινότητος – ιατρός.

1926: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΘ. ΜΠΑΛΑΦΑΣ

«Το Κοινοτικόν Συμβούλιον ο Πρόεδρος Ευάγγ. Αθ. Μπαλάφας Τα Μέλη Γ.Κ. Λεβέντης, Αθ. Ευαγγελίου, Δημ. Κουβαράς, Θεοδ. Λεβέντης, Νικόλ. Μπάκος, Δημ. Ζαχαριάδης, Ιω. Χρυσοστάλης, Ι.Σ. Αγγελέτος Εκλογές 25 Οκτωβρίου 1925 «ΕΥΡΙΠΟΣ», αρ. 2577, 13 Μαρτίου 1926
«ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ Η πόλις Αλιβερίου κειμένη εις θέσιν υψηλήν και περίβλεπτον, περί τα δέκα δε λεπτά της ώρας μακράν της θαλάσσης, προοδεύει διαρκώς. Ο νέος Πρόεδρός της κ. Μπαλάφας, ανήρ αρτίας μορφώσεως και ρέκτης ήρχισε δρων υπέρ της ωραίας πατρίδος του ίνα καταστήση αυτήν ζηλευτήν, υφ’ όλας τας επόψεις, δια πολλών έργων, ων τα κυριώτερα είνε ο άπλετος ηλεκτροφωτισμός αυτής και του λιμένος της, σχετική ρημοτομία και τακτοποίησις οδών της πόλεως μετά δενδροφυτειών και κατασκευή πλατειών μετά κηπαρίων και ανθώνων. Ούτω δε το Αλιβέριον μέλλει να παρουσιάση όψιν λίαν ευπρόσωπον και σύμφωνα άλλως τε προς την ανάπτυξιν και μόρωσιν των ευγενών της κατοίκων. Επί τη ευκαιρία δε ταύτη η εφημερίς μας αναγγέλει κατά καθήκον και την τέλεσιν των γάμων του ευγενεστάτου νέου κ. Ι. Γκίκα, εμπόρου μετά της νοικοκυροπούλας δίδας Χρυσούλας Ν. Κούκου, γενομένων προ τινών ημερών και υπό τα ευχάς πάντων των κατοίκων της πόλεως» «ΤΟ ΘΗΡΙΟ», αρ. 6, 25 Μαρτίου 1926

Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αλιβερίου

«ΕΞ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ Απεπερατώθη το διδακτήριον Δημοτικής σχολής αρρένων. Αλιβέριον (Ανταποκριτού μας). Το Υπουργείον Παιδείας απέστειλε δύο τμηματάρχας αυτού οίτινες εξήλεγξαν τας γενομένας δαπάνας υπό της Σχολικής επιτροπής ανελθούσας εις δρχ. 390.000, εν συγκρίσει προς έτερα διδακτήρια, συγχρόνως ανεγερθέντα και υπεβέντα τας δρχ. 600.000 έκαστον και εύρον τούτο ανώτερον των συγχρόνως αλλαχού ανεγερθέντων παρομοίων διδακτηρίων. Διά την απόκτησιν του Εκπαιδευτικού τούτου μεγάρου, του κοσμούντος την κωμόπολιν ημών ο τόπος ημών αισθάνεται βαθυτάτην ευγνωμοσύνην:
α) Προς τον δωρητήν του γηπέδου αοίδιμον Αλέξανδρον Κοντόσταυλον.
β) Προς την σεβαστήν Κυβέρνησιν και προς τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας κ. Πάγκαλον και τον Υφυπουργόν κ. Βασίλειον Μάλλιον και το αρχιτεκτονικόν τμήμα του Υπουργείου της Παιδείας, συντελέσας εις την παροχήν εκ του Δημοσίου ταμείου δρχ. 200.000 δια την ανέγερσιν αυτού.
γ) Προς το υπό τον τέως Πρόεδρον κοινότητος Αλιβερίου κ. Ιω. Σταμ. Αγγελέτον ιατρόν κοινοτικόν συμβούλιον αποτελούμενον εκ των συμβούλων Αριστείδου Παύλον, Κωνστ. Ελευθερίου, Αντωνίου Μαλακτάρη, Χρ. Καραμάνου, Ιω. Α. Αγγελέτου ως χορηγήσαν δραχμάς 160.000 δια την ανέγερσιν αυτού και προς τους λοιπούς δωρητάς εν Αλιβερίω και αλλαχού και εν τω εξωτερικώ διαμένοντας οίτινες αισθανόμενοι την μεγίστην έλλειψιν διδακτηρίου σχολικού εν τω τόπω και ως ακραιφνείς Αλιβεριώται επιθυμούντες την πρόοδον του τόπου μας προθύμως παρέσχον τον οβολόν των υπέρ του κοινωφελούς τούτου σκοπού και ων τα ονόματα εις προσεχές φύλλον του «Ευρίπου» θα δημοσιεύσωμεν.
δ) Προς τους δημοδιδασκάλους κ.κ. Γεώργιον Σαμαράν και Γεώργιον Μπάνον, τη εισηγήσει των οποίων ο αοίδιμος Αλέξανδρος Κοντόσταυλος εδωρήσατο το ρηθέν γήπεδον τη κοινότητι Αλιβερίου.
ε) Προς την σχολικήν επιτροπήν Αλιβερίου αποτελουμένην εκ των κ.κ. Ιωάννου Ελευθερίου, Γεωργίου Χ. Γλάρου και Ευαγγέλου Παπαντωνίου και τον διευθυντήν της δημοτικής σχολής κ. Γεώργιον Μπάνον οίτινες πάση δυνάμει ειργάσθησαν και επερατώθη το σχολείον εντός μικρού χρονικού διαστήματος και εν τω οποίω ετελέσθη προχθές πανηγυρικωτάτη σχολική εορτή παρισταμένων και όλων των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών.
Ευχαρίστως εμάθαμεν ότι οι φιλοπρόοδοι κοινοτικοί σύμβουλοι της κοινότητος μας κ.κ. Αθανάσιος Ευαγγέλου, Ιω. Σταμ. Αγγελέτος, Δημήτριος Ζαχαριάδης, Νικόλαος Κ. Μπάνος και Θεόδωρος Αθ. Λεβέντης εψήφισαν πίστωσιν εκ δραχμών 40.000 προς συμπλήρωσιν των ολίγων ελλείψεων του σχολείου μας και ελπίζομεν ότι ο κ. Νομάρχης υμών εν τη διακρινούση αυτόν μερίμνη περί της προόδου των κοινοτήτων δι’ αποκτήσεως κοινωφελών ιδρυμάτων και διδακτηρίων θα ευαρεστηθή να εγκρίνη την ρηθείσαν πίστωσιν.
- Ανάγκη υδραγωγείου Ήδη μεγίστην ανάγκην έχει ο τόπος ημών ύδατος ποσίμου και προς τούτο ευελπιστούμεν ότι το κοινοτικόν συμβούλιόν μας θα φροντίση να διοχετεύση δια κατασκευής υδραγωγείου και το μόνο πλησιέστερον και άριστον ύδωρ της κρήνης Μάνα» «ΕΥΡΙΠΟΣ», αρ. 2571, 8 Ιουλίου

1926 1927: ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«ΕΞ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ (Ανταποκριτού μας). Διήλθε προχθές εντεύθεν επιστρέφων εκ Κύμης ένθα μετέβη προς επίσκεψιν λόγω εξαιρετικής εκτιμήσεως του διακεκριμένου Μητροπολίτου και Ιεράρχου μας κ. Παντελεήμονος Φωστίνη ο κ. Γουΐλιαμ Πητ Αμερικανός πρεσβευτής της Ενώσεως όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών της Αμερικής συνοδευόμενος υπό τους πανοσιολογιωτάτου πρωτοσυγγέλου κ. Παντελεήμονος Παπαγεωργίου. Άξιος παντός επαίνου ο κ. Ιω. Παπαβασιλείου, διότι δια της εξαιρετικής φιλοξενίας του τιμά τον τόπο μας.
- Ετελέσθη μνημόσυνον υπέρ της ψυχής του αλησμονήτου Γεωργίου Σαμαρά δημοδιδασκάλου, πρωτίστου συντελεστού παντός κοινωφελούς έργου, ενεργηθέντος εν των Δήμω μας εντός της τελευταίας 20ετίας, εξ ου οι Δημόται μας βαθύτατα ησθάνθησαν τον θάνατόν του.
- Εν συνωστισμώ οι δημόται μας επισκέπτονται και λόγω θρησκευτικής ευλαβείας την μαγευτικών Μονήν του Αγίου Χαραλάμπους, την οποίαν επαξίως διευθύνει ο ευλαβέστατος ηγούμενος αυτής κ. Ιάκωβος Σταμούλης, όστις δια της αρίστης διαχειρίσεώς του εβελτίωσε σπουδαίως τα οικήματα της Μονής και άπασαν την ιδιοκτησίαν της καταστήσας ταύτην περίβλεπτον εξοχικήν έπαυλιν και μικράν Ελβετίαν εν τω νομώ μας. – Ευδοκιμώτατα λειτουργούσι τα αρτισύστατα εργοστάσια
1) Παγοποιΐας του κ. Ν. Παπαδιόχου,
2) Ηλεκτρικόν των φιλοπροόδων κ.κ. Π. Τόγια, Δ. Σπύρου και Δ. Τόγια, οίτινες θα εγκαταστήσωσι και ηλεκτροκίνητον ελαιοπιεστήριον.
- Ο ρέκτης και δραστήριος Πρόεδρος της κοινότητός μας κ. Αθανάσιος Ευαγγελίου αποπερατώσας τον ηλεκτροφωτισμόν της πόλεώς μας μεριμνά προς ύδρευσιν αυτής όπερ εάν επιτύχη η κοινότης μας τα μέγιστα θέλει ευγνωμονή αυτόν.
- Ο αστυνόμος μας κ. Κωνστ. Φασούλας, ανθυπομοίραρχος, εκτελεί την υπηρεσίαν του νομοταγέστατα και δραστηριώτατα, δια της ασκουμένης υπ’ αυτού μερικής παρακρατήσεως των χάριν εμπορίας εξαγομένων ορνίθων, αυγών κλπ.
- Ο τόπος μας μετ’ αδημονίας αναμένει την λύσιν της υποθέσεως μεταξύ αυτού και της Ανωνύμου Εταιρίας Ανθρακωρυχείων Αλιβερίου. Και προς τούτο δέον η Λιμενική Επιτροπή προεδρευομένη υπό του κρατίστου δικαστικού λειτουργού Ειρηνοδίκου μας κ. Μιχ. Αγγελοπούλου εν συνεννοήσει και μετά του Κοινοτικού Συμβουλίου και του κ. Παντελή Μάτσα να εξεύρωσι λύσιν ικανοποιητικήν δι αμφότερα τα μέρη.
- Συλλυπούμεθα εγκαρδίως τον έμπορον κ. Νικόλαον Χανούμην, απωλέσαντα το χαριτωμένο αγγελούδι του Δημητράκην.
- Παραθερίζει ενταύθα και Αυλωναρίω η ευγενεστάτη κυρία Βασιλική σύζυγος Παναγιώτου Γκιζελή συμβολαιογράφου εν Θεσσαλονίκη, ούσα δρων μέλος όλων των αδελφάτων των αγαθοεργών καταστημάτων Θεσσαλονίκης και αντιπρόεδρος του αδελφάτου του Βρεφοκομείου Θεσσαλονίκης» «ΕΥΡΙΠΟΣ», αρ. 2626, 13 Σεπτεμβρίου 1927 1928: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΟΥΒΑΡΑΣ Προκηρύξης μειοδοτικών δημοπρασιών κοινότητας Αλιβερίου. Δημοσίευμα σε εφημερίδες: 1) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 427, 14 Ιουνίου 1929. 2) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 428, 6 Ιουλίου 1929. 3) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 429, 19 Ιουλίου 1929.

1929: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΘ. ΜΠΑΛΑΦΑΣ

«ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ Η ΑΦΙΞΙΣ ΤΟΥ κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Την μεσημβρίαν της παρελθούσης Τετάρτης επιβαίνων του θαλαμηγού «Αφρός» και συνοδευόμενος υπό της κυρίας του, του κ. Υπουργού της Εθνικής Οικονομίας και της κυρίας και δίδος Βουρλούμη, του διευθυντού των Ανθρακορυχείων Αλιβερίου κ. Μάτσα μετά της κυρίας του, του κ. Λ. Εμπειρίκου και του κ. Θεοδωροπούλου αφίχθη εις την κωμόπολιν μας ο Πρωθυπουργός κ. Ελ. Βενιζέλος και απεβιβάσθη ευθύς αμέσως εις την προκυμαίαν του Καράβου όπου τον ανέμενεν όλος σχεδόν ο πληθυσμός του Αλιβερίου, όστις από της 11ης είχε κατέλθει εις την παραλίαν προς προϋπάντησιν αυτού. Τον κον Πρωθυπουρόν υπεδέχθησαν ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Καρυστίας κος Παντελεήμων, ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Μπαλάφας μετά των Κοινοτικών Συμβούλων και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι της κωμοπόλεως, τον προσεφώνησε δε δι ολίγων πρώτος ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Μπαλάφας και μετ’ αυτόν ο Πρόεδρος του Γεωργικο-Πιστωτικού Συνεταιρισμού κ. Κόλιας, ο Μητροπολίτης και ο Πολιτευτής κ. Χρυσοστάλης. Απαντών ο κ. Βενιζέλος διεβεβαίωσε ότι θα καταργήση τον φόρον της Γεωργικής παραγωγής και κατά πολύ θα ελαττώση τον της ελαιοδεκάτης και μετέβη κατόπιν προς επίσκεψιν των Ανθρακωρυχείων Αλιβερίου, εις χωρίον Άγιον Λουκάν, όπερ απέχει περί την ημίσειαν ώραν εκ της παραλίας. Εκεί τον υπεδέχθησαν όλοι οι εργάται και το Κοινοτικόν Συμβούλιον του Αγίου Λουκά ο δε γραμματεύς κ. Βήχας εύρε την ευκαιρίαν να εξάρη την ύπαρξιν της Εταιρίας εν τη περιφερεία εκείνη και να βεβαιώση ότι περισσότεροι των 300 εργατών απασχολούνται εις τα Ανθρακορυχεία, αποκομίζοντες πλούσιον ημερομίσθιον και συντηρούντες αρκετά καλώς τας οικογενείας των. Ο κος Βενιζέλος επιθεωρών τα πρωτότυπα εργοστάσια επεξεργασίας του λιγνίτου, τα μόνα εν Ανατολή, προσεβλήθη εκ στιγμιαίας ζάλης προελθούσης από την βαρυτάτην οσμήν του καιομένου λιγνίτου, συνήλθεν όμως ταχύτατα και εκφράζων την ικανοποίησίν του ην απεκόμισεν εκ της επισκέψεως των Λιγνιτωρυχείων και των εγκατάστασεων της Εταιρίας απεχαιρέτησε τους υποδεσθέντας αυτόν και ανεχώρισεν αυθυμερόν επιβιβασθείς του θαλαμηγού «Αφρός», μεθ’ όλης της ακολουθίας του» «ΕΩΣΦΟΡΟΣ», 24 Νοεμβρίου 1929 1930: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΘ. ΜΠΑΛΑΦΑΣ Προκήρυξη μειοδοτικής δημοπρασίας κοινότητας Αλιβερίου. Εν Αλιβερίω τη 10 Ιουνίου 1930. Ο πρόεδρος Ε. Μπαλάφας. Δημοσίευση στην εφημερίδα «ΕΥΒΟΙΑ», αρ. 468, 28 Ιουνίου

1930. 1933: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΙΟΧΟΣ

Πρόεδρος: Δ. Παπαδιόχος Μέλη: Ε. Μπαλάφας, Ι. Παλαιολόγος, Ι. Αγγελέτος, Δ. Ελευθερίου, Γ. Γκίκας, Γ. Λεβέντης, Δ. Κουβαράς. Από δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΕΩΣΦΟΡΟΣ», αρ. 198 της 24ης Δεκεμβρίου 1933. 1934: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΠΑΠΑΔΙΟΧΟΣ Εκλογές έγιναν στις 11 Φεβρουαρίου 1934. «ΝΕΑ ΑΠΌ ΤΟ ΑΛΙΒΕΡΙ Την 8ην Φεβρουαρίου εδόθη εν τη μεγάλη αιθούσης του Καφφενείου ο Παρθενών ο ετήσιος χορός του Φιλοπτώχου Ταμείου Αλιβερίου. Το διοικητικόν Συμβούλιον αυτού ενέθεσεν εις επιτροπήν αποτελεσθείσαν εκ των κ.κ. Γεωργίου Νικολούτσου διευθυντού του ενταύθα Ημιγυμνασίου Ανδρ. Ευσταθίου διευθυντού του υποκαταστήματος της Τραπέζης Αθηνών του κ. Ευαγ. Παπαδόπουλου εμπόρου και του κ. Μιχ. Χασιώτου Λογιστού την διοργάνωσιν του χορού ο οποίος διεξήχθη εν μεγάλη τάξει και εκ του οποίου πάντες απεκόμισαν τας ωραιοτέρας των εντυπώσεων. Η σημειωθείσα εξαιρετική επιτυχία του οφείλεται εις τας ευστόχους ενεργείας της εν λόγω διοργανωτικής επιτροπής προς τα μέλη της οποίας εκφράζομενη και εντεύθεν τα συγχαρητήρια και τας θερμάς ευχαριστίας του διοικητικού Συμβουλίου δια το επιδειχθέν ενδιαφέρον των την στοργήν και τους τόσους μόχθους των τους οποίους κατέβαλον δια την επιτυχίαν και την εν γένει ευπρεπή διεξαγωγήν της ωραίας ταύτης υπέρ των πτωχών της πόλεώς μας εορτής. Το συλλεγέν ποσόν διετέθη προς ανακούφισιν των πτωχών κατά τας ημέρας ταύτας ενσκήψαντος βαρυτάτου χειμώνος καθ’ ας πάσα εργασία διεκόπη και η δυστυχία έλαβε την μεγαλυτέραν της έκτασιν. Σημειούμεν ενταύθα ότι εκ των εσόδων του εν λόγω χορού το δημόσιον Ταμείον θα εισπράξη ως τέλος χιλίας δραχμάς έπρεπε να φορολογούνται λοιπόν αι υπέρ των πτωχών εισφοραί; Ύστερα λέγεται ότι το Κράτος προστατεύει την ανεργίαν και διώκει τον Κομμουνισμόν. Την παρελθούσαν Κυριακήν κατόπιν προσκλήσεως της οικείας επιτροπής συνήλθον εις το ενταύθα Δημ. Σχολείον πολλά μέλη της κοινωνίας Αλιβερίου αντιπρόσωποι του Κοινοτικού Συμβουλίου, του Γεωργ. Συνεταιρισμού πολλοί επιστήμονες, έμποροι και διάφοροι επαγγελματίαι οι οποίοι απεφάσισαν την ίδρυσιν Συλλόγου Φυσικής αγωγής. Προς του συνελθόντας ωμίλησαν εξάραντες τα καλά της σωματικής αγωγής οι παρ’ ημίν ιατροί κ.κ. Ιω. Σ. Αγγελέτος και Παναγ. Κόλιας. Μετά την επιψήφισιν του καταρτισθέντος καταστατικού ενεγράφησαν ως τακτικά μέλη πάντες οι παρευρεθέντες καταβάλοντες και τη σχετική συνδρομή των. Προς τον υψίστης ανθρωπιστικής σημασίας Σύλλογον τούτον ευχόμεθα πλήρη επιτυχίαν και πρόοδον. Μετά μεγάλης χαράς παρατηρούμεν ότι ήρξατο ανασυνιστωμένη η παρ’ ημίν φιλοδασική ένωσις. Χάρι εις τας προσπαθείας του διευθυντού του ενταύθα δημ. Σχολείου κ. Γεωργ. Μπάνου συνήλθον τα παλαιά μέλη αυτής επί νέων βάσεων. Ούτω οργανωθείσα η Φιλοδασική ένωσις μέλλει σπουδαίαν θα παράσχη την ευεργετικήν της δράσιν επί της εξυγιάνσεως και του εξωραϊσμού του Αλιβερίου και επί τούτοις οφείλουσι πάντες να συνδράμωση προθύμως το έργον αυτής. Αι διεξαχθείσαι τελευταίως κοινοτικαί εκλογαί επανέφεραν και πάλιν εις την διοίκησιν των τοπικών υποθέσεων το ψηφοδέλτιον του λαοφιλούς τέως προέδρου της Κοινότητος Αλιβερίου κ. Ευαγ. Μπαλάφα. Συγχαίροντες μίαν ευχήν αποτείνομεν προς τους νέους κοινοτικούς μας άρχοντας όπως ανώτεροι κομματικών συμφερόντων και ιδιοτελών σκέψεων εργασθώσι υπέρ της προόδου του τόπου μεριμνώντες ιδιαιτέρως δια την ανόρθωσιν της αγροτικής ασφαλείας και περιφρούρησιν της κοινοτικής περιουσίας από της επιδρομής των ξένων.» «Η ΚΥΜΑΪΚΗ», αρ. 9, 4 Μαρτίου 1933 «ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΑΛΙΒΕΡΙΟΝ, 3 Μαρτίου – Επανεξελέγη θριαμβευτικώς ο Πρόεδρος Αλιβερίου κ. Δημήτριος Ν. Παπαδιόχος εργοστασιάρχης παγοποιΐας υιός του προ τριετίας θανόντος αειμνήστου Ν. Παπαδιόχου ευεργέτου της πατρίδος του, ο υιος του δε Δημήτριος ανεδείχθη α΄ πολίτης Αλιβερίου λαβών επί 560 ψήφων 367 ψήφους ήτοι 70% των ψήφων υπερτερήσας κατά 3 ψήφους και τον αρχηγόν του Λαϊκού κόμματος κ. Ε. Μαλάφαν. Ο νυν Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Δ. Παπαδιόχος είνε πανθομολογουμένον γεγονός ότι τυγχάνει παιδί ακούραστον και εργατικώτατον και υποστηρίζει με αυταπάρνησιν την βιοπαλαιστικήν τάξιν ήτις στενάζει. Παρ’ όλας τα ασχολίας του ευεργετικώτατος και αμνεισίκακος, ημέρας τε δε και νυκτός ασχολείται προς εξυπηρέτησιν των συμπολιτών του ασχέτως φρονημάτων της μιας ή της άλλης παρατάξεως. Τόσον δε ο Δημήτριος Ν. Παπαδιόχης όσον και ο πολυμαθής αδελφός του Βασίλειος είνε άξιοι παντός επαίνου, δικαιοτάτη λοιπόν και υπό της Κοινωνίας μας ηθική ικανοποίησις τοιούτων νέων.»

1934 1935: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

«ΕΥΒΟΙΑ», αρ. 655, 7 Μαρτίου «Η Χρεωκοπία της κοινότητος Αλιβερίου Αντί ως ήτο φυσικόν να φρονισματισθή ο κ. Πρόεδρος κατόπιν της εμπεριστατωμένης προχθεσινής μας ανταποκρίσεως, δι’ ης σαφώς και κατηγορηματικώς του ελέγομεν ότι η Κοινότης Αλιβερίου δεν ίσταται εις το ύψος της, απήντησε δι’ ενός λιβελλογραφήματος τοιχοκολληθέντος εις το Κεντρικόν Καφφενείον μεταχειρισθείς γλώσσαν παρομοιώσεις κάθε άλλο εμπρεπούσας εις το υψηλόν αξίωμα που κατέχει. Δεν είμεθα ποσώς διατεθειμένοι να απαντήσωμεν εις τα απρεπείς και χυδαίας αυτάς ύβρεις του κ. Ε. Μπαλάφα και ασφαλώς δεν θα επανερχόμεθα, εάν η αγάπη και η μέριμνα που πρέπει να έχη κάθε πολίτης δια τα Κοινοτικά ζητήματα δεν μας επέβαλε τούτο ως υποχρέωσιν επιτακτικήν και καθήκον ιερόν. Δεν έχομεν απολύτως τίποτε προσωπικόν με τους κους κους Κοινοτάρχας, κατά τα άλλα συμπαθείς και αγαπητούς συμπολίτας αλλά από της υψηλής σκοπιάς της Δημοσιογραφίας επισκοπούντες τα πράγματα δεν δυνάμεθα παρά να λέγωμεν την αλήθειαν οσονδήποτε και αν είνε πικρά. Και τω όντι από των παλαιοτάτων χρόνων το Αλιβέρι ουδέποτε υπήρξε σε τέτοιο φρικτό και αποκρουστικό σκότος. Ας πάτε και εις το τελευταίο χωριό 2-3 φανάρια θα δείχνουν ότι υπάρχει έστω και στοιχειώδης Κοινοτική μέριμνα, έρχεσθε εις το Αλιβέρι μία προχωρημένη και αναπτυσσομένη Κωμόπολι, ένα φυσικό κέντρο ολοκλήρου περιφερείας και βλέπετε αυτό το φοβερό και απαίσιο χαλί κινδυνεύοντες να θελήσητε να βγήτε έξω την νύκτα να τσακισθήτε ολοτελώς. Είνε όθεν φυσική σε κάθε πολίτη αυτή η δυσφορία και η μη διαμαρτυρία μας θα ήτο ισάξιον ότι είμεθα αγροίκοι, απολίτιστοι, άγριοι Ζουλού, ανεχόμενοι αυτή την ακατονόμαστη κατάντια. Εις οιανδήποτε πολιτισμένην πόλιν, διότι το φως αντί να έχη την Α δύναμιν εις Βόλτ, έχει τοιαύτην μειωμένην, γίνεται αγρία επίθεσις του Τύπου και συνολική των πολιτών διαμαρτυρία, χωρίς φυσικά οι αρμόδιοι να εκτρέπωνται εις ύβρεις και λοιδωρίας. Προ καιρού ειδοποίησε η Κοινότης, ότι παύει την περίθαλψιν των ασθενών και των απόρων και βλέπομεν ήδη τους πτωχούς και αέργους συμπολίτας μας εστερημένους της οιασδήποτε Κοινωνικής συνδρομής, εις εποχήν κατά την οποίαν εις όλον τον Κόσμον γίνεται εντατική προσπάθεια υφ’ όλων των αρμοδίων όπως ελαφρύνητε η φτώχεια, κρίσις και ανεργία των δυστυχών συνανθρώπων μας. Τέλος ουδαμού βλέπομεν δημιουργικήν προσπάθειαν ούτε εις εκτέλεσιν Νέων Κοινοτικών έργων ούτε εις την συντήρησιν των ήδη γενομένων. Ερωτώμεν όθεν οιονδήποτε καλής πίστεως, Κοινότης που δεν παρέχει φωτισμόν, αδιαφορεί δια τους πτωχούς της και μάλιστα όταν είνε ασθενείς, όταν δεν κάμνει Νέα Κοινοτικά έργα, όταν τέλος δεν δημιουργεί εχρεωκόπησεν ή δεν εχρεωκόπησεν; ΝΑΙ ΕΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕ. Αντί δε ο κ. Πρόεδρος να υβρίζη με τόσον χυδαίας ύβρεις και με τέτοια ανάρμοστη γλώσσα οφείλει να σπεύση προς θεραπείαν της Κατάντιας αυτής, διότι πρέπει να γνωρίζη καλώς ότι Προεδρεύει εις Κοινωνίαν, ήτις δεν δύναται να ανεχθή την αθλίαν αυτήν κατάστασιν. Ημείς ενδιαφερόμενοι απολύτως δια την πρόοδον και την ευημερίαν του τόπου μας θα παρακολουθήσωμεν αγρύπνως την Κοινωτικήν μας κατάστασιν και δεν θα παύσωμεν να υποδεικνύωμεν εις τους κους αρμοδίους τα υποχρεώσεις που έχουν προς το σύνολον και τας οποίας προς το παρόν παραμελούσι τελείως. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Α. ΜΠΟΝΟΣ Ιατρός»

1935 1938: Δ. ΠΑΠΑΔΙΟΧΟΣ

«ΕΥΒΟΙΑ», αρ. 690, 28 Φεβρουαρίου «Ο ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ Χάρις εις τον νεοεκλεγέντα πρόεδρον κ. Παναγήν Χρυσοστάλην φαρμακοποιόν και την οργανωτικήν επιτροπήν του Συλλόγου μας αποτελουμένην από τους κ.κ. Γεώργιον Αντωνίου έμπορον, αντιπρόεδρον Αντ. Κόλιαν, Γ. Φρατσεσκάκην, Γ. Θεοδώρου, Β. Γκίκαν και Γ. Λεβέντην, ο χορός εσημείωσε μεγίστην και εξαιρετικήν επιτυχίαν διαρκέσας μέχρι της 4ης πρωινής ώρας με εξαιρετικό κέφι και ζωή των προσελθούντων μελών του Συλλόγου μας και λοιπών εκλεκτών μελών της κοινωνίας μας. Παρέστησαν οι κ.κ. Χούγιας ειρηνοδίκης, μετά της κυρίας του, Αλέξ. Καραβίτης, αστυν. Σταθμάρχης, Χρίστος Αντωνίου έμπορος, Ιωάννης Κρόμπας δημ/σκαλος, Ιωάννης Αγγελέτος ιατρός μετά της κυρίας του και των θυγατέρων του Νίτσας και Βάσως δημοδ/λισσών Μιχάηλ Χασιώτης διευθυντής του Υποκ/τος της Τραπ. Αθηνών μετά της κυρίας του, ο κ. Αθαν. Τζάνης δερματέμπορος μετά της κυρίας του, Γ.Κ. Λεβέντης μετά των θυγατέρων του, Στ. Μ. Λεβέντης μετά της συγύζου του, Δ. λιόσσης προϊστ. Τηλ/φείου μετά της κυρίας του, Ευάγ. Λουκάς Τηλ/τής, Γ. Ελευθερίου Φανοποιός, Π. Κόλιας ιατρός μετά της κυρίας του και υιοί του, ο κ. Δ. Παπαδιόχος πρόεδρος της Κοινότητος μετά της θυγατρός του, Κ. Λεβέντης συμ/φος μετά της κυρίας του, Αντ. Χρυσοστάλης δικηγόρος, Στ. Γκίκας, Αντ. Γκίκας, Ευάγγελος Μπαλάφας μετά της κυρίας του, Ν. Νικόλαου μετά της κυρίας του, Αθ. Ευαγγελίου, Θεόδωρος Φρατσεσκάκης, Στ. Γλάρος, Λουκάς Ρέρρες μετά της κυρίας του, Κ. Κουβαράς, Α. Κουβαράς, Νικόλαος Σιγαλάς μετά της κυρίας του Μιχ. Παπαϊωάννου, Χ. Τσαρκαλιάς, Γ. Αγγελέτος μετά της κυρίας του, και ο εν τη πόλει μας παραμένων κ. Γ. Λυγνός μεγαλοβιομήχανος μετά της κυρίας του. Διεκρίθησαν εις τον χορόν αι κ.κ. Χούγια, Κόλια, Κ. Λεβέντη, Γκίκα, Β. Φρατσεσκάκη, Γκίκα, Ευάγ. Τζάννη, Γκίκα Παναγ., Αναστασία Στ. Λεβέντη, Μπαλάφα, Ρέρρε ως και αι δεσποινίδες Νίτσα και Βάσω Ι. Αγγελέτου δημοδιδασκάλισσαι, Μαρία Μπότση οδοντοϊατρός, Παπαδιόχου, Χαλδούπη, Λεβέντη, Παπαδιόχου, Ζαχαριάδη, Ευαγγελία Στελ. Αγγελέτου, Λεβέντη, Μπένου και Κόλια. Στις 12 μ.μ. έγινε η εκκύβευσις του λαχείου και εκέρδισαν διάφοροι αριθμοί δώρα αξίας, τους καλύτερους λαχνούς εκέρδισαν οι κ.κ. Κ. Λεβέντης, Γ. Αντωνίου, Αλεξ. Καραβίτης, Αντ. Κόλιας και Γ. Λεβέντης.» «ΕΩΣΦΟΡΟΣ»,

2 Απριλίου 1938 1945: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

Από δημοσίευμα στο «ΠΑΝΕΥΒΟΪΚΟ ΒΗΜΑ», αρ. 213, 25 Αυγούστου 1945 για την υποδοχή του Νομάρχη Ευβοίας.

1947: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Από δημοσίευμα στο «ΠΑΝΕΥΒΟΪΚΟ ΒΗΜΑ», αρ. 267 της 22 Ιουνίου 1947.

1948: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Από δημοσίευμα στο «ΠΑΝΕΥΒΟΪΚΟ ΒΗΜΑ», αρ. 194 της 22 Ιουλίου 1948.

1950: ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Από δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ», αρ. 120/91 της 30 Αυγούστου 1950

1951: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Εκλογές στις 15 Απριλίου 1951. «Εκλεγέντες εις Κοινότητας Αλιβερίου Παναγ. Χρυσοστάλης, Δ. Παπαδιόχος, Ι. Παλαιολόγος, Γ. Αλεξόπουλος, Κ. Μασούρας, Μ. Μπαλάκας, Σταύρος Μεγαρίτης, Μ. Κούκος, άπαντες του Συνδυασμού «Πόλις – Αλιβέριον» και ο κ. Γ. Μπένος δικηγόρος» «ΠΑΝΕΥΒΟΪΚΟΝ ΒΗΜΑ», αρ. 397, 26 Απριλίου «ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ: Γενομένης εκλογής εις τον Κοιν. Συμβούλιον Αλιβερίου, επανεξελέγησαν πρόεδρος ο κ. Γεώργιος Αλεξόπουλος και αντιπρόεδροι ο κ. Ιωάννης Παλαιολόγος» «ΠΑΝΕΥΒΟΙΪΚΟΝ ΒΗΜΑ», αρ. 484, 15 Ιανουαρίου 1953

1954: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Εκλογές 21 Νοεμβρίου 1954. Από δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ», αρ. 120/178 της 2 Αυγούστου 1955.

1959: Ε. ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Εκλογές 5 Απριλίου 1959. 1) «Συνδυασμός Μπαλάφα – Χρυσοστάλη δια δύο ημερών υπερίσχυσε έναντι του συνδυασμού του ήδη προέδρου Γ. Αλεξόπουλου» «ΚΥΜΑΪΚΑ ΝΕΑ», αρ. 90, 15 Απριλίου 1955. 2) «Αντιπρόεδρος Γλάρος», «ΠΝΟΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ», αρ. 162, 29 Σεπτεμβρίου 1962. 1964: Εκλογές 4 Ιουλίου 1964.

1974: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΝΕΛΗΣ

«Δι αποφάσεως του κ. Νομάρχου διορίσθη πρόεδρος Αλιβερίου ο κ. Κουνέλης Ιωάννης, Γυμνασιάρχης» «ΠΑΝΕΥΒΟΪΚΟ ΒΗΜΑ», αρ. 1799.

1978: ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

Έτος: 1978
Έδρες : 11
Εγγεγραμμένοι : 6659
Ψήφισαν : 2577
Έγκυρα : 2547

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ   ΨΗΦΟΙ Α' ΓΥΡΟΥ Ποσοστό ΕΔΡΕΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ 1285 50.45 7
ΚΟΛΙΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ   851 33.41 4
ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ   411   16.14 -

1982: ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

Έτος: 1982
Έδρες : 11
Εγγεγραμμένοι : 3697
Ψήφισαν : 3043 / 2991
Έγκυρα : 3002 / 2964

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ    ΨΗΦΟΙ Α' ΓΥΡ Ποσοστό ΨΗΦΟΙ Β' ΓΥΡ Ποσοστό Εδρ
ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ 1346 44.84   1658   55.94 7
ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 94   3.13
ΠΑΠΑΔΙΟΧΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1191 39.67 1306 44.06 4
ΣΤΑΜΕΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 371    12.36

ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ Εκλογές 12 Οκτωβρίου 1986: ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ

Έτος: 1986
Έδρες : 15
Εγγεγραμμένοι : 4041
Ψήφισαν : 3325 / 3348
Έγκυρα : 3253 / 3266

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΨΗΦΟΙ Α' ΓΥΡ   Ποσοστό ΨΗΦΟΙ Β' ΓΥΡ Ποσοστό ΕΔΡΕΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΑΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ 1414 43.47   1684   51.56    9
ΜΟΥΡΟΥΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 396 12.17 -   -    1
ΚΟΛΙΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ 1443 44.36   1582   48.44 5

ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ 1990 Θεόδωρος Κιούσης

Έτος: 1990
Έδρες : 15
Εγγεγραμμένοι : 8543
Ψήφισαν : 3436 / -
Έγκυρα : 3356 / -

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΨΗΦΟΙ Α' ΓΥΡΟΥ Ποσοστό ΕΔΡΕΣ
ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1681 50.09 - - 9
ΚΙΟΥΣΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 1675 49.91 - - 6

ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ 1993 Θεμιστοκλής Κόλιας.

Εκλογές 11 Οκτώβρη 1993. Παραιτήθηκε ο Θ. Κιούσης για να πολιτευθεί στις βουλευτικές εκλογές.
Οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας εκλέξανε δήμαρχο το γιατρό Θεμιστοκλή Κόλια.

ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ 1994 ΓΚΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Έτος: 1994
Έδρες : 15
Εγγεγραμμένοι : 4917
Ψήφισαν : 3657 / 3540
Έγκυρα : 3476 / 3322

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΨΗΦΟΙ Α' ΓΥΡΟΥ Ποσοστό ΨΗΦΟΙ Β' ΓΥΡΟΥ Ποσοστό ΕΔΡΕΣ
ΓΚΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1503 43.24 1674 50.39 9
ΚΙΟΥΣΗ-ΜΠΟΚΑΡΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ 499 14.36 - - 1
ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 1474 42.41 1648 49.61 5

ΔΗΜΟΣ ΤΑΜΥΝΕΩΝ 1998: ΓΚΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Πληθυσμός 9704 Εγγεγραμμένοι 16915 Έδρες 23 Τμήματα 22
Α' Ψήφισαν 8.099 Έγκυρα 7.736 Άκυρα/Λευκά 363
B' Ψήφισαν 7.719 Έγκυρα 7.123 Άκυρα/Λευκά 596

Έλαβαν
Α' Β'
Υποψήφιος - Συνδιασμός Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
Γκικας Γεωργιος Κων/νου
Ταμυναι 2000 2,273 29,40 4 3,731 52,40 14
Μπαρακος Ιωαννης Νικολα
Δημοτικη Αναπλαση Ταμυναιων 2,293 29,60 4 3,392 47,60 5
Σιμωσης Παναγιωτης Ιωαν
Ενοτητα Και Ελπιδα 1,721 22,20 3
Σπιθας Ευαγγελος Ηλια
Ταμυναικη Συνεργασια 1,072 13,90 1
Ζαφειρη Σπυριδουλα Χρησ
Δημοτικη Ταμυναικη Κινηση 377 4,90 0

2002: ΚΑΡΑΠΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

Εγγεγραμμένοι: 9.790 Έδρες: 19 Τμήματα: 23
Α' Ψήφισαν: 7.934 Έγκυρα: 7.521 Άκυρα/Λευκά: 413
B' Ψήφισαν: 7.557 Έγκυρα: 7.068 Άκυρα/Λευκά: 489

Α' Β'
Υποψήφιος Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
Καράπα Αικατερίνη 2.908 38,70 4 4.064 57,50 12
Γκίκας Γεώργιος     2.130 28,30 3 3.004 42,50 4
Κιούσης Θεόδωρος 1.638 21,80 3
Ιωάννου Σταύρος   640 8,50 0
Μαρίνος Γεώργιος 205    2,70 0

2006: ΚΑΡΑΠΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

Εγγεγραμμένοι: 9.212 Έδρες: 17 Τμήματα: 26
Α' Ψήφισαν: 7.680 Έγκυρα: 7.394 Άκυρα/Λευκά: 286
B' Ψήφισαν: 6.777 Έγκυρα: 6.420 Άκυρα/Λευκά: 357

Α' Β'
Υποψήφιος Ψήφοι % Έδρες Ψήφοι % Έδρες
Καράπα Αικατερίνη 2.405 32,53 3 3.424 53,33 7
Πιλάτης Παναγιώτης 1.293 17,49 2 2.996 46,67 1
Κιούσης Θεόδωρος 1.260 17,04 2
Κατσαμάγκος Γεώργιος 1.163 15,73 1
Παπαϊωάννου Ιωάννης 950 12,85 1
Λεβέντης Γεώργιος 323 4,3 7 0

2010: Δήμος Κύμης - Αλιβερίου ΘΩΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Γραμμένοι Ψήφισαν Εγκυρα Ακυρα Λευκά
36.221 24.662 23.688 721 253
Α' Κυριακή
Υποψήφιος Συνδυασμός Ποσοστό Ψήφοι
Θωμάς Δημήτριος του Γεωργίου ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ 31,80 7.532
Παπαναστάσιου Δημήτριος του Λεωνίδα ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣ 23,66 5.605
Κούκης Ιωάννης του Νικολάου ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 20,99 4.973
Σιαγιάννης Ιωάννης του Αθανασίου ΕΝΕΡΓΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ 16,83 3.986
Μιχαήλ Κωνσταντίνος του Αποστόλου ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ 6,72 1.592
Β' Κυριακή
Υποψήφιος Συνδυασμός Ποσοστό Ψήφοι
Θωμάς Δημήτριος του Γεωργίου ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ 53,12 10.195
Παπαναστάσιου Δημήτριος του Λεωνίδα ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣ 46.88 8998

2014: Δήμος Κύμης - Αλιβερίου ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Εγγεγραμμένοι Ψήφισαν Ακυρα Λευκά Εγκυρα
35.210 23.575 588    214    22.773
                Α’ Κυριακή Β’ Κυριακή Ονομα Συνδυασμού Ψήφοι Ποσοστό Ψήφοι Ποσοστό
ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ - ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ τ ΓΕΩΡΓΙΟΥ    10.672 46,86%    11.580 51.88
"ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ" - ΘΩΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ τ ΓΕΩΡΓΙΟΥ     10.347 45,44 % 10.739 48,12
ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ - ΜΙΧΑΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ τ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 1.754 7,70%

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 1) Κώστα Σγούρου: Οι δημοτικές εκλογές και οι δήμαρχοι στο δήμος Αυλώνος (1835-2002), «ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ», τεύχος 7, Αυλωνάρι, Καλοκαίρι 2002, σελ. 9. 2) Παράρτημα ΦΕΚ 1850, σελ. 38. 3) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 37, 2 Απριλίου 1866. 4) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 30, 12 Φεβρουαρίου 1866. 5) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 38, 9 Απριλίου 1866. 6) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 41, 30 Απριλίου 1866. 7) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 41, 30 Απριλίου 1866. 8) ΑΡΧΕΙΟ ΖΕΡΒΑ: Κριεζά Ευβοίας. 9) Παράρτημα ΦΕΚ 1852Α 10) ΑΡΧΕΙΟ ΖΕΡΒΑ: Κριεζά Ευβοίας. 11) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 3, 15 Ιανουαρίου 1876. 12) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 82, 21 Ιουλίου 1877. 13) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 626, 16 Απριλίου 1877. 14) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 83, 28 Ιουλίου 1877. 15) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 33, 26 Αυγούστου 1876. 16) Παράρτημα ΦΕΚ 1888, τεύχος Α, σελ. 16. 17) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 628, 6 Αυγούστου 1877. 18) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 630, 13 Αυγούστου 1877. 19) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 665, 15 Απριλίου 1878. 20) Παράρτημα ΦΕΚ 1888, τεύχος Α΄, σελ. 10 21) ΕΥΒΟΙΑ, Γ. Φιλόρετου, αρ. 89, 8 Σεπτεμβρίου 1877. 22) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 710, 10 Μαρτίου 1879. 23) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 715, 14 Απριλίου 1879. 24) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 728, 28 Ιουλίου 1879. 25) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 152, 23 Νοεμβρίου 1978. 26) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 226, 25 Μαΐου 1880. 27) ΕΥΒΟΙΑ, αρ. 228, 12 Ιουνίου 1880. 28) ΠΑΛΙΡΟΙΑ, αρ. 12, 14 Απριλίου 1884. 29) ΠΑΛΙΡΟΙΑ, αρ. 40, 25 Νοεμβρίου 1884. 30) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 922, 13 Ιουνίου 1883. 31) Κώστα Σγούρου: Χρονικό Δήμου Αυλώνος 1833-1862, Αθήνα 1883, σελ. 80-81. 32) Παράρτημα ΦΕΚ 1888 Α΄, σελ. 16. 33) ΠΑΛΙΡΟΙΑ, αρ. 482, 6 Απριλίου 1891. 34) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 1319, 13 Ιουλίου 1891. 35) Γ.Ι. Παρασκευόπουλου: Ταξείδια ανά την Ελλάδα, τόμος Α΄, Αθήνα 1895, σελ. 355. 36) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 1497, 21 Αυγούστου 1895. 37) ΠΑΛΙΡΟΙΑ, αρ. 667, 12 Ιουλίου 1896. 38) Έτος 1ον, φύλ. 19, Αλιβέριον τη 26η Απριλίου 1892, Εφημερίδα Ταμύναι: πολιτικοσατηρική διεύθυνση και αρχισυντάκτης: Δημ. Χρυσοστάλης. 39) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 1649, 11 Σεπτέμβρη 1899. 40) ΚΥΜΗ, αρ. 50, 27 Μαρτίου 1905. 41) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 1967, 13 Μάη 1907. 42) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 1969, 19 Ιουλίου 1907. 43) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 1973, 21 Ιουλίου 1907. 44) ΠΑΛΙΡΟΙΑ, αρ. 1071, 2 Αυγούστου 1908. 45) ΕΥΡΙΠΟΣ, αρ. 2116, 13 Νοεμβρίου 1910. 46) ΠΑΛΙΡΟΙΑ, αρ. 1317, 12 Σεπτεμβρίου 1912. ΚΥΜΗ, αρ. 95, 18 Φεβρουαρίου 190
Γράφει ο Κώστας Σγούρος στο eviac.gr

Κοντόσταυλος Αλέξανδρος

Φιλικός, τραπεζίτης, μεγαλέμπορος και πολιτικός, υπήρξε ο Χιώτικης καταγωγής Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, που πολιτεύονταν στην Καρυστία και το 1856 εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής.

Κοντόσταυλος Αλεξανδρος.
Ο Παντελής Αθανασιάδης «φιλοτέχνησε»
τα πορτρέτα των Προέδρων του ελληνικού κοινοβουλίου
για την εκπομπή ‘Κοινοβουλευτική Ιστορία’
του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής των Ελλήνων.

Το 1817 ίδρυσε στη βρετανική πρωτεύουσα τον πρώτο ελληνικό εμπορικό οίκο και είχε συναλλαγές στον ευρωπαϊκό και το μεσογειακό χώρο. Ασχολήθηκε και με τραπεζικές εργασίες. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Τεργέστη και το 1822 έστελνε στους επαναστατημένους Έλληνες πυρίτιδα και άλλα εφόδια.
O Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, προσωπικότητα μεγάλου κύρους γεννήθηκε στη Χίο το 1789. Η οικογένεια του με βυζαντινές ρίζες, είχε φύγει από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση και εγκαταστάθηκε στη Χίο. Οι Κοντόσταυλοι ανήκαν στην λεγόμενη «Δωδεκάδα» του Χιακού Αρχοντολογίου. Τα πρώτα γράμματα του, τα έμαθε στη νησί αλλά αργότερα σπούδασε στη Μπολόνια και τη Βιέννη και μετά δραστηριοποιήθηκε εμπορικά πρώτα στη Βιέννη.
Η μητέρα του Ιουλία, ήταν μεταξύ των θυμάτων της μεγάλης σφαγής της Χίου.
Το 1823 έλαβε εντολή από το Φιλελληνικό κομιτάτο του Λονδίνου να κατεβεί στην Ελλάδα για να ενεργήσει, ώστε να τοποθετηθεί ο πλοίαρχος Κόχραν, ως ναύαρχος του ελληνικού στόλου. Κατόπιν επέστρεψε στην Αυστρία, όπου όμως συνελήφθη για την επαναστατική του δράση για να επιστρέψει τελικά στο Λονδίνο.
Αργότερα, εστάλη στις Ηνωμένες Πολιτείες για να επιβλέψει τη ναυπήγηση φρεγατών «Ελλάς» και «Σωτήρ». Εκεί αντιμετωπίζοντας τεράστιες καταχρήσεις των αμερικανικών ναυπηγικών οίκων, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη ναυπήγηση μόνο της φρεγάτας «Ελλάς» την οποία οδήγησε στην Ελλάδα, το 1826, μετά από περιπετειώδη πλου 52 ημερών. Ερχόμενος στην Ελλάδα ο Ιωάννης Καποδίστριας, συνάντησε στη Μάλτα τον Κοντόσταυλο και τον έπεισε να τον ακολουθήσει στην Ελλάδα ως συνεργάτης του.
Ο Κοντόσταυλος ήταν αυτός που πήγε στη Μάλτα και αγόρασε από το Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών τα μηχανήματα του Νομισματοκοπείου, με το οποία κόπηκαν το 1828, τα πρώτα νομίσματα της Νεότερης Ελλάδας, οι Φοίνικες.
Ο Κοντόσταυλος διέθετε μεγάλες εκτάσεις στην Εύβοια και επειδή η Χίος συνέχιζε να είναι σκλαβωμένη πολιτεύθηκε και εξελέγη κατ’ επανάληψη βουλευτής Καρυστίας. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1855 διορίσθηκε υπουργός των Οικονομικών στην κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη και παρέμεινε στο αξίωμα έως τις 2 Ιουλίου 1956.
Στις 7 Δεκεμβρίου 1856 ως αρχαιότερος σε ηλικία ήταν προσωρινός Πρόεδρος της Βουλής. Εξελέγη οριστικός Πρόεδρος στις 21 Ιανουαρίου 1857, με 67 θετικές ψήφους επί 82 ψηφισάντων. Δεκαπέντε βουλευτές έριξαν λευκά ψηφοδέλτια. Η θητεία του έληξε στης 6 Ιουνίου 1857. Ο Κοντόσταυλος το 1856 δημιούργησε το Σχολείο των Τεχνών, που αποτέλεσε προδρομική μορφή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Την ίδια χρονιά τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος.
Το 1832 ο Κοντόσταυλος έχτισε στην Αθήνα, στο χώρο της Παλαιάς Βουλής, μέγαρο το οποίο το 1834 χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη κατοικία του βασιλικού ζεύγους Όθωνα και Αμαλίας, όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα. Αργότερα εγκαταστάθηκε εκεί το Βουλευτήριο, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά περί το 1854.
Εξέδωσε το 1855 το βιβλίο «Τα περί των εν Αμερική ναυπηγηθεισών φρεγατών και του εν Αιγίνη Νομισματοκοπείου», ώστε να αμυνθεί απέναντι στις κατηγορίες που του είχαν απευθύνει για τους χειρισμούς του στις δύο αυτές υποθέσεις
Πέθανε στην Αθήνα, στις 16 Σεπτεμβρίου 1865.
Πηγή:Παντελή Στ. Αθανασιάδη “Πρόεδροι της Βουλής"

Η οικογένεια Κοντόσταυλου

Αλέξανδρος Π. Κοντόσταυλος

Ο Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος ήταν γόνος «ευγενούς χιακού οίκου», καταγόμενον από την Κων/πολη από την οποία ήρθε και εγκαταστάθηκε στη Χίο, μετά την Άλωση της Πόλης.
Το επίθετο αποδίδει ανώτατο μη κληρονομικά στρατιωτικό αξίωμα του Βυζαντινού στρατού, στο οποίο απορροφήθηκε το παλαιότερο οικογενειακό επώνυμο.
Ο οίκος των Κοντόσταυλων ανήκε στη «Δωδεκάδα» του χιακού αρχοντολογίου, αμέσως μετά την «Πεντάδα» και πρίν από την «Εικοσάδα».
Στο οικόσημο της οικογένειας απομνημονεύεται το παλαιό αξίωμα με τα διακριτικά του. Στην Χίο οι Κοντόσταυλοι ασκούσαν κατά τους πρώτους αιώνες μετά την Άλωση το ιατρικό επάγγελμα και αργότερα, πρίν το 1821 την εμπορία.
Πρώτος γνωστός Κοντόσταυλος, ο Πανταλέων Λ. Κοντόσταυλος που γεννήθηκε στη Χίο στα μέσα του 18ου αιώνα και ασκούσε την εμπορία στην Τεργέστη, με μεγάλη επιτυχία. Γιός του ο Αλέξανδρος Π. Κοντόσταυλος, που γεννήθηκε στη Χίο την πρωτοχρονιά του 1789 και πολύ μικρός το 1803, ακολούθησε τον πατέρα του στην Τεργέστη. Σπούδασε στην Μπολόνια και στην Αγγλία, όπου έφτιαξε τον πρώτο ελληνικό οίκο με την επωνυμία «Κοντόσταυλος και Σία», με συναλλαγές στον ευρύτερο ευρωπαϊκό και μεσογειακό χώρο. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Τεργέστη και εργάσθηκε δραστήρια για την ενίσχυση της Ελληνικής Επανάστασης. Κατά την καταστροφή της Χίου, κι ενώ αυτός βρισκόταν στη Μάλτα, σφαγιάστηκε μεγάλος αριθμός μελών της οικογένειας του. Μαζί τους κι η μητέρα του Ιουλία Κοντόσταυλου. Ετσι η οικογένεια Κοντόσταυλου, δεν πρόσφερε μόνο σε έργο, αλλά και σε αίμα, για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Ο Αλέξανδρος Π. Κοντόσταυλος ήταν φίλος των Κουντουριώτηδων, αλλά και του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Έγινε μέλος του συμβουλευτικού πολιτικού και νομοπαρασκευαστικού σώματος «Πανελλήνιον» στις 29 Μαρτίου 1828. επίσης Έφορος του Εθνικού Νομισματοκοπείου (Σεπτέμβρης 1829 – Μάιος 1830) και συνδιευθυντής της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας (Φεβρουάριος 1828 – Ιούνιος 1830. Μάλιστα με ενέργειές του αγοράστηκαν τα μηχανήματα, με τα οποία λειτούργησε το Εθνικό Νομισματοκοπείο στην Αίγινα και κατασκευάστηκαν υπό την εποπτεία του τα πρώτα ελληνικά νομίσματα.
Η πρώτη ελληνική νομισματική μονάδα ονομάστηκε από τον Κοντόσταυλο «Φοίνιξ», με τη συμβολική έννοια της αναβίωσης του Ελληνισμού. Όπως γράφει επιγραμματικά στον απολογισμό του: «ο αργυρός Φοίνιξ ήθελε χρησιμεύσει δια τους πολίτας, δια πολύν ακόμη καιρόν, ως εγκόλπιον μάλλον, παρά ως κεφάλαιον».
Όταν στις 11 του Μάη του 1835 ήρθε ο Όθωνας στην Αθήνα, τον πήγαν στο σπίτι του Κοντόσταυλου, εκεί στην Παλαιά Βουλή, που είναι τώρα το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Αυτό ήταν και το πρώτο παλάτι του Όθωνα για τρία περίπου χρόνια. Στο σπίτι αυτό συνεδρίασε η συνέλευση για πρώτη φορά στις 8 Νοεμβρίου 1843, σε μια ξύλινη αίθουσα. Εκεί συνεδρίαζε πάντα η βουλή ως το 1855, οπότε πήρε φωτιά και κάηκε.
Από το 1838 ο Α. Κοντόσταυλος εγκαταστάθηκε οριστικά στον Πειραιά.
Από το 1855 άρχισε να πολιτεύεται στην Επαρχία Καρυστίας της Εύβοιας. Ότι είχε αγοράσει από τον Ομέρ πασά της Καρύστου την περιοχή του Δύστου. Έτσι εξουσιάζοντας τη λίμνη και τη γύρω περιοχή του Δύστου είχε μεγάλη δύναμη στην Καρυστία . Μάλιστα σε λοφίσκο νότια της λίμνης είχε χτίσει οικισμό που σώζεται μέχρι σήμερα.
Με το αρχοντικό του Κοντόσταυλου, τα σπιτάκια των υποταχτικών του μέσα σε μάντρα κι έξω απ’ αυτήν τα παράσπιτα για τους κολίγους και τα ζώα. Ο Α. Κοντόσταυλος έγινε βουλευτής Καρυστίας από 7/12/1856 μέχρι 24/5/1859 και από 29/10/1859 μέχρι 16/1/1860. Εκλέχτηκε πρόεδρος της Βουλής από 28/1/1860 μέχρι 6/6/1857.
Επί της προεδρίας του αποφασίστηκε η έκδοση των « Αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας» από τα σωζόμενα στη βουλή ιστορικά αρχεία. Προηγούμενα ο Αλ. Π. Κοντόσταυλος είχε γίνει υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Δ. Βούλγαρη από 5/10/1855 μέχρι 2/7/1856.
Πέθανε μετά από μακρά ασθένεια στις 16 Σεπτεμβρίου 1865 στο σπίτι του στην Αθήνα.

Αλέξανδρος Αλεξάνδρου Κοντόσταυλος

Πρωτότοκος γιός του Αλέξανδρου Πανταλέωνος Κοντόσταυλου, ο Αλέξανδρος Αλεξάνδρου Κοντόσταυλος. Ο μεγάλος πολιτικός της Καρυστίας, ο «άρχοντας του Δύστου», γεννήθηκε στην Τεργέστη στις 2 Αυγούστου 1825.
Σπούδασε στην Αθήνα και στο Βερολίνο. Στην αρχή σπούδασε φιλολογία και κατόπιν νομικά και πολιτικές επιστήμες. Αριστούχος (Magna cum Lande) διδάκτορας του πανεπιστημίου του Βερολίνου (1849). Αρχικά σταδιοδρόμησε σαν δικαστικός. Έγινε πρωτοδίκης Αθηνών το 1853 και εισαγγελέας πρωτοδικών το 1858. Παραιτήθηκε τον επόμενο χρόνο. Εκλέχτηκε υφηγητής του Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίσης έγινε τμηματάρχης του Υπουργείου Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαιδεύσεως και γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Μετά το θάνατο του πατέρα του, το Σεπτέμβρη του 1865 ασχολήθηκε με την πολιτική. Η περιοχή που πολιτεύθηκε ήταν η Καρυστία της Εύβοιας. Έδρα του ο Δύστος, όπου η οικογένεια Κοντοσταύλου είχε μεγάλη έκταση.
Εκλέχτηκε βουλευτής Καρυστίας σε δέκα περιόδους από το 1865 μέχρι το 1898. Ήταν βουλευτής από το 1865 μέχρι το 1868, από το 1869 μέχρι το 1879, από το 1881 μέχρι το 1885, από το 1887 μέχρι το 1892 και το 1895 μέχρι το 1898.
Έγινε υπουργός Δικαιοσύνης από 3/12/1870 μέχρι 28/10/1871, υπουργός Εσωτερικών από 30/6/1871- 28/10/1971 και υπουργός Εξωτερικών από 15/10/1875 μέχρι 26/11/1876 και από 1/12/1876 μέχρι 26/2/1877 σε κυβερνήσεις του Αλεξάνδρου Κουμουνδούρου.
Το Μάιο του 1880 στάλθηκε από τον Κουμουνδούρο πρεσβευτής στο Λονδίνο, για να διεκδικήσει τις ελληνικές απαιτήσεις. Δινόταν τότε μεγάλη μάχη για να δεχθούν οι μεγάλες δυνάμεις την προσάρτηση της Θεσσαλίας και άλλων εδαφών. Τον Ιούλιο του 1881 παραιτήθηκε τηλεγραφικά, όταν πληροφορήθηκε, ότι ενώ αυτός διεκδικούσε τις ελληνικές απαιτήσεις, ο πρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης Αλέξανδρος Κουμουνδούρος ήρθε σε απευθείας συνεννόηση με το Βρετανό πρεσβευτή στην Αθήνα και αποδέχθηκε περιορισμό των ορίων του ελληνικού κράτους, με την προσάρτηση της Θεσσαλίας πλην της περιοχής Ελασσώνας. Από την Ήπειρο προσαρτήθηκε μόνο η περιοχή της Άρτας.
Η είδηση πλημμύρισε με λύπη τον ελληνικό λαό. Ο αποκλεισμός ιδίως των Ιωαννίνων, των οποίων το παρελθόν συνδέθηκε τόσο στενά με την πνευματική ιστορία και τις εθνικές περιπέτειες του ελληνισμού, κίνησε τη γενική αγανάκτηση.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης εκμεταλλεύεται το γεγονός, επικρίνει με δριμύτητα τον Κουμουνδούρο και κερδίζει τις εκλογές του Ιανουαρίου του 1882. ο Κουμουνδούρος πικραμένος αποσύρεται της πολιτικής και ύστερα από λίγο χρόνο πεθαίνει, τον Φεβρουάριο του 1883.
Στο μεταξύ ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος, αφού έχει ήδη παραιτηθεί από πρεσβευτής της Ελλάδας στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 1881, γυρίζει στην Αθήνα, αποχωρεί από το κόμμα του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου και στρατεύεται κάτω από τη σημαία ενός μεγάλου πολιτικού, που το αστέρι του ανατέλλει τότε στο πολιτικό στερέωμα της Ελλάδας, του Χαρίλαου Τρικούπη. Πολιτεύεται και πάλι στην Καρυστία και εκλέγεται βουλευτής τον Ιανουάριο του 1882.
Η κυβέρνηση του Τρικούπη από τον Ιανουάριο του 1882 μέχρι το Φεβρουάριο του 1885 ήταν η πιο μακρόβια από τη βασιλεία του Όθωνα μέχρι τότε.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης, γνωρίζοντας τις ικανότητες του βουλευτή Καρυστίας κι εκτιμώντας την προσφορά του στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας του εμπιστεύεται το Υπουργείο Εξωτερικών (29/3/1883 μέχρι 19/4/1885) και Δικαιοσύνης (12/7/1883 μέχρι 19/4/1885).
Η κυβέρνηση αυτή του Χαρίλαου Τρικούπη ήταν μια από τις καλύτερες στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου, αποτελούμενη από προσωπικότητες, όπως ο Δ. Ράλλης, ο Κ. Λομβάρδος, ο Παύλος Καλλιγάς, ο Αλ. Πετμετζής και ο Δημ. Γρίβας.
Μετά από δέκα χρόνια συνεργασίας, ο Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος θα διαφωνήσει στο 1892 με τον Χαρίλαο Τρικούπη για την οικονομική διαχείριση των πραγμάτων της χώρας, και θα φύγει από το κόμμα του. Έτσι στις εκλογές της 3ης Μαίου 1892 δεν θα εκλεγεί βουλευτής και θα είναι μακριά από το κοινοβούλιο για τρία χρόνια.
Βέβαια, ακόμη και σ’ αυτή την περίοδο, ο μεγάλος πολιτικός της Καρυστίας θα επανέλθει στο ελληνικό κοινοβούλιο σαν εξωκοινοβουλευτικός υπουργός. Ο Χαρίλαος Τρικούπης θα παραιτηθεί το Μάιο του 1893, κάτω από το βάρος της οικονομικής χρεοκοπίας. Θα σχηματιστεί συμμαχική κυβέρνηση Σ. Σωτηρόπουλου και Δ. Ράλλη. Σ’ αυτή την κυβέρνηση θα κληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του ο Αλέξανδρος Κοντόσταυλος ως Υπουργός Εξωτερικών (31/5/1893 μέχρι 30/10/1893) και Εσωτερικών (31/7/1893 μέχρι 30/10/1893).
Στις εκλογές της 16 Απριλίου 1895 ο Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος θα εκλεγεί για τελευταία φορά στη ζωή του βουλευτής Καρυστίας. Η τελευταία βουλευτική του περίοδος θα λήξει στις 23 Μαρτίου 1898. Είναι ήδη 73 χρόνων, πολύ γέρος για την εποχή εκείνη, που ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων στην Ελλάδα, ήταν κάτω από τα 50 χρόνια.
Δύο χρόνια μετά, στα 1900 θα χάσει την σύντροφό της ζωής του Καλλιόπη, γεννημένη στα 1831, που ήταν κόρη του Γεωργίου Κουντουριώτη. Από το γάμο του απόχτησε μόνο μια κόρη, την Αγγελική (1860-1948) μαζί με την οποία θα περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. «Πλήρης…..» θα πεθάνει στην Αθήνα στις 29 Ιανουαρίου 1909. Η κηδεία του θα γίνει με μεγάλη επισημότητα από την μητρόπολη των Αθηνών, με την παρουσία της βασιλικής οικογένειας, του πολιτικού κόσμου και χιλιάδων λαού, τιμή στον ακέραιο και σοφό πολιτικό της Καρυστίας, τον άρχοντα του Δύστου, που έφυγε, αφήνοντας πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό στην πολιτική και διπλωματική ζωή της πατρίδας μας.

Οι τελευταίοι Κοντόσταυλοι

Την ιστορία του Αλέξανδρου Α. Κοντόσταυλου προσπάθησαν να συνεχίσουν χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία, δύο μέλη της ίδιας οικογένειας. Ο Αλέξανδρος γιός του Ιωάννη Αλεξάνδρου Κοντόσταυλου, αδελφού του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου Κοντόσταυλου και ο Παντίας γιός επίσης του Αλεξάνδρου Α. Κοντόσταυλου του Όθωνα Α. Κοντόσταυλου.
Ο Αλέξανδρος – Ιωάννης Κοντόσταυλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1860 και πέθανε στην Αθήνα το 1916. Ήταν στρατιωτικός, αντισυνταγματάρχης του Μηχανικού, που έγινα μάλιστα και ο πρώτος διευθυντής της χαρτογραφικής υπηρεσίας στρατού (1897 -1906). Το 1906 αποστρατεύτηκε για να πολιτευθεί στην Καρυστία. Ήταν βουλευτής από 20 Απριλίου μέχρι 17 Μαρτίου 1910.
Ο Παντίας Όθωνας Κοντόσταυλος , γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1868 και πέθανε στην Αθήνα το 1922. Απόφοιτος της πρώτης σειράς Ναυτικών Δοκίμων, Σημαιοφόρος το 1888. Έφτασε αντιπλοίαρχος στα 1910. Αποστρατεύτηκε το 1911, με αίτησή του για να πολιτευτεί. Έγινε βουλευτής Καρυστίας το 1912. Στον πρώτο βαλκανικό πόλεμο του 1912-1913, μολονότι βουλευτής, ανακλήθηκε με αίτηση του στο ναυτικό, για να βοηθήσει στον αγώνα. Για τη δράση του προάχθηκε σε έφεδρο πλοίαρχο το 1913.
Οι δύο τελευταία Κοντόσταυλοι έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στο χτίσιμο της ιστορίας της «μεγάλης» οικογένειάς τους, αλλά και της ιστορίας της Εύβοιας. Όμως τα χρόνια έσβησαν τη μνήμη τους. Σίγουρα στην περιοχή του Δύστου κανείς δε τους θυμάται· κι οι γεροντότεροι σαν παραμύθι σου λένε για την ιστορία του Κοντόσταυλου και εννοούν βέβαια ένα, τον Αλέξανδρο Αλεξάνδρου Κοντόσταυλου, τον άρχοντα του Δύστου.
Ο άρχοντας του Δύστου, ο ακέραιος και σοφός πολιτικός της Καρυστίας. Αυτή είναι η καλή όψη της προσωπικότητας του Αλέξανδρου Α. Κοντόσταυλου.
Ας δούμε λοιπόν τρεις αναφορές για την ταυτότητα του βουλευτή Καρυστίας.
Πρώτη του Παύλου Καρολίδη από την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους». Αναφέρεται σε συζήτηση στη βουλή που έγινε στις 12 Μαρτίου 1882 κι ενώ ο Α. Κοντόσταυλος έχοντας αποχωρήσει από το κόμμα του Κουμουνδούρου εκλέχτηκε βουλευτής με τη σημαία του Χ. Τρικούπη. «Οι βουλευτές Θεσσαλίας επιτέθηκαν εντονότερα εναντίον του Κουμουνδούρου, μεταξύ τους και ο πρώην πρεσβευτής στο Λονδίνο Α. Κοντόσταυλος, που είχε προτρέψει τον Κουμουνδούρο να δεχθεί στις αποφάσεις της συνδιάσκεψης στην Κωνσταντινούπολη. Είχε μάλιστα αναφέρει και τις δηλώσεις του Άγγλου Υπουργού Εξωτερικών λόρδου Γκράβινλ, ότι η Αγγλία δεν μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα χωρίς τη σύμπραξη των άλλων δυνάμεων στη διεκδίκηση των αποκλεισμένων περιοχών στη Θεσσαλία και την Ήπειρο. Αυτός λοιπόν ο πρώην πρεσβευτής κατέκρινε τώρα την πολιτική της έκπτωτης κυβέρνησης με τον ισχυρισμό ότι όσα είπε τα είπε από τη θέση του πρέσβη, ενώ τώρα, ως βουλευτής, είχε το δικαίωμα να επικρίνει το έργο».
Δεύτερη αναφορά από την «Ιστορία του ελληνικού έθνους της Εκδοτικής – τόμος Γ’ σελ. 318»: «Τον Οκτώβριο του 1875 ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κουμουνδούρος, επικίνδυνος για το βασιλιά. Για πρόσθετη λοιπόν ασφάλεια το Υπουργείο Εξωτερικών είχε ανατεθεί στον Αλέξανδρο Κοντόσταυλο, που δεν φημιζόταν για τις ιδιαίτερα διπλωματικές του ικανότητες, αλλά ήταν γνωστός για τη σλαυοφοβία και αγγλοφοβία του, καθώς και για την τυφλή αφοσίωσή του στο βασιλιά».
Η Τρίτη και πιο σπουδαία αναφορά είναι γραμμένη στην εφημερίδα « Ταμύνα» Αλιβερίου (έτος 1ο, φύλλο 19 της 26 Απριλίου 1892), από τον εκδότη της φοιτητή φαρμακευτικής Δ. Χρυσοστάλη, κατοπινό βουλευτή του Βενιζέλου, γράφει λοιπόν συγκρίνοντας τον Α. Κοντόσταυλο με άλλους υποψήφιους βουλευτές Καρυστίας, μια και ήταν παραμονές εκλογών: «Αγαπητοί συνεπαρχιώται, σκεφθείτε τίνες μέχρι τούδε ειργάστησαν δια το καλό της Επαρχίας μας και τίνες ενώ σας υπόκλεπταν τας ψήφους είτε μεταβαίνοντες εις Αθήνας, εκλείσοντο εις την οικίαν των αδιαφορούντες περί υμών, ποιος από σας τους μικρούς ανθρώπους τους τσαρουχοφορεμένους δύναται να εισέλθη μετά τας εκλογάς εις του κ. Κοντόσταυλου. Βεβαίως ουδείς διότι ο κ. Κοντόσταυλος θα προσποιείται ότι δεν τον γνωρίζει, ή θα τον ερωτήση αν έχη κανένα γράμμα από τον τάδε ή τον τάδε κομματάρχη του» Μάλιστα στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας δημοσιεύεται και χαρακτηριστικό σκίτσο συνομιλίας του Κοντόσταυλου με κάποιο χωριάτη.
Θα αναφέρω τέλος ένα περιστατικό που ‘γινε αιτία να ματαιωθεί ο γάμος μιας κοπέλας. Ο Ιωάννης Νερούτσος ήταν μεγαλοκτηματίας από το Ωρολόγι. Είχε λοιπόν οικονομικές διαφορές και με τον Κοντόσταυλο. Υπέγραψε λοιπόν κάποιο συμβόλαιο στις 22 Σεπτεμβρίου 1894. Μετά από δυό χρόνια ο Ι. Νερούτσος έχοντας οικονομικές δυσκολίες δεν μπορούσε να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στον Α. Κοντόσταυλο. Και βέβαια αυτός του έκανε αγωγή στο πρωτοδικείο Χαλκίδας την 10η Αυγούστου 1896.
Ο Ι. Νερούτσος όμως εκείνη την εποχή ετοιμαζόνταν για το γάμο της κόρης του. Έστειλε λοιπόν στον Κοντόσταυλο τηλεγράφημα παρακλητικό: «Κοντόσταυλον – οδός Ακαδημίας – Αθήνας. Ένεκα προσημειώσεως κτημάτων μου, ματαιούται γάμος δευτέρης θυγατρός μου , δια παρακαλώ θερμώς, όπως παραγγέλλετε ενταύθα αντιπρόσωπόν σας άρη ταύτην και με υποχρεούται, αφού η διεξαγωγή έχει τελειώση, απάντησις πληρωμένη Ι.Ν.» Βέβαια αυτά τα πράγματα δεν γινόντουσαν και φυσικά ο γάμος ματαιώθηκε.
Μνήμη Κοντόσταυλου
Σήμερα, βέβαια δεν έχει μείνει τίποτα, ούτε από τον κακό, ούτε από τον καλό Κοντόσταυλο. Μια γέφυρα, στη μέση του κάμπου των Λεπούρων, να μας θυμίζει το πέρασμά του, τα ερείπια του αρχοντικού του δίπλα στον κάμπο του Δύστου , η οδός Κοντόσταυλου στο Αλιβέρι. Αυτά όλα κι όλα. Οι λίγοι γέροι που τον θυμούνται στα χωριά της Καρυστίας, μιλάνε για τον Κοντόσταυλο σαν να ήταν η ζωή του παραμύθι. Κι όταν θέλουν να σου πουν ότι παριστάνει το σπουδαίο, λένε: «από ποιού είσαι, από του Κοντόσταυλου το σόι;»
Του Κοντόσταυλου, του ανθρώπου που συνδέθηκε στενά με όλους τους πρωθυπουργούς του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και που αποτέλεσε, χωρίς αμφισβήτηση τη μεγαλύτερη πολιτική φυσιογνωμία στη Νεώτερη Ιστορία της Εύβοιας.
πηγή: Γράφει ο Κώστας Σγούρος στο eviac.gr

Η ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΔΥΣΤΟΣ 1834

ΛΟΥΠΑΚΑ - ΚΑΣΤΕΛΙ ΔΥΣΤΟΥ

Εικ. 1. Το Λιοτριβι στη Λουπακα και στο βαθος η λιμνη του Δυστου και ο κωνικος λοφος του Δυστου

Εικ. 2 Το Λιοτρίβι στη Λουπάκα. Ειναι ευδιακριτη η οχι καλη κατασταση του

Εικ. 3 Το Λιοτρίβι στη Λουπάκα. Φαίνεται καθαρά η δικτυακή χάραξη και η επιγραφήΚΕ(ΝΟΝ)=ΚΟΙΝΟΝ

Εικ. 4 Το Λιοτρίβι στη Λουπάκα. Φαίνεται καθαρά η δικτυακή χάραξη και η επιγραφή ΚΕ(ΝΟΝ)=ΚΟΙΝΟΝ

Λείψανα των οχυρώσεων ήταν γνωστές Loupaka ( δυτική όχθη της λίμνης του Δύστου ) από τον 19ο μ.Χ. Ct .
Η περιοχή καταλαμβάνει μια βραχώδη προεξοχή που ελέγχει ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στη λίμνη και τα βουνά . W της κορυφογραμμής , ένα μακρύ τοίχο μπορεί να ακολουθηθεί για 100 μέτρα , γυρίζει Ε και ενώνει μια βραχώδη επιλογή . Δεν τοίχο έχει βρεθεί περαιτέρω S , έτσι ώστε η διάταξη παραμένει ανοιχτή , χωρίς να περιβάλλει το λόφο .
Η δομή αποτελείται από έναν τοίχο αντιστήριξης και εσωτερικό γέμισμα , σχηματίζοντας μια βεράντα 4μ έως 6μ πλάτος.
Η τοιχοποιία είναι κατασκευασμένη από ογκόλιθους σφηνωμένο από μικρές πέτρες . Ορισμένες αυξήσεις σώζονται σε h . των 4m . Τόσο το μνημειακό μέγεθος των μπλοκ και η τοιχοδομία θυμίζουν « κυκλώπεια » τείχη . Τα επιφανειακά ευρήματα είναι φτωχοί : οψιανού νιφάδες και λίγα όστρακα χωρίς σαφή οριστική ημερομηνία .
Η βραχώδης επιφάνεια του λόφου είναι ακατοίκητα , εκτός από ένα μικρό λαξευτό βεράντα στην κορυφή . Η υπόθεση ενός πολιτικού διακανονισμού πρέπει να απορριφθεί . Αυτό το επιβλητικό δομή φαίνεται να είναι στρατιωτική αντίληψη , που λειτουργεί ως «μακρύ τοίχο» χτίστηκε για να παρακολουθήσουν πάνω – ή μπλοκ – το πέρασμα στη δυτική όχθη της λίμνης του Δύστου . Ένα παλιό κομμάτι ανακαλύφθηκε στα πόδια του τοίχου Ν .
Η οχύρωση Loupaka θα μπορούσε να συνδεθεί με μια διαδρομή επικοινωνίας , όπως της «ανοικτή» διάθεση φαίνεται να αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της πέρασμα και όχι περιβάλλει έναν οικισμό ή στην κορυφή του λόφου . Περαιτέρω S. , ένα site Cl και Hel κατέλαβαν τη σέλα Loupaka ( 80 α.ε. ) . Η κατασκευή ενός πυλώνα ηλεκτρισμού έχει καταστρέψει οποιαδήποτε επιφάνεια παραμένει , αλλά μια συγκέντρωση bg αγγειοπλαστικής και black-/red-glazed κεραμίδια δείχνει μια διαρκή κατοχή , ένα αγρόκτημα ή ένα μικρό οικισμό . Αυτά τα λείψανα μπορεί επίσης να υποδηλώνει ότι το τείχος Loupaka ανακαταλήφθηκε κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων .
Μια ημερομηνία για τον τοίχο πρέπει να διασφαλίζεται στο μέλλον . Εάν μια ημερομηνία LH μπορεί να αποδειχθεί , Loupaka θα γίνει η πρώτη στρατιωτική τοίχο

Myc στην Εύβοια .
Α κυκλώπειο τείχος στο Loupaka, κοντά Δυστος.

Η οχυρή θέση Loupaka στη νότια όχθη της λίμνης Δύστου

τμήμα του οχυρωματικού τοίχου στη ΛΟΥΠΑΚΑ

Σχέδιο του οχυρή θέση Loupaka (Δύστος)

Η ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΥΝΤΑΣ

Εισαγωγικά
Πολλούς μας διακατέχει ένα ακαθόριστο αίσθημα υπεροχής (κακώς βέβαια) έναντι των προηγούμενων γενεών. Το ακούμε απλοποιημένο: «τότε δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα», θέλοντας να δείξουμε ότι εμείς είμαστε σπουδαίοι και ευφυείς. Λες και αυτά είναι ζήτημα εποχής και όχι ίδιον του ανθρώπου.
Ακόμη μερικοί θεωρούν τα ζητήματα όπως:διάλογος, συνεννόηση, συγκερασμός απόψεων, οργάνωση κλπ. ότι αποτελούν σημερινή κατάκτηση της κοινωνίας και προνόμιο των γραμματισμένων να τα φέρουν εις πέρας. Η περιγραφή και μόνο της μεγάλης αγοράς της Πoύvτας θα ανατρέψει τα παραπάνω, θα αντιληφθούμε την καθοριστική δύναμη συνεννόησης και του δημοσίου διαλόγου στην πρόοδο της ζωής του χωριού μας πριν 90 χρόνια.
Η έκταση του χωριού μας περιορίζονταν από τις κορυφογραμμές που βλέπει κάποιος, ευρισκόμενος μέσα στο χωριό. Προέκυψε από αγορά 15-17 Καλετζαίων το 1833 από τον Τούρκο ιδιοκτήτη. Σημειώνουμε ότι Εύβοια δεν απελευθερώθηκε με το σπαθί ό ως ο Μοριάς, αλλά οι Τούρκοι δέχτηκαν, να φεύγουν, υπό τον όρο να πουλήσουν την «περιουσία» τους. Η Εύβοια αγοράστηκε. Μεγάλη έκταση στην περιοχή μας βρέθηκε να κατέχει ο Παvτίας Κοντόσταυλος, που κληρονόμησε από τους προγόνους του.
Ο Ελευθέριος ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ με νόμο καταργούσε τα τσιφλίκια και υποχρέωνε τους ιδιοκτήτες των να τα πουλήσουν στους γύρω κολίγους.
Όλοι οι Καλετζαίοι σε εφαρμογή του νόμου αυτού το έτος 1918 αποφασίζουν την αγορά του τσιφλικιού της Πούντας. Αρχίζουν συζητήσεις για το ύψος του τιμήματος και τη δυνατότητα των κατοίκων να συγκεντρώσουν τα χρήματα. Διορίζουν επιτροπή από τρεις νοικοκυραίους να τους συντονίζουν και τους εκπροσωπούν τους: 1. Κολιομπέης (Ν. ΣΠΑΝΟΣ) 2. Μιχαλάκος (Μιχ. ΦΩΤιΑΣ) 3. Βαγγελάκος (Ευάγ. Ι. ΣΠΙΘΑΣ) Ενεργά συμμετείχε και ο Δημάκος ΠΑΠΟΎΤΣΗΣ. Ο Κολιομπέης ήξερε λίγα γράμμα α και κρατά το βιβλίο των πρακτικών. Οι συνεδριάσεις είναι ανοιχτές, συμμετέχουν και έχουν λόγο όλοι ΟΙ κάτοικοι αγοραστές και γίνονται στο μαγαζί του Σαρανταυγά (Ι. ΣΠΙΘΑΣ) και στου Λυριτζή (Γ.Κ. ΦΩΤΙΑΣ). Το τίμημα και η μοιρασιά.
Το συνολικό τίμημα της έκτασης μετά τις διαπραγματεύσεις περιορίσθηκε στο τεράστιο ποσό για το χωριό μας, των 180.000 δρχ. Οι Καλετζαίοι αγόρασαν 60 μερτικά και άλλα 5 έμειναν για τον εκπρόσωπο του πωλητή στο Αλιβέρι τον Τσιλιμίγκο.
Είχε αποφασισθεί ο κάθε αγοραστής να μπορεί να αγοράσει μέχρι ένα (1) μερτικό.
Επειδή όμως τα χρήματα (180.000 δρχ.) ήταν πάρα πολλά, αποφασίσθηκε να δοθεί δυνατότητα αγοράς και ενός επί πλέον μερτικού στο όνομα της συζύγου, όσων μπορούσαν. Μερικοί φτωχότεροι ή που φοβόντουσαν το μεγάλο χρέος, περιορίστηκαν στο μισό μερτικό. Χρήματα σε τράπεζα δεν είχε κανείς. Στην κασέλα του σπιτιού ελάχιστοι, ελάχιστα. Όλοι οι αγοραστές δανείσθηκαν από ιδιώτες στο Αλιβέρι και στα γύρω χωριά, με συμβολαιογραφικές πράξεις που καθόριζαν τον τόκο με υποθήκη το αγοραζόμενο ακίνητο.
Σημειώνουμε πως τη χρονιά αυτή η Ευρώπη πλήττεται από την Ισπανική γρίπη.
Το χωριό μας έχει περίπου 50-60 θανάτους, ανάμεσά τους και τέσσερις στρατιώτες.
Η θλίψη και η δυστυχία δεν εμποδίζει τους πάμπτωχους Καλετζαίους, να ανοίξουν παράθυρο σε μία καλλίτερη ζωή, που θα έφερνε το μεγάλ6 γεγονός της αγοράς.
Βλέπουν σταθερά προς το μέλλον και στις νέες ευκαιρίες για μεγαλύτερα κοπάδια αιγοπροβάτων, νέα ελαιόδενδρα και νέους τόπους για σπορά δημητριακών. Σκέφτονται πως δεν θα ενοχλούνται από τους δραγάτες τοποτηρητές του Κοντόσταυλου και θα πάψουν πια να πληρώνουν δικαστικά έξοδα και πρόστιμα. Επιτέλους ο καθένας βλέπει να ανατέλλει ένα καινούργιο και αισιόδοξο αύριο και αυτό του δίνει τη δύναμη να προσπερνά τη θλίψη του θανάτου συγγενικών προσώπων και να βρίσκει το κουράγιο να δανείζεται χρήματα (με το ψυχολογικό βάρος που προσθέτει το άγχος της αποπληρωμής του δανείου), συμμετέχοντας στην μεγάλη αγορά. Επί τέλους τα συμβόλαια υπογράφονται στις 11-6-1918 από τον πληρεξούσιο (Τσιλιμίγκο) και τους αγοραστές.
Τώρα αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα της «μοιρασιάς».

Η Επιτροπή και οι αγοραστές διαβουλεύονται κάθε βράδυ (γιατί την ημέρα εργάζονται). Καταστρώνουν την στρατηγική της «μοιρασιάς» .
Αποφάσισαν τα εξής βήματα:

1. Χωρισμός της έκτασης σε τρία μικρότερα τμήματα: Λαθούρια – Παναγιά – Ντάμα. Χρησιμοποιήθηκαν φυσικά όρια: Τα κανάλια και οι ράχες ( όπως χύνονται τα νερά).

2. Πόσες μερίδες πρέπει να καταχωρηθούν σε καθένα από τα παραπάνω τμήματα. Εδώ έλαβαν υπόψη πολλές παραμέτρους: - Το δασώδες των βοσκοτόπων – Την απόσταση από το χωριό – Την ύπαρξη νερού - Τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις – Τα ελαιόδενδρα Για παράδειγμα στο Ορνό έπρεπε κάθε μερίδα να έχει μεγαλύτερη έκταση από ό,τι στην Παναγιά. Παρότι ήταν καλλίτερος βοσκότοπος, υστερούσε στα υπόλοιπα . Τελικά κατέληξαν: Λαθούρια 18, Παναγιά 25 και Ντάμα 22 μερτικά. Συγκεκριμένα: α) Λαθούρια: Άρχιζαν από τα σύνορά μας με τα ΒελούOlα και κατέληγαν στην Καλύβα του Καλόγερου. Χωρίστηκε σε υπό τμήματα. Προφήτης Ηλίας ( καψάλι) 4 μερτικά. Τσίγκα Μυλακίου 6 μερτικά. Μπαρναότι 4 μερτικά. Μπουγαζάκι 4 μερτικά. β) Παναγιά: Από Καλύβα Καλόγερου μέχρι Βαθύ κανάλι Ασφάκα 15, Παναγιά 10 μερτικά. γ) Ντάμα: Από Βαθύ κανάλι μέχρι Τσερεβιά . Κυρίως Νταμα 14, Ορνός 8 μερτικά.

3. Το τρίτο και πλέον χρονοβόρο βήμα της μοιρασιάς. Ο κάθε μεριδιούχος πρέπει να δηλώσει το τμήμα του χειμαδιού, που θα έπαιρνε το μερίδιό του. Οι 9γοραστές σκέπτονταν τι τους συνέφερε καλλίτερα και οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να καταλήξουν. Οι μέρες περνούσαν χωρίς πρόοδο του έργου.
Ένα βράδυ ο Σαρανταυγάς, στο μαγαζί του οποίου γίνονταν τα διαβούλια, μόλις μαζεύτηκαν, κλείδωσε την πόρτα και έδειξε μια μαχαίρα που είχε. Όποιος την ανοίξει θα του κόψω το χέρι και κανένας δεν θα φύγει από εδώ χωρίς να δηλώσει την επιθυμία του στον Κολιομπέη. Ευχής έργο. Όλα πήγαν καλά. Δε χρειάστηκε καν να γίνει κλήρωση. Λύθηκαν τα πάντα με συνεννόηση και συμφωνία.

4. Άρχισε νέος κύκλος τριών χωριστών διαβουλεύσεων : Λαθοuραίοι, Παναγιαραίοι, Νταμαίοι. Έπρεπε με συζήτηση και διάλογο να καθοριστούν: - Ο τόπος των γειμαδιών, που θάχτιζε ο καθένας μαντρί και θα ήταν ιδιόκτητος. - Τα στερφοτόπια. Κοινός χώρος που θα έβοσκαν όλοι τα κοπάδια τους - Διά6ες : Κοινόχρηστοι χώροι για την διέλευση των ποιμνίων, πλάτους 40 – 50 μέτρων τουλάχιστον. - Ρουμάνια: Ιδιόκτητοι χώροι που μπορούν μετά από “θάνεμα” να γίνουν καλλιεργήσιμοι. - Καλλιεργήσιμα: Αγροί που ήδη εκαλλιεργούντο. Αφού καθορίστηκαν όλα τα παραπάνω έγινε κλήρωση. Ο καθένας πήρε το μερτικό του και τελείωσε το μεγάλο εγχείρημα της αγοράς και μοιρασιάς του τσιφλικιού. Οι πρωταγωνιστές της αγοράς είναι τρεις: - Ο Μιχαλάκος (Μιχάλης ΦΩΤ1ΑΣ) παντρεμένος με αδελφή του Δημάκου. Κολιομπέης (Νικόλαος ΣΠΑΝΟΣ), είχε παντρευτεί την αδελφή του Μιχαλάκου, κόρη της Βασίλως με τα κουμπούρια. - Ο Δημάκος (Δήμος ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ), είχε παντρευτεί θυγατέρα του Περικλή Αγγέλου την Τασίνα. Αυτοί οι τρεις που ήταν περίπου συνομήλικοι και ισοδύναμοι στη νοικοκυροσύνη, ανέλαβαν το βάρος του συντονισμού. Ο Κολιομπέης, που ήξερε ανάγνωση και γραφή ανέλαβε το βάρος να κρατά πρακτικά των αποφάσεων και να συντάσσει καταλόγους (π.χ. συγκέντρωση χρημάτων, χωρισμός χειμαδιών κ.λ.π.).
Δυστυχώς το βιβλίο αυτό χάθηκε. Ο γιος του ο Παπασταύρος δεν το βρήκε για να το διασώσει. Κλείνοντας αυτό το ιστορικό σημείωμα πρέπει να σημειώσω ότι έγινε η αγορά – μοιρασιά χωρίς να ακουστεί κανένα παράπονο, χωρίς να διατυπωθεί οποιοσδήποτε υπαινιγμός για την παραμικρή αδικία.
Αυτά γίνονται ακόμη πιο σπουδαία, αν σκεφτούμε πως δεν υπήρχε κάποια εμπειρία, δεν προσέλαβαν κάποιον ειδικό αλλά διαμόρφωναν οι ίδιοι τη στρατηγική της μοιρασιάς και όχι μόνον δεν χρησιμοποίησαν τοπογράφο αλλά ούτε μετροταινία, ούτε καν σαμαρόσχοινο για τη μέτρηση του μήκους.
Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι τούτο κατέστη δυνατόν, επειδή τα πάντα έγιναν με απόλυτη διαφάνεια, με καλοπροαίρετο διάλογο – συζήτηση που αναδείκνυε την καλλίτερη λύση κάθε φορά και τελικά όλοι επείθοντο και-γιατί ο καθένας χωριστά είχε την αίσθηση του συμμέτοχου, του διαμορφωτή των πραγμάτων. Θαυμάζω τους παππούδες μας γιατί είχαν διαμορφώσει στο χωριό μας, μία πολιτισμένη κοινωνία με κύριο. χαρακτηριστικά την αλληλεγγύη και τη συνεννόηση. Για να αντιληφθεί κανείς το επίπεδο αυτής της μικρής κοινωνίας, θα κάνουμε μία σύγκριση με τους Βυργιώτες. Ο Κοντόσταυλος σκόπευε να πουλήσει το τσιφλίκι στον Καλόγερο στους κατοίκους του χωριού Αργυρό (Βύρρα). Οι προύχοντες όμως του χωριού αυτού ήθελαν την έκταση όχι για όλο το χωριό, αλλά για λογαριασμό τους.
Ο τσιφλικάς (πλοίαρχος Π. Ν.) δεν εδέχετο τις προτάσεις αυτής της «αριστοκρατίας» και για να αποφύγει διχασμό και φασαρίες στο χωριό αυτό, αποφάσισε να δώσει και αυτό το τσιφλίκι στους Καλετζαίους, εντυπωσιασμένος από το πνεύμα συνεννόησης της αγοράς της Πούντας.
Για το γεγονός αυτό (και την παρ’ ολίγο σύγκρουση των Καλετζαίων με τους Βυργιώτες κατά την υπογραφή των συμβολαίων) θα αναφερθούμε σε μελλοντικό σημείωμα. Κλείνοντας τη μικρή αυτή ιστορική περιγραφή θα υποβάλω ένα ρητορικό ερώτημα: Είμαστε σήμερα ικανοί σαν Καλετζαίοι να διαχειριστούμε ένα αναλόγων διαστάσεων εγχείρημα; Έχουμε καλλίτερη κοινωνία;

Π. Β. ΦΩΤΙΑΣ
Καλέντζι Β’ Κυριακή Νηστειών 2006 Η ΦΩΝΗ ΤΡΙΜΗΝΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ (ΠΡΩΗΝ ΚΑΛΕΝΤΖΙΟΥ) ΕΥΒΟΙΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΑΤ